Στην (εξωτική) βιβλιοθήκη του Αλίμου: ολική επαναφορά

Πριν κάποια χρόνια είχα πάει πρώτη φορά στην (εξωτική) βιβλιοθήκη του Αλίμου. Ομολογώ πως είχα απογοητευτεί αρκετά κι έκτοτε δεν είχα κάνει άλλες επισκέψεις. Τον τελευταίο καιρό ένας φίλος βιβλιοθηκονόμος με έβαλε στη διαδικασία να δωρίσω Το Σχέδιο σε κάποιες βιβλιοθήκες. Θεωρεί πως είναι ανεπίτρεπτο να μην υπάρχουν τα βιβλία ενός συγγραφέα έστω στις βιβλιοθήκες του τόπου του. Και συμφωνώ μαζί του. 

Νιώθω λίγη- το understatement του αιώνα- ντροπή κάθε φορά που μπαίνω σε μια βιβλιοθήκη κραδαίνοντας ένα αντίτυπο του βιβλίου μου, για αυτό δεν μπορώ να πω πως το σχέδιο έχει προχωρήσει αρκετά, για την ακρίβεια έχω κάνει τη διαδικασία μόνο δυο φορές, κι ακόμα δεν έχω βρει το θάρρος να στείλω mail σε κάποιες πιο μακρινές για να ρωτήσω αν μπορώ να τους το στείλω. [Ναι, κάποιοι συγγραφείς είναι κάπως αγοραφοβικοί, τι να κάνουμε τώρα;]

Αλλά στην επίσκεψή μου στη βιβλιοθήκη του Αλίμου με περίμενε μια έκπληξη. Μια γλυκιά βιβλιοθηκονόμος με κοίταξε, κοίταξε και το βιβλίο στα χέρια μου και είπε «Εσείς είστε». Μετά μου εξήγησε. Όταν πήρε τη θέση στη βιβλιοθήκη του Αλίμου, αναζήτησε πληροφορίες στο διαδίκτυο κι έπεσε πάνω στην ανάρτησή μου εδώ. Στην αρχή φοβήθηκε, μετά πιθανολογώ πως πείσμωσε. Και τελικά αποφάσισε να τα αλλάξει όλα. Με την προτροπή της, και την καλή διάθεση των υπόλοιπων βιβλιοθηκονόμων, ο χώρος άλλαξε. Τώρα πια το παιδικό τμήμα είναι καθαρό και ολοκαίνουργιο, σε ξεχωριστό χώρο, με νέα βιβλία. Και αρκετές παρουσιάσεις βιβλίων για παιδιά.

Το τμήμα των ενηλίκων συνεχίζει να έχει ελλείψεις σε βιβλία. Όμως είναι πια πλήρως καταλογογραφημένα και προσβάσιμα από το internet, σε καθαρά ράφια, ανά κατηγορία κι είναι εύκολο να βρεις ο,τι υπάρχει. Στον χώρο υπάρχουν από φέτος τραπέζια, όμορφα αμπαζούρ και υπολογιστές, για να μπορεί κανείς να διαβάζει κι εκεί, ενώ δοκιμάζουν δειλά και βιβλιοπαρουσιάσεις, χωρίς μεγάλη επιτυχία ακόμα. Έχουν μια ολοκαίνουργια Λέσχη Ανάγνωσης. Μέχρι και σεμινάρια δημιουργικής γραφής για εφήβους. 

Βγήκα από το κτήριο- που ακόμα θυμίζει εφορία απέξω, κι είναι κάπως δύσκολο να βρεις την είσοδό του- κι ένιωθα ανάλαφρη. Όλα αυτά έγιναν γιατί βρέθηκαν άνθρωποι που αγαπούν τη δουλειά τους. Μη φανταστείτε πως κόστισαν φοβερά χρήματα, μόνο συνεχή προσπάθεια κι αγάπη, κι ατελείωτες ώρες εργασίας. Οι βιβλιοθηκονόμοι συναρμολόγησαν οι ίδιοι τα χαριτωμένα παιδικά τραπεζάκια- ναι, δεν είναι η δουλειά τους. Αλλά ακόμα κι έτσι, μια νέα πνοή ήρθε στη Δημοτική βιβλιοθήκη Αλίμου. Τόσο, που μοιάζει όντως εξωτικό πώς κατάφεραν τόσα πολλά, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. 

                                                                             Κατερίνα Μαλακατέ