Δυσκολεύομαι να τελειώσω βιβλία, τελευταία. Η προσοχή μου αποσπάται πολύ εύκολα- γιατί άραγε;- και πρέπει κάτι να είναι καλό για να με κρατήσει. Ε, λοιπόν, το VALIS του Philip Dick δεν ήταν. Βιβλίο της τελευταίας εποχής του συγγραφέα, όπου η θρησκοληψία, το μεταφυσικό και η φιλοσοφία ήταν ανάκατα με πολλά ναρκωτικά στο μυαλό του, το VALIS αντικατοπτρίζει πλήρως την κατάστασή του. Θρησκόληπτο, με ψήγματα ελληνικής φιλοσοφίας ατάκτως ερριμένα και μια ακατανόητη, εντελώς αργή πλοκή.
Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το alter ego του, τον Horselover Fat για να μας οδηγήσει στα μονοπάτια της τρέλας και της φιλοσοφίας του, άλλοτε είναι ένα με τον ετερώνυμό του κι άλλοτε πάλι εντελώς ξέχωροι. Το βιβλίο μισό στο πρώτο, μισό στο τρίτο πρόσωπο θα είχε κάποιο ενδιαφέρον, αν δεν φαίνονταν τόσο αμάσητες οι επιρροές του- ο χριστιανισμός, η ελληνική φιλοσοφία, ο ταοϊσμός σε μορφή πρωτογενή. Ο συγγραφέας, ήρωας, αφηγητής μέχρι που σε κάποια φάση ξυπνάει και μιλά koine Greek, κοινώς ελληνικά της Ελληνιστικής περιόδου.
Αν αυτή είναι η προσπάθεια του πολύ πετυχημένου συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας να ενστερνιστεί τον μεταμοντερνισμό, τότε είναι αποτυχημένη.
Καλημέρα Κατερίνα. Κι εγώ δεν βρίσκω πολλά βιβλία που να μου αρέσουν πάρα πολύ ή έστω πολύ, αλλά μόνο το ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΠΙΤΙ δεν μπόρεσα να διαβάσω (έφτασα με μεγάλη προσπάθεια μέχρι την 100η σελίδα, περίπου). Το ότι υπάρχουν και καλά βιβλία, δεν υπάρχει αμφιβολία. Κυκλοφορούν όμως άπειρα βιβλία, ούτε τους τίτλους δεν προλαβαίνουμε να δούμε. Έτσι είναι δύσκολο να "πέσουμε" σε αυτά που πιθανώς να μας αρέσουν πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν,από αρκετούς έχω ακούσει ότι ο τύπος την έχει χάσει λιγάκι τη μπάλα...Τι γίνεται ακριβώς δεν έχω καταλάβει! Ή έχει φλιπάρει από τα ναρκωτικά ή έχει αρχίσει να "πιστεύει" αυτά που γράφει,πράγμα πιο επικίνδυνο κι από τα ναρκωτικά,ακόμα και για συγγραφέα μη επιστημονικής φαντασίας.Εγώ δεν γράφω,αλλά περιέργως αισθάνομαι ότι ο σπουδαίος συγγραφέας δεν πολυπιστεύει αυτά που γράφει,όχι ότι υποκρίνεται ακριβώς,αλλά σαν να παίζει λιγάκι με την "αλήθεια" όπως η γάτα με το ποντίκι(ή -περισσότερο- όπως το ποντίκι με τη γάτα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως αυτό το τελευταίο είναι σωστό. Λες την αλήθεια σου, αλλά μέσα από ένα μύθο, δηλαδή ένα ψέμα. Άμα αρχίσεις να πιστεύεις, τα πράγματα δυσκολεύουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κρίνω από αυτό το βιβλίο μάλλον στα γεράματα ο Dick το είχε κάπως χάσει.
Γεια, γεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαι αυτού του είδους, άρα δε θα σχολιάσω το βιβλίο αυτό. Πρόσεξα, όμως, ότι έγραψες κάτι και για την Πείνα. Ένα έχω να πω: Μετά από ένα ταξίδι στη Νορβηγία, η Πείνα αποκτά άλλες διαστάσεις!
Ωχ! Πρόσεξα επίσης ότι έθαψες το Αμερικανικό Ειδύλλιο: κακό αυτό. Θα μαλώσουμε χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω πάει στη Νορβηγία, δυστυχώς. Μόνο να φαντάζομαι μπορώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μαλώσουμε!!! Πλάκα κάνω, έτσι είναι ο Ροθ, ή τον λατρεύεις ή λατρεύεις να τον μισείς. Μια η άλλη έρχεται γιατί έτσι κι αλλιώς έχω διαβάσει πολλά βιβλία του.
Συγγνώμη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνος Κοκκώνης