Τελικά το μέγεθος μετράει.

Στο προαιώνιο ερώτημα κάθε βιβλιόφιλου: να αγοράσω ένα τούβλο να μου φτουρίσει ή να αγοράσω 2-3 μικρότερα στα ίδια λεφτά για να έχω επιλογές μήπως μου βγει τρελή μούφα, πραγματική απάντηση δεν υπάρχει. Όπως απέδειξε και το εγκυρότατο γκάλοπ μας στο γκρουπ του blog στο fb, υπάρχουν φανατικοί υποστηρικτές και φανατικοί πολέμιοι του τούβλου. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος είναι ενδιάμεσα, ανάλογα με τα κέφια, τα οικονομικά του και τη στιγμή. 

Γιατί να πάρω ένα βιβλίο 1000 σελίδων:

1. Γιατί θέλω να μου κρατήσει πολλές μέρες. Είμαι γρήγορος αναγνώστης, αν πάρω ένα μυθιστόρημα 300 σελίδων σε 2 μέρες δεν θα έχω βιβλίο.

2. Γιατί μου αρέσουν οι μεγάλες αφηγήσεις, να παραμένω με τους ίδιους ήρωες για καιρό, να μπαίνω στη ζωή τους και να με συντροφεύουν.

3. Γιατί αρκετά Παγκόσμια Αριστουργήματα είναι μεγάλα τούβλα. Θα πω εγώ στον Ντίκενς, τον Ντοστογιέφσκι, τον Τολστόι, Προυστ, στον Τζόυς, την Έλιοτ, τον Πύντσον, τι θα γράψουν; Ποιος είμαι εγώ, ε, ε;

4. Γιατί το μεγάλο μυθιστόρημα απαιτεί από τον συγγραφέα και τον αναγνώστη αφοσίωση. Δεν γράφει ο καθένας 1000 σελίδες (α, χμ, ναι, οκ, δεν ισχύει)

5. Γιατί έτσι εξοικονομείς χρήματα. Δίνεις ένα ποσό, αλλά το βιβλίο σου κρατάει όλο το μήνα.

6. Τούβλα δεν είναι μόνο τα αριστουργήματα, είναι και μια ροζ βλακειούλα, ένα μπεστσελεράκι αστυνομικό. Αυτά διαβάζονται γρήγορα, και προσφέρουν μια παρηγοριά μακριά από την κανονική κάθαρση του διαβάσματος, πάντως παρηγοριά. Σαν αυτή του γρήγορου φαγητού.

Γιατί να μην πάρω ένα βιβλίο 1000 σελίδων:

1. Πέρα από τους κλασικούς, τούβλα γράφουν σχεδόν όλοι οι σύγχρονοι. Σχεδόν όλα τους- ακόμα και τα καλά- κάπου θα κάνουν κοιλιά, θα βαρεθώ και θα τα παρατήσω.

2. Το τούβλο είναι ρίσκο. Αν δεν μου αρέσει, θα έχω δώσει τα χρήματα που ισοδυναμούν με 2 ή 3 βιβλία και θα μείνω χωρίς βιβλίο. 

3. Το τούβλο απαιτεί αφοσίωση και με αγχώνει. Εγώ δεν αφοσιώνομαι σε σύντροφο, θα τα βρω με τον Τολστόι;

4. Το τούβλο δεν διαβάζεται εύκολα στο κρεβάτι, είναι απαγορευτικό για το μετρό και το λεωφορείο, να μη μιλήσω για την τενοντίτιδα μου. Ε-reader δεν έχω, είναι του διαβόλου.

5. Πρέπει πια οι Αμερικάνοι να σταματήσουν να γράφουν τούβλα νομίζοντας ότι αυτά πουλάνε. Πάει ο άλλος και γράφει πρωτόλειο 1000 σελίδες. Ε, όχι κύριε μου, δεν έγραψες το Great American Νovel. Όχι, λέμε.

Οι υπόλοιποι διαβάζουμε μικτά. Κάποτε θα μας έρθει η όρεξη για μια μεγάλη αφήγηση που θα μας συντροφέψει ένα μήνα ή θα πάρουμε τελικά απόφαση να διαβάσουμε τον Άνθρωπο χωρίς ιδιότητες. Άλλοτε θα θελήσουμε να παρεμβάλλουμε μια ωραία συλλογή διηγημάτων· καλοφάγωτη με τον απογευματινό καφέ. Ενίοτε θα υποταχτούμε στα πρέπει, εκείνα που λένε πως ένα μυθιστόρημα ανάμεσα στις 250-350 σελίδες είναι το ιδανικό για να μη σε κουράσει αλλά και να μη νιώσεις πώς το ξεπέταξες. 

Εγώ συνήθως είμαι της πολυγαμίας (σταυρώστε με). Ανάμεσα στα τούβλα, μαζί με τα τούβλα, διαβάζω κι άλλα μικρά και μεγάλα. Έτσι ένα τούβλο πάντα σχεδόν κοσμεί το κομοδίνο στο προσκεφάλι μου. Απαραίτητα δεν είναι το βασικό μου ανάγνωσμα εκείνη την ώρα. Ειδικά αν το τούβλο είναι non-fiction.

Όπως σε όλα τα αντίστοιχα θέματα, απάντηση δεν υπάρχει. Μόνο το γούστο και ο τρόπος του καθενός. 

                                                                                                    Κατερίνα Μαλακατέ

Υ.Γ.42 Τώρα εγώ- ειδικά- όποτε βλέπω ροζ τούβλο ανατριχιάζω και κάθομαι να μετρήσω τα θαυμαστικά και τα αποσιωπητικά ανά σελίδα αντί να το διαβάσω- έχουμε κι ένα ocd να θρέψουμε. Επίσης βαριέμαι απεριόριστα τις δωδεκαλογίες του fantasy, την πολυλογία των χιλιάδων σελίδων του Young Adult, τα τάχαμου σαδομαζoερωτικά (τα κανονικά τα αγαπάω). Αλλά πια εδώ μιλάμε για προτίμηση σε είδος, όχι μέγεθος.