αλλά σήμερα παρουσιάζονται πανηγυρικά. Κρατήθηκα σχεδόν δυο μήνες και μετά σαν τον πρεζάκια στην απεξάρτηση επιβράβευσα τον εαυτό μου με το προϊόν της έξης μου....
Λοιπόν πήρα:
τον "Υπόγειο κόσμο" του Ντελίλλο, που ευπειθώς αναφέρω πως επιτέλους τελείωσα, τη "Σκακιστική νουβέλα", έναν Όστερ, τη συνέχεια του "Γυρίστε τον Γαλαξία με Οτοστόπ", το "Στίλερ" του Μαξ Φρις γιατί θα με αποκλήρωνε ο Johnny Panic, "Το γονίδιο της αμφιβολίας" του Νίκου Παναγιωτόπουλου, τον "Κυανοπώγονα" του Βόνεγκαρτ που τον θυμηθήκαμε πρόσφατα, το "Σβήσιμο" του Έβερετ (πρόταση της Βιβής), την "Άβυσσο" για την οποία επέμενε η Α., τη "Στιγμή της ελευθερίας" του Γιανς Μπέρνεμπο (πρόταση του librofilo) έναν Τανιζάκι που δεν έχω ποτέ διαβάσει και τέλος δυο ήδη διαβασμένα, τη "Βουή και τη μανία", που την είχα σε άλλη μετάφραση και το Αλεξανδρινό κουαρτέτο που το έχω διαβάσει νήπιο και για 11 ευρώ του το χρωστούσα του Ντάρελ...
Τρομερό βιβλιοπιρανχάκι του διαδικτύου,καλό (υπόλοιπο) ξεκοκάλισμα!Η αλήθεια είναι ότι για μερικά μου πέσανε τα σάλια, χαχα...αλλά θα συγκρατηθώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, αυτό θα απαντήσω κι από δω... Γουστάρω βιβλιοπιρανχάκι με τρέλα. Αλλάζω και το όνομα του blog άμα λάχει.
ΔιαγραφήΆβυσσος, Σβήσιμο,Στίλερ, Αλεξανδρινό Κουαρτέτο:Υπέροχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒουή και μανία, από τα αγαπημένα μου βιβλία.
Υπόγειος κόσμος:θα το ξαναδιαβάσω το καλοκαίρι.
Τανιζάκι:Αγαπημένος αλλά αυτό δεν το έχω διαβάσει.
Περιμένω εντυπώσεις και δικά σου σχόλια, Κατερίνα.
Χαίρομαι, είπα αυτή τη φορά να ακολουθήσω την πεπατημένη, δεν είναι καιρός για ρίσκα...
ΔιαγραφήΚαλοδιάβαστα! Το Σφαγείο Νο 5 μου ήρθε και το διαβάζω... καταπληκτικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικό αριστούργημα...
Ναι, κορυφαίο
ΔιαγραφήΧρόνια πολλά! Δύο μήνες! Μια χαρά τα κατάφερες. Εγώ έλειψα δύο βδομάδες και το σύνδρομο στέρησης χτύπησε κόκκινο. Εκεί που πήγα δεν γνώριζα τη γλώσσα. Βέβαια μπήκα σε βιβλιοπωλεία και ξεφύλλισα βιβλία, μέχρι που ήμουν έτοιμος να πάρω έναν Δον Κιχώτη... Τέλος πάντων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό Τανιζάκι πάντως θα σου πρότεινα το Κλειδί από την Άγρα. Εξαιρετικό και μεταφρασμένο από τα ιαπωνικά!
Χρόνια πολλά. Καλώς ορίσατε.
ΔιαγραφήΤο κατάφερα με πολύ ζόρι και καταπίεση.
Το ξέρω για το "Κλειδί", απλά έπεσα θύμα της προσφοράς, κλασικά...
Το "Αλεξανδρινό κουαρτέτο", σε πολύ καλή προσφορά, με δελέασε κι εμένα. Έκανα την παραγγελία μου (μαζί με άλλα) λοιπόν το ίδιο χρονικό διάστημα. (Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές... που λέει και το τραγουδάκι.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει ένα παλιό βιβλίο που λέγεται "Αυτή η σκάλα δεν κατεβαίνει". Για μένα λέγεται "Αυτή η ...στοίβα δεν κατεβαίνει". Παρ' όλο που "ομνύω" ότι δεν θα αγοράσω άλλα βιβλία, όλο και εμπλουτίζω τη λίστα των επιθυμιών μου, γιατί οι πειρασμοί είναι μεγάλοι και οι αντιστάσεις μου πολύ μειωμένες.
Κι εγώ προτείνω "Το κλειδί" του Τανιζάκι.
κ.κ.
Αδιόρθωτα δεν το συζητώ...
ΔιαγραφήΚι εμένα με τίποτα δεν κατεβαίνει.
Βαρεμένα είμαστε αγαπητή μου κ.κ., τί να πεις
Καλοδιάβαστα! Περιμένουμε εντυπώσεις :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ.
Ε, αυτές δεν τις γλιτώνετε...
ΔιαγραφήΚαλησπέρα σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχήν, ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη και κατανόηση, για το επικείμενο σχόλιο που στο μυαλό μου έχει λάβει τεράστια έκταση και πολύ φοβάμαι ότι κάτι ανάλογο θα συμβεί και πάνω στο διαδικτυακό χαρτί (αν και η εμπειρία μου ποτέ δεν επαλήθευσε αυτή την συνθήκη!).
Θέλω να γράψω για τους παράξενους τρόπους που μερικά βιβλία φθάνουν στα χέρια μου. Πριν περίπου δύο μήνες, ο ξάδερφος μου που ζει στην Θεσσαλονίκη, έβρισκε για μερικές μέρες στην είσοδο της πολυκατοικίας, μια τσάντα γεμάτη βιβλία, ώσπου ένα απόγευμα υπέκυψε και την ανέβασε στο διαμέρισμά του. Όταν μου το είπε, αμέσως το μυαλό μου πήγε στο bookcrossing (όσο ήμουν και γω Θεσσαλονίκη, είχα γραφτεί και προσπάθησα να δικτυωθώ στο όλο πράγμα αλλά το βαρέθηκα γρήγορα όταν διαπίστωσα ότι τα βιβλία που "ελευθερώνονταν" ήταν τόσο εγκληματικά βαρετά και ανούσια που δεν άξιζαν λεπτό ελευθερίας, μιας και υπήρχε ο κίνδυνος να "φυλακίσουν" αδύναμα και εύπλαστα μυαλά νέων αναγνωστών). Του είπα να αναζητήσει διακριτικά σημάδια στις πρώτες σελίδες αλλά τζίφος. Έτσι καταλήξαμε στο συμπέρασμα, ότι ο κάτοχός τους απλώς τα βαρέθηκε και άφησε την ενδεχόμενη αξία τους, έκθετη στα μάτια περαστικών εκτιμητών.
Ο ξάδερφος έλεγε συνεχώς ότι θα μου στείλει τους τίτλους για να δω αν με ενδιαφέρει κάποιο αλλά όλο ξεχνούσε. Εγώ δεν επέμενα και πολύ, ίσως ήθελε να τα δώσει κάπου αλλού ή να τα κρατήσει και ο ίδιος - βασικά, απορούσα γιατί δεν κρατούσε κάποιο ο ίδιος, πράγμα που πίστευα ότι αποδείκνυε μερικές από τις εικασίες μου για την λογοτεχνική τους αξία. Ώσπου ήρθε το Πάσχα! Μεγάλο Σάββατο βράδυ, βγήκαμε για μια μπύρα για να χωνέψουμε! Γύρω στις 3 και κάτι, μόλις φεύγαμε, ανοίγει το πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου και βγάζει μια τεράστια τσάντα γεμάτη βιβλία, λέγοντάς μου να κρατήσω ό,τι ήθελα. Προσπάθησα να ρίξω μια κλεφτή ματιά αλλά, η έξαψή μου ήταν τόση που απλώς έμεινα να κρατώ σφιχτά την τσάντα στο χέρι μου. Όταν μπήκα σπίτι, κάθισα στο κρεβάτι, βαθιά μεσάνυχτα και άρχισα να περιεργάζομαι το πακέτο μου. Το μάτι μου έχει εκπαιδευτεί στα εξώφυλλα, σε εκδόσεις κτλ και έτσι όταν διέκρινα φευγαλέα ένα βιβλιοδετημένο βιβλίο των εκδόσεων Printa καθώς και μια χαρακτηριστική έκδοση της Εστίας, τότε κατάλαβα ότι η μαγική τσάντα δε θα έκρυβε μόνο σκουπίδια. Λίγη ώρα μετά έπεσα να κοιμηθώ, φανερά συγχυσμένος για το αν την επόμενη μέρα θα ξημέρωνε Κυριακή του Πάσχα ή Χριστούγεννα!
Τα βιβλία ήταν 8. Αμέσως τα χώρισα δίκαια και αμείλικτα ενεργοποιώντας το λογοτεχνικό μου ένστικτο: 4 θα διάβαζα, 3 θα έδινα στη μάνα μου και με το τελευταίο θα γελούσα για λίγο καιρό ακόμα (χωρίς να το διαβάσω, εννοείται) πριν γράψει με στάχτες, κριτική, κάποια φωτιά (που θα το έχει διαβάσει πρώτα, εννοείται!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκινώ με αυτά που θα δώσω στη μάνα μου:
1) Απομνημονεύματα της Φαράχ Παχλαβί (μια νεαρή πριγκίπισσα παντρεύεται έναν Άραβα, παλάτια, χαρέμια, πολυτελή ζωή, όταν αυτή θα είναι 40 το ραμολιμέντο ο Σάχης θα είναι 92, ένα κλασικό σεξιστικό βιβλίο για να μην ξεχνούν ούτε οι άντρες ούτε οι γυναίκες ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος τους! Τώρα που θα τελειώσει ο Σουλειμάν θα είναι ό,τι πρέπει)
Σημ. Μην κάνετε χαρές, είναι εξαντλημένο! Τέτοια αριστουργήματα σπανίζουν...
2) Οι παλαιολόγοι - Γιώργος Λινάρδος (άλλες αυτοκρατορίες εδώ, πιο κοντινά μας πράγματα, (υγρό) πυρ, γυνή και θάλασσα)
3) Το μαγεμένο νησί - Ρόλαντ Βέρνον (αυτό είναι σίγουρα πιο προσεγμένο βιβλίο από τα προηγούμενα. Ίσως εξίσου ευκολοδιάβαστο αλλά περισσότερο λογοτεχνικό. Μπορεί να του αφιερώσω μερικές ώρες στην παραλία)
... τώρα τα βιβλία που αξίζουν
4) Η ψυχολογία της μεταβίβασης - Κάρλ Γιουνγκ (δεν είμαι φαν την ψυχολογίας αλλά κατά γενική ομολογία, θα φερόμουν αψυχολόγητα αν έλεγα ότι αυτό το βιβλίο δεν αξίζει!)
5) Η δύναμη της συνήθειας - Τσαρλς Ντάχιγκ (εκδ. ψυχογιός, σειρά "Για να ζούμε καλύτερα", αυτά αρκούν να με κρατήσουν μακριά του. Και όμως! Μόλις το τελείωσα και έχω μείνει άφωνος. Είναι εγκυρότατο, έχει 100(!) σελίδες με βιβλιογραφικές παραπομπές, για όσους θέλουν να ψαχτούν περισσότερο, μιλάει για τις συνήθειες και πώς αυτές δημιουργούνται σε μεμονωμένα άτομα, οργανισμούς ή και ολόκληρες κοινωνίες ακόμα, γράφτηκε το 2012 και εκδόθηκε άμεσα στην γλώσσα μας, έτσι σου δίνει την αίσθηση της αμεσότητας με αυτά που περιγράφει, την επιμέλεια την έχει κάνει ο Κυριάκος Αθανασιάδης που για μένα είναι πάντοτε ένα συν αυτό. Υπό κανονικές συνθήκες δε θα διάβασα ένα τέτοιο βιβλίο, θα σας εξηγήσω στο υστερόγραφο γιατί, πάντως δεν το μετάνιωσα καθόλου! Το συστήνω ανεπιφύλακτα)
6) Ημερολόγιο Σοφίας - Λέων Τολστόι (αυτό μου αρέσει πολύ. Έχει σταχυολογήσει φράσεις γνωστών συγγραφέων, μαζί με δικές του και για κάθε μία ημέρα του χρόνου παραθέτει 3-4 οι οποίες σχετίζονται με ένα συγκεκριμένο θέμα έρωτα, αγάπη, ανάγνωση κτλ. Επειδή είναι από τα τελευταία του, η πετριά που είχε φάει με τον Χριστιανισμό είναι διάχυτη παντού. Τι να κάνω, θα τον συγχωρήσω!)
7) Ταξίδι στην άκρη της νύχτας - Σελίν (χωρίς σχόλια!)
και τελευταίο, αυτό το καταγέλαστο που σας έλεγα παραπάνω,
8) Έξω η στενοχώρια - Ντέιλ Καρνεκγι (Εκδ. Δαμιανός, με την ένδειξη μπεστ σέλερ στο εξώφυλλο, εγχειρίδιο αυτοβοήθειας - αυτοβοήθειά μας! Αντί να πω περισσότερα για το είδος, παραθέτω ένα άρθρο της Κατερίνας Σχινά για το θέμα αυτό: http://www.oanagnostis.gr/%CE%B5%CE%B3%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82/ )
Όλα τα βιβλία ήταν καλοσυντηρημένα και σχεδόν το καθένα με το σελιδοδείκτη του. Ένας εξ' αυτών από τις εκδόσεις Άγρα με φράσεις γνωστών προσώπων, στην προκειμένη περίπτωση του Κώστα Χατζηχρήστου, γράφει : "Όλα στο κόσμο είναι χάρτινα, εκτός από το χαρτί που είναι από ξύλο!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ξάδερφος μού είπε ότι αυτή ήταν η τρίτη τσάντα που είδε παρατημένη στην είσοδο. Τις δυο άλλες, τις πρόλαβαν άλλοι εκτιμητές! Του είπα από δω και μπρος να έχει το νου του! Αν αναρωτιέστε γιατί δεν κράτησε για τον εαυτό του μερικά από αυτά τα βιβλία, ο λόγος είναι ότι τον ενοχλεί η ιδέα ότι κάποια/ος τα χρησιμοποιούσε πριν από αυτόν (μεταξύ μας αυτή η αίσθηση ξεπερνιέται άνετα μέσω ενός εγχειριδίου αυτοβοήθειας!). Εγώ, που είμαι σιχασιάρης, έπεσα με τα μούτρα. Όλα τους μυρίζουν καταπληκτικά! Θα ήθελα πολύ να ήξερα ποιες ανθρώπινες διεργασίες προσέδωσαν αυτές τις μυρωδιές!
Υ.Γ. Ανοίγω το Ημερολόγιο Σοφίας στην 1 Ιανουαρίου η οποία είναι αφιερωμένη στην ανάγνωση (τυχαίο;) και αντιγράφω την φράση που ανήκει στον Χένρυ Ντέιβιντ Θορώ "Διάβαζε πρώτα τα καλύτερα βιβλία, αλλιώς θα διαπιστώσεις ότι δεν προλαβαίνεις".
Υ.Γ. 42 Ευχαριστώ για την υπομονή. Κατερίνα, δε θα εμφανιστώ για ένα μήνα, στο υπόσχομαι!
Λοιπόν Μαραμπού η ιστορία σου είναι εκπληκτική. Εμένα γιατί δεν μου συμβαίνουν τέτοια, γαμώτο. Ακόμα κι όλα γελοία να ήταν, και μόνο η χαρά να ανοίγεις τη σακούλα και να βρίσκεις βιβλία είναι διαφορετική. Μη χαθείς για κανένα μήνα, σε παρακαλώ...
ΔιαγραφήΥ.Γ. "Το ταξίδι στην άκρη της νύχτας", απίστευτο εύρημα...
Υ.Γ. 42 Τόσα βιβλία αυτοβοήθειας κι όλα παρατημένα. Λες τελικά τα βιβλία να μην αλλάζουν τον κόσμο;
Μαραμπού! Τι απίστευτη ιστορία είναι αυτή;;;; Είσαι δύο φορές τυχερός γιατί έχεις έναν ξάδερφο που βρίσκει βιβλία στο δρόμο (και τι βιβλία) και ο ξάδερφος δεν τα κρατάει για εκείνον αλλά τα μοιράζει... Τι λες τώρα;;;
ΔιαγραφήΚι εγώ θέλω (;) Σελίν στο δρόμο...
Η αλήθεια είναι ότι ουκ ολίγες φορές έχω βρει βιβλία πεταμένα στα σκουπίδια και πάντα απορώ... υπάρχουν τόσοι τρόποι να αξιοποιήσεις κάτι που δεν θες γιατί να επιλέγεις τα σκουπίδια...
Θυμάμαι μια φορά στην Αθήνα που είχα μαζέψει από βέβαιο θάνατο Τσιφόρο, στην Κέρκυρα δερματόδετες εκδόσεις παλιών μυθιστορημάτων που τις μάζεψα όλες και της πήγα στη δημόσια βιβλιοθήκη και εδώ, στο Βόλο, μέσα σε ένα χαρτόκουτο βιβλία νομικά κυρίως που δυστυχώς τα άφησα στη μοίρα τους.
Ωραία η ιστορία σου.
Μέχρι όμως να βρούμε στο δρόμο μπορούμε να επωφελούμαστε από τις προσφορές των βιβλιοπωλείων. Σήμερα επισκέφτηκα ένα βιβλιοπωλείο που κάνει ένα μπαζάρ βιβλίου και βρήκα τον Μονόδρομο στα 4.70... δεν είχα καθόλου χρήματα πάνω μου και καταλαβαίνετε... δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό μου. Αύριο θα πάω να το πάρω.
Αχ,να πω κι εγώ πού μένω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια πες...
ΔιαγραφήΣε προειδοποιώ πάντως, ο Μαραμπού νικά κατά κράτος ακόμα και την librarian. Ζει σε ένα από τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας. Και τα πιο απομακρυσμένα, βέβαια.