24/5/12

"Άπειροι κόσμοι", John Banville






Δεν θα ξεκινήσω να εξηγώ γιατί πήρα το «Άπειροι κόσμοι» του Μπάνβιλ, γιατί δεν θα έχει κανένα νόημα. Πριν από μερικά χρόνια, όταν διάβασα τη «Θάλασσα», δυσκολεύτηκα να βρω την όποια γοητεία στη γραφή του, οπότε μάλλον έφταιξα που εμπιστεύτηκα το οπισθόφυλλο και έδωσα στο συγγραφέα μια ακόμα ευκαιρία. Μου πήρε χρόνο να τελειώσω το βιβλίο, και το έκανα από αναγνωστική διαστροφή και τίποτε άλλο. Ούτε το τέλος με ενθουσίασε. Είπαμε, στην τελική ανάλυση έχει να κάνει και με τη χημεία βιβλίου- αναγνώστη.
Ο Αδάμ Γκόντλι, άλλοτε βραβευμένος μαθηματικός, έχει πάθει εγκεφαλικό και οι συγγενείς του μαζεύονται στο σπίτι πριν πεθάνει. Ο γιος του, Αδάμ, είναι ένας αδέξιος αλλά αξιόπιστος άνθρωπος, η κόρη του Πέτρα μια σαλεμένη τρελή, η μαμά Ούρσουλα μια γυναίκα τριάντα χρόνια μικρότερη του Αδάμ του πρεσβύτερου που κάνει όμως σα να πεθαίνει αυτή.
Δυσκολεύτηκα να ταυτιστώ με τους χαρακτήρες κυρίως γιατί δεν τους γνωρίζουμε παρά αμυδρά. Το όποιο ενδιαφέρον του βιβλίου εστιάζεται στον αφηγητή που στο μεγαλύτερο μέρος δεν είναι άλλος από τον θεό Ερμή, που με κάποιο απροσδιόριστο τρόπο μπουρδουκλώνεται στις ζωές αυτών των ανθρώπων που δεν κάνουν ούτε παθαίνουν απολύτως….τίποτα. Την εμφάνιση του κάνει κι ο Πάνας, ο πιο μη σεξουαλικός Πάνας που έχω συναντήσει ποτέ στη λογοτεχνία. Με λίγα λόγια, οι «Άπειροι κόσμοι» με συντρόφευσαν σε άπειρα χασμουρητά.

"Άπειροι κόσμοι", Τζων Μπάνβιλ, μετ. Τόνια Κοβαλένκο, εκδ. Καστανιώτη 2010, σελ.252 


9 σχόλια:

  1. Αντιθέτως εμένα μου άρεσαν και τα δύο πολύ. Τελικά το διάβασμα είναι πολύ υποκειμενική υπόθεση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, εγώ θα ανησυχούσα αν συμφωνούσαμε πάντα για όλα τα βιβλία. Αυτό μου φαίνεται κάπως τρομακτικό.

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος24/5/12, 2:53 μ.μ.

    Έχω διαβάσει τη "Θάλασσα" και το "Σάβανο" και μου άρεσαν πολύ.
    Είναι πολύ ιδιαίτερος ο Μπάνβιλ και σκοπεύω να διαβάσω και τους "Άπειρους κόσμους", παρά τη χλιαρή παρουσίασή σας, γιατί με ενδιαφέρει ο τρόπος που χειρίζεται το μέγα ζήτημα των γηρατειών και του θανάτου (εντελώς διαφορετικός από του Ροθ).

    Έτσι κι αλλιώς, καλό θα ήταν να συμφιλιωθούμε κάποτε με το αναπότρεπτο...


    κ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω την αίσθηση πως πραγματεύεται το θάνατο πολύ λίγο το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά θα περίμενα να ακούσω την άποψή σας που μου φαίνεται πάντα εμπεριστατωμένη.

      Διαγραφή
  3. Το πιο άξιο αναζήτησης στο βιβλίο, ήταν μια αναφορά σε έναν ελάσσονα ποιητή που έγραψε για τη "χρυσή βροχή" του Δία.Επειδή ξεκάθαρα τον αναφέρει το μύθο αυτό ο Γ.Σουρής,αναρωτιόμουν αν ο Μπάνβιλ έχει μελετήσει τόσο πολύ τα δρώμενα της ελληνικής ποίησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν ξέρω τόσα πολλά για τον Μπάνβιλ, αλλά κι εμένα μου έκανε εντύπωση η εμμονή του με την Ελλάδα και τη μυθολογία. Πάντως μου φαίνεται κάπως τραβηγμένο να ξέρει τον Σουρή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διαβάζεις κι εσύ πολύ και κάποτε είπες ότι γράφεις. Νομίζω πως, αν δεν το έχεις κάνει, πρέπει να επισκεφτείς τη σελίδα people and ideas, και open book. Σ' ενδιαφέρει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αλατάκι, το open book το επισκέπτομαι συχνά, το reople and ideas δεν το ήξερα, σε ευχαριστώ που μου το γνώρισες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Διαβασα το Θάλασσα σε λιγες μέρες γιατί μου αρεσε πολύ. το δάνεισα σε έναν φιλο μου βιβλιοφάγο - σκηνθέτη-ηθοποιό που του άρεσε και εκείνου πολύ , του θύμισε εντονα τα παιδικά του καλοκαίρια. Πηρα με χαρά το Παράλληλοι κόσμοι και δεν τελειώνει με τίποτα....Δεν ξέρω γιατί...Εδώ σε αντιθεση με την θάλασσα με κουράζει η περιγραφή του και νιώθω οτι δεν πάει πουθενα η ιστορία...Σαν αυτοτελεις μικρές ιστοριες το νιώθω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή