"Κανείς δεν θέλει να πεθάνει" - Παρουσίαση

Το Σάββατο 18 Ιανουαρίου  στις 7 μ.μ είστε όλοι καλεσμένοι μου. Θα χαρώ τόσο πολύ να σας δω στην παρουσίαση του "Κανείς δεν θέλει να πεθάνει" στο Booktalks, Αρτέμιδος 47 και Αγ. Αλεξάνδρου 58 στο Π. Φάληρο. Για το βιβλίο θα μιλήσουν η  Ελένη Γκίκα, συγγραφέας και πολύπειρη βιβλιοκριτικός και η δική μας Βιβή Γεωργαντοπούλου της Λέσχης Ανάγνωσης Degas. 

"Μια ογδοντάχρονη Αγγλίδα σε κώμα θα αλλάξει μια νύχτα κορμί με την τριαντάχρονη Ουκρανή που την προσέχει. Μεθυσμένη από την ξαφνική παράταση της ζωής, θα παραστρατήσει στα σοκάκια των Αθηνών, θα νιώσει κυνηγημένη, μόνη, θα φτάσει ως το τελευταίο σκαλί της εξαθλίωσης. Παράλληλα ένας μαύρος άντρας που δουλεύει στα φανάρια θα δει την πράσινη λάμψη που σκίζει τον ουρανό και θα ενεργοποιηθεί. Κι η δεκαοκτάχρονη εγγονή της Αγγλίδας με το κορμί που τόσο μοιάζει στη γιαγιά της θα φτάσει ως την τρέλα. 
Τι τους ενώνει; Ένα πράσινο αφρικανικό μενταγιόν, ένας Ινδός θεός εγκατεστημένος σε μια μονοκατοικία κάπου στις παρυφές της Αττικής και η πεποίθηση πως κανείς δεν θέλει να πεθάνει.
Μια νουβέλα που πραγματεύεται τη ζωή και το θάνατο, την ύπαρξη του θεού ή και την ανυπαρξία, το τι θα έκανες την αθανασία αν στην χάριζαν έτσι ξαφνικά. Θέτει ένα σωρό ερωτήματα και φυσικά δεν απαντάει σε κανένα."

Γράφει η Ελένη Γκίκα για το βιβλίο: (ολόκληρη την κριτική θα την βρείτε εδώ)

"Το φανταστικό, ως είδος, είναι εκείνο που σου επιτρέπει να πεις περισσότερα, τα απίστευτα με έναν τρόπο παραμυθητικό, αλληγορικό, παραβολικό. Ο Χριστός ό,τι ήταν να πει με παραβολές δεν μας τα ‘πε; Οι προφήτες, ο Ιωάννης, οι Μπορίς και Αρκάντι Στρουγκάρσιο, ο Στάνισλαβ Λεμ, ο Πόε, ο Κασάρες, ο Μπόρχες, ο Ταρκόφσκι όχι μόνο με τη «Θυσία» αλλά και με όλο του το έργο, επιμένοντας ότι απλώς γράφει για την πραγματικότητα και την αλήθεια, γιατί αυτό το αλλόκοτο ως είδος είναι, τελικά, οπτική. Η συγγραφική ματιά ή ο σκηνοθετικός φακός τού να μπορεί κάποιος να κοιτά τη ζωή. Διότι ο καθένας μας, τελικά, «βλέπει» μια άλλη ζωή. Και η Κατερίνα Μαλακατέ το διαθέτει εγγενώς αυτό! Αυτό, αν δεν το ‘χεις, δεν μπορείς και να το κατασκευάσεις. Αυτού του είδους η λογοτεχνία είναι θέμα, νομίζω, κατασκευαστικό. Γιατί δεν μιλάμε για μαγικό ρεαλισμό απλώς, αλλά για ένα σύμπαν πίσω από τα φαινόμενα που συνεχίζει να υπάρχει αφανώς και ταυτοχρόνως με τα φαινόμενα. Στην Ελλάδα λίγοι το έχουν και επιτυγχάνουν σ’ αυτό, ο Τάσος Ρούσσος, ο Βασίλης Κυριλλίδης, ο Μάκης Πανώριος κι εν μέρει στο έργο του και ο Νίκος Βλαντής. Με νωπή την Λίζα Πράις και την ανταλλαγή σωμάτων, η Κατερίνα ήρθε για να δώσει σ’ αυτό το μεγάλο φαουστικό ζήτημα, οντολογική και φιλοσοφική προοπτική.

Το βιβλίο με τύλιξε με την ατμόσφαιρα σαν αράχνη από την πρώτη στιγμή: «Ποτέ δεν ξέρεις από ποιον πρέπει να φυλάγεσαι και για πόσο», «στην πατρίδα του δεν θα επέτρεπε να αφήνονταν επάνω του αυτά τα κουρέλια», «Το μοτίβο είναι ο θάνατος» ο τίτλος του πρώτου κεφαλαίου από την Κατερίνα, η ζωή μας – θα σκεφτεί κανείς- αυτήν εδώ τη στιγμή."

και παρακάτω

"Ένα βιβλίο που αποτελεί ήδη εγγύηση για βιβλία πολλά, κι ας τελειώσουμε με την εξήγηση. Για την λογοτεχνία απαιτούνται δυο βασικά: η αφηγηματική άνεση και οι εμμονές, το αίνιγμα. Η σκιά. Δίχως τις εμμονές η αφηγηματική άνεση είναι γκόλεμ νεκρό, χωρίς λόγο, δεν έχει λόγο και διάθεση να γράψει κανείς! Κι η Κατερίνα έχει πολλούς λόγους. Την περιμένει εξάλλου άλυτο κάπου εκεί και αυτό που ρωτά, δηλαδή, «το μεγαλύτερο μυστικό του Κόσμου»."

Η Ευρυδίκη Αμανατίδου σημειώνει: (ολόκληρη η κριτική εδώ)

"Το συναρπαστικό ταξίδι στις ζωές των άλλων ή καλύτερα στα σώματα των άλλων, που στήνει η συγγραφέας, γίνεται μυστηριώδες και πολύπλοκο, καθώς παρακολουθούμε σε παράλληλη εξέλιξη την ιστορία ενός μαύρου άντρα που δουλεύει στα φανάρια και που το μενταγιόν της Ελίζας είναι η δική του ενεργοποίηση.

Χρησιμοποιώντας στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, η συγγραφέας μιλάει για τη ζωή και τον θάνατο, τον έρωτα, την ύπαρξη, την ανυπαρξία, αλλά και την έννοια της αθανασίας. Οι ήρωες περιδιαβαίνουν μια λούμπεν Αθήνα ή βρίσκονται σε απομονωμένα σπίτια στην εξοχή. Στα πέριξ μιας πλατείας που σηματοδοτεί την οικονομική εξαθλίωση ή κάπου στα βάθη και τα μυστήρια της αφρικανικής ζούγκλας. Σε ένα κοριτσίστικο δωμάτιο μιας ελιτίστικης κατοικίας ή πάνω σε έναν λόφο με θέα όνειρα ζωής υφασμένα με τα στημόνια της τρέλας.

Δεν θέλω να πεθάνω. Τελικά μπορεί και να μην πεθάνω ή ακόμη και να μην υπάρχει θάνατος. Κανείς δεν ξέρει."

Η Κατερίνα Σαμψώνα στο postin.gr : 

"Μια νουβέλα που σε κρατάει σε αγωνία για το ποιος τελικά θα κρατήσει το μενταγιόν και για το αν η πραγματικότητα και η λογική επικρατήσει της επιθυμίας για το ακατόρθωτο. Το τέλος του βιβλίου είναι ανατρεπτικό και κλείνει το μάτι ειρωνικά στις παραλογες επιθυμίες του μυαλού."

Η Αγγελική Μποζίκη : (ολόκληρη η κριτική καθώς και διαγωνισμός για να κερδίσετε δυο αντίτυπα εδώ)

"Μια ιστορία που ακροβατεί μεταξύ της φαντασίας και της πραγματικότητας και πραγματεύεται με ξεχωριστό τρόπο θέματα όπως ο θάνατος και η αθανασία, η θρησκεία, η μετανάστευση και η εξαθλίωση στην οποία φτάνουν οι ξένοι που αναγκάζονται να αλλάξουν πατρίδα. Το βιβλίο είναι μικρό και ο λόγος μεστός και ουσιαστικός και σε κάνει να αναρωτηθείς για το τι θα έκανες αν ήσουν η ηρωίδα ή κάποιος που αναγκάστηκε να αφήσει την χώρα του για να κυνηγήσει τι αλήθεια; Και ο έρωτας; Τι ρόλο παίζει στη ζωή μας και που μας οδηγεί; Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα νουβέλα που με κάνει να ανυπομονώ για τα επόμενα και αυτή τη φορά δεν ξέρω αν θα περιμένω την έκδοση."

Και ο Σπύρος Γλύκας συμπληρώνει: (ολόκληρη η κριτική εδώ)

"Το βιβλίο είναι καλογραμμένο, πυκνό. Άλλοτε σε παρασύρει να το διαβάσεις μονορούφι και άλλοτε είναι στιγμές που επιστρέφεις σε κάτι που μόλις διάβασες για να το σκεφτείς ή ακόμα και να το υπογραμμίσεις. Δεν διαβάζω πια συχνά Ελληνική λογοτεχνεία για τον εξής λόγο: αισθάνομαι πολύ κοντά σ' αυτά που γράφουν, ιστορικά, 'τοπικά' και θέλω συνεχώς να βρίσκομαι σε άλλες χώρες, κοινωνίες, φυλές γιατί μ αυτό τον τρόπο εμπνέομαι σ' αυτή τη φάση της ζωής μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι σνομπάρω ούτε ότι είμαι απόλυτος. Είναι θέμα προτιμήσεων και λόγω της συγγραφής, 'δρόμων' που με παρασέρνουν καθώς προσπαθώ να εξελίξω τα κείμενα μου. Στο βιβλίο αυτό υπάρχει η ισορροπία που επιθυμώ να έχει ένα ελληνικό μυθιστόρημα του 21 αιώνα. Μου έλλειψε μονάχα λίγη έκταση παραπάνω γιατί απλά μου άρεσε και δεν μου έφτασε.

Αν λοιπόν αυτή είναι η αρχή για την εκδοτική παρουσία της Κατερίνας Μαλακατέ στην λογοτεχνία, είμαι βέβαιος ότι η συνέχεια θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα ..."

Υ.Γ42  Επειδή κάποια προβληματάκια με τη διανομή τα είχαμε στις γιορτές, μπορείτε να βρείτε το βιβλίο στα κεντρικά βιβλιοπωλεία (Πολιτεία, Πρωτοπορία, Ιανός), σε όλα τα e-shops, να το παραγγείλετε στα συνοικιακά (διανομέας : Τζεβελέκου, 2103844588) και φυσικά στο λατρεμένο Booktalks και το μικροβιβλιοπωλείο της Χαραμάδας στην Πάτρα. 

Υ.Γ 42-42 Ξεύρω, ξεύρω είμαι ψωνάρα. Βαράτε ασύστολα.