"Πριν εκείνη με γνωρίσει", Julian Barnes

Είμαι πια σχετικά εξοικειωμένη με την γραφή του Τζούλιαν Μπαρνς, έχω απολαύσει το «Ένα κάποιο τέλος» και τον «Παπαγάλο του Φλωμπέρ», έχω γκρινιάξει για το «Άρθουρ και Τζορτζ», έχω συγκινηθεί με «Τα τρία επίπεδα της ζωής». Το «Πριν εκείνη με γνωρίσει» έχει πολλά από τα καλά στοιχεία του∙ την ρέουσα γραφή, τους ενδιαφέροντες χαρακτήρες, την τόλμη να πει μερικά πράγματα με το όνομά τους, την παιγνιώδη αθυροστομία, το χιούμορ και την ελαφράδα του. Από την άλλη, η ιστορία είναι εξαιρετικά αδύναμη και φτάνει στο τέλος να είναι εντελώς μη πιστευτή.

Ένας καθηγητής ιστορίας, ο Γκράχαμ Χέντρικ, είναι παντρεμένος με μια 32χρονη, την Ανν, που δουλεύει σε μια εταιρία μόδας. Όλα στον γάμο τους φαίνονται να πηγαίνουν καλά, η Ανν του ταιριάζει και οι στιγμές τους είναι εξαιρετικές- και επειδή είχε την δεκαπεντάχρονη εμπειρία ενός μη ευτυχισμένου γάμου με την πρώτη του γυναίκα, την Μπάρμπαρα- το εκτιμά ιδιαίτερα. Μέχρι που βλέπει μια παλιά ταινία στο σινεμά από τότε που η γυναίκα του έπαιζε δεύτερα ρολάκια κι ήταν μια ανερχόμενη ηθοποιός. Η ιδέα πως τον έχει «απατήσει» επί της οθόνης, αλλά και στη ζωή με τους συμπρωταγωνιστές της αρχίζει να τον στοιχειώνει, να αλλάζει την καθημερινότητά τους. Κι ας έχουν συμβεί όλες αυτές οι «απίστίες» πριν καν εκείνη τον γνωρίσει.

Το θέμα της ερωτικής ζήλιας, κυρίαρχο, φτάνει στα όρια του, εξαντλείται σχεδόν από τον Μπαρνς, ενώ παράλληλα θέματα δεν προκύπτουν. Είναι μια μονοδιάστατη καταγραφή της εμμονής του ήρωα με τους πρώην της γυναίκας του, μια ιστορία καθαρής αυτοκαταστροφής που μοιάζει κάπως ανούσια και ρηχή. Ένα βιβλίο από αυτά που διαβάζει κανείς ευχάριστα ως ένα σημείο, αλλά φτάνει κουρασμένος στο τέλος, να αναρωτιέται αν είχε κανένα νόημα που το τελείωσε.

«Πριν εκείνη με γνωρίσει», Τζούλιαν Μπαρνς, μετ. Θωμάς Σκάσσης, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 271