Η λίστα του Λεπορέλο του Φώτη Δούσου είναι ένα βιβλίο που θα μιλήσει στην καρδιά συγγραφέων και βιβλιόφιλων. Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με κεντρικό θέμα έναν ψυχοπαθή σίριαλ κίλερ εκδοτών. Όλοι υποπτεύονται από την αρχή κάποιον απογοητευμένο συγγραφέα που δεν του εξέδωσαν το πόνημά του. Είναι ξεκάθαρο εξάλλου πόσο συγγραφείς και αναγνώστες αγαπάμε τους εκδότες και δεν θα θέλαμε να τους δολοφονήσουμε. Αστειεύομαι βεβαίως, και η αλήθεια είναι πως το χιούμορ είναι κεντρικό στοιχείο του βιβλίου. Μια καλοπροαίρετη σάτιρα του εκδοτικού χώρου και ταυτόχρονα ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα, που κρατά το ενδιαφέρον, χωρίς να είναι ένα κλασικό whodunit. Κανένας δεν νοιάζεται να βρει τον δολοφόνο.
Κεντρικός ήρωας ο εκδότης Γιάννης Δημάδης, εκδότης του Λίθου, ενός μάλλον μεσαίου εκδοτικού οίκου, που εκδίδει καλή λογοτεχνία, και πού και πού κανένα ευπώλητο ή βιβλίο που θα κάνει ντόρο. Ο Δημάδης βαριέται πολύ τους Έλληνες συγγραφείς, τον εγωισμό και την ομφαλοσκόπησή τους, όμως θα χρειαστεί να ασχοληθεί ξανά με αυτούς και τα «κομμένα» τους βιβλία όταν τρεις μεγαλοεκδότες δολοφονούνται. Και οι τρεις έχουν λάβει τρεις «προειδοποιητικές νουβέλες» στις οποίες δεν έδωσαν καμία σημασία και φυσικά δεν εξέδωσαν. Ο Δημάδης αισθάνεται πως είναι επόμενος στη λίστα, και μαζί με την κόρη του, μια ντετέκτιβ, τον Αναγνώστη του Λίθου, τη γραμματέα του κι έναν μεγαλοκριτικό βουτάνε στα αρχεία του Λίθου, για να βρουν ποιοι είναι οι επόμενοι εκδότες στη σειρά, με ποιον τρόπο θα δολοφονηθούν και ποιος είναι ο σίριαλ κίλερ.
Τα κακώς κείμενα του χώρου σατιρίζονται δεόντως, κάποιοι μπορεί να αναγνωρίσουν στον ίδιο τον Δημάδη, στον μεγαλοκαραχαρία Καστρινό, στο ζεύγος Τσαχουρίδη, χαρακτηριστικά ζώντων εκδοτών. Αλλά και να μην καταλάβει κανείς, δεν έχει καμία σημασία. Οι χαρακτήρες έχουν κάτι χάρτινο και αφύσικο, όπως σε κάθε καλή σάτιρα, αν εξαιρέσεις τον ίδιο τον Δημάδη, που αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο και αναγκαστικά εμβαθύνουμε στις σκέψεις του. Μέσα από αυτόν, το μυθιστόρημα θίγει κι άλλα θέματα, ταυτότητας, της ανάγκης για συντροφιά, το πώς αντιμετωπίζει το ένα φύλο το άλλο.
Ο Φώτης Δούσος «[α]υτό το διάστημα εκπονεί διδακτορική διατριβή για τις τεχνικές της πλοκής στο νεοελληνικό μυθιστόρημα» διαβάζουμε στο αυτί του βιβλίου, κι αυτό είναι έκδηλο στο κείμενο, φαίνεται πως είναι γραμμένο από έναν άνθρωπο που παιδεύεται με τη γραφή και ξέρει όλα τα τετρίπια για να κρατήσει τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Η λίστα του Λεπορέλο είναι ένα μυθιστόρημα ευκολοδιάβαστο, όμως δεν το ξεχνάς εύκολα ούτε το προσπερνάς. Κι αν ισχύει η κοινότοπη ρήση πως όλοι οι Έλληνες γράφουν αλλά κανένας δεν βρίσκει εκδότη, τότε ο Φώτης Δούσος έγραψε για τη φαντασίωση του μέσου γραφιά.
Κατερίνα Μαλακατέ
Υ.Γ. 42 Η λίστα του Λεπορέλο είναι η γνωστή λίστα με τα ονόματα των γυναικών που είχε αποπλανήσει ο Ντον Τζιοβάνι.
Διαβάσα πρόσφατα το παιδικό βιβλίο του Φώτη Δούσου Κλεμμένα Αυτιά από τις Εκδόσεις Μικρή Σελήνη και πραγματικά θαύμασα το συγγραφικό του ταλέντο. Οπωσδήποτε θα αναζητήσω τη Λίστα του Λεπορέλο γιατί λατρεύω τα αστυνομικά βιβλία και το θέμα φαίνεται να έχει ενδιαφέρον. Ο τίτλος επίσης εμπνευσμένος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒγήκαν σχεδόν μαζί, το παιδικό και το αστυνομικό. Κι εγώ θέλω να δω το παιδικό.
Διαγραφή