"Το βιβλίο της Κατερίνας", Αύγουστος Κορτώ

Μακράν το καλύτερο βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ που έχω διαβάσει, «Το βιβλίο της Κατερίνας» είναι ένα κείμενο εξομολογητικό και αυτοβιογραφικό, κι ας μην είναι αφηγητής ο συγγραφέας. Αφηγήτρια είναι η μαμά του και μάλιστα όσο είναι ήδη νεκρή. Με τον θάνατο ξεκινά το βιβλίο, στον θάνατο τελειώνει, για να μας πει την ιστορία της οικογένειας Χωριανού και λίγο από την ιστορία της οικογένειας Χατζόπουλου αλλά κυρίως την ιστορία της Κατερίνας, μιας γυναίκας που αγάπησε με πάθος- τον γιο της- που δεν κατάφερε να ξεφύγει από το οικογενειακό ιστορικό της τρέλας και που τελικά έδωσε η ίδια τέλος στη ζωή της ως υπέρτατη πράξη αγάπης. Και διπολικής διαταραχής.

Αναρωτιέμαι πως τα κατάφερε ο συγγραφέας να γράψει αυτό το βιβλίο, να υποστεί αυτό το ξεγύμνωμα χωρίς καν την ομπρέλα μιας ξένης ιστορίας, μιας πλοκής. Φαντάζομαι πως ήταν η ώρα να συμφιλιωθεί με τα φαντάσματά του, να πει όσα- ανομολόγητα- των κατέτρωγαν, να κάνει την υπέρτατη μορφή ψυχοθεραπείας. Ο Κορτώ έχει χάρισμα στην αφήγηση αδιαμφισβήτητο, συχνά σκέφτομαι πως αφήνει το ταλέντο του να συνθλίβεται κάτω από την περσόνα του, για αυτό τα ευθυμογραφήματά του είναι κατά κανόνα καλύτερα από τα βιβλία μυθοπλασίας του. Ελπίζω κι εύχομαι τούτο το βιβλίο- εξομολόγηση ποταμός- με τον δυσκολότερο αφηγητή όλων- ποιος άλλος θα τολμούσε να βάλει την ίδια του τη μάνα να μιλά, ποιος θα ισχυριζόταν πως θα μπορούσε να μπει στο πετσί της γυναίκας που τον γέννησε- να γίνει η αφορμή, το τσίγκλισμα που χρειάζεται για να βγάλει την αφηγηματική του δεινότητα και σε ένα μυθιστόρημα.  

"Το βιβλίο της Κατερίνας", Αύγουστος Κορτώ, εκδ. Πατάκη, 2013, σελ. 252

Υ.Γ. 42 Ο Αύγουστος Κορτώ θα παρουσιάσει αύριο Τετάρτη 29/1/2014 "Το βιβλίο της Κατερίνας" στο Booktalks στις 7μ.μ.