500.000 views μετά...

Αύριο είναι τα γενέθλια του Διαβάζοντας. Αισίως κλείνει τα πέντε χρόνια και περπατά στο έκτο της λειτουργίας του. 579 αναρτήσεις και πάνω από 500.000 επισκέψεις μετά, έχω ακόμα όρεξη να το ανανεώνω συχνά, να απαντώ σε mail και inbox, να ακούω συμβουλές για βιβλία, να δίνω συμβουλές για βιβλία, να αλληλεπιδρώ με όλους τους τρόπους με τους βιβλιόφιλους που μπαίνουν στο ιστολόγιο για να πάρουν μια ιδέα για τα επόμενά τους διαβάσματα, να δουν αν συμφωνούμε για αυτά που έχουν ήδη διαβάσει ή για να κάνουν απλά χάζι.

Μέσα σε αυτά τα χρόνια έγιναν κοσμοϊστορικές αλλαγές στη ζωή μου. Δηλαδή μη φανταστείτε, απλά, καθημερινά πράγματα. Όταν το ξεκίνησα ήμουν μια κοπέλα 29 χρονών που διάβαζε και δούλευε πολύ ως φαρμακοποιός. Τώρα είμαι μια γυναίκα 35 χρονών παντρεμένη με δυο παιδιά, έχω εκδώσει ένα βιβλίο, έχω ανοίξει ένα βιβλιοπωλείο αλλά τα βασικά δεν άλλαξαν : διαβάζω και δουλεύω πολύ (στο βιβλιοπωλείο αλλά πρέπει να γυρίσω και στο φαρμακείο, πώς να το κάνουμε τώρα). 

Έχω πολλά για τα οποία πρέπει να ευγνωμονώ το blogging και για αυτό δεν πρόκειται έτσι εύκολα να το απαρνηθώ. Για αρχή έβαλε τα διαβάσματα μου σε μια σειρά, με γλίτωσε από τη σαβούρα, από τον σωρό- τώρα πια όλο και πιο σπάνια αγοράζω βιβλία από το οπισθόφυλλο, ξέρω τι θέλω να διαβάσω και πότε. Από την άλλη είναι συχνά η ψυχοθεραπεία μου, το προσωπικό μου ημερολόγιο, η διέξοδος από την καθημερινότητα. Έχω ένα κακό κι ένα καλό. Είμαι εύκολη στην πρώτη επαφή, δύσκολη στην δεύτερη∙ το πρώτο τείχος δεν υπάρχει, το δεύτερο είναι σχεδόν αδιαπέραστο. Μπορώ να λέω πολλά με πολλούς αλλά λίγα με πολύ λίγους. Αυτόν τον κόμπο τον λύνει το blogging και το γράψιμο, με αφήνουν να εκδηλωθώ και να απλωθώ.

Δεν θέλω καθόλου να μπω στην διαμάχη ανάμεσα στα απλά κείμενα του «βιβλιοblogging» και τα σύνθετα της «κριτικής». Ο καθένας έχει τον χώρο και τον χρόνο του, τον τρόπο του να βλέπει τα πράγματα. Ούτε σε κουβέντες για το αν πρέπει ή όχι να έχω σαφή πολιτική στάση μέσα από αυτό το blog. Έχω, είναι συχνά φανερή, άλλοτε όταν δεν θέλω παραμένει μόνο για μένα. Κι αν αρχίσω να παίρνω πολύ στα σοβαρά τον εαυτό μου, μπορείτε πάντα και να με μπατσίσετε.

Υ.Γ 42 Συνεχίζω να μην απολαμβάνω τα ανώνυμα mails που με αποκαλούν άσχετη, βλάχα και διάφορα άλλα, αλλά τι να κάνουμε.

Υ.Γ. 42-2 Υπολογίζω πως θα συνεχίζω να σας πρήζω για καιρό. Συντονιστείτε.