24/2/13

Για την επιστολή





Η ιδέα της επιστολής για την τιμή του βιβλίου δεν ήταν δική μου, ούτε η υλοποίησή της, ούτε το κείμενο. Το ξεκαθαρίζω για να μη θεωρηθεί πως απολογούμαι για τίποτα, πως μετανιώνω για κάτι, αντίθετα θεωρώ πως θα έπρεπε να έχω μπει μπροστάρης. Η ιδέα ήταν της Βιβής της Λέσχης Ανάγνωσης Degas που εκτιμώ βαθύτατα. Στην πορεία εκείνο το πρώτο γεμάτο αυθορμητισμό κείμενο που μας έστειλε η Βιβή τσαλαπατήθηκε λιγάκι από τις παρεμβάσεις, έγινε στριφνό και άκομψο. Αυτό δεν αλλάζει το στόχο του, ούτε το στόχο μας, στον οποίο πιστεύω για έναν απλό λόγο, η τιμή του καινούργιου βιβλίου καθορίζει πια σε έναν βαθμό τα αναγνώσματά μου.

Όσοι παρακολουθούν αυτό το ιστολόγιο κάπως πιο συστηματικά θα ξέρουν πως διαβάζω ανάκατα παλιά και νέα βιβλία, πως ξοδεύω το μήνα σχεδόν όλο το ποσό που μια άλλη γυναίκα θα διέθετε για «προσωπικά της έξοδα» σε βιβλία – ενίοτε πολύ περισσότερο από αυτό, μη γελιόμαστε. Τα δέκα ευρώ το μήνα μιας έκπτωσης θα κάνουν τη διαφορά; Φυσικά, αυτά θα την κάνουν για μένα τον συστηματικό καταναλωτή.

Σέβομαι απόλυτα αυτόν που διαφωνεί με το πνεύμα της επιστολής και δε θέλησε να συμμετάσχει σε μια σχετικά συλλογική προσπάθεια. Αλλά τις δηθενιές «εγώ έχω πει για την τιμή του βιβλίου πέρυσι» τις ακούω εν πολλοίς βερεσέ. Όπως και το ότι διυλίζουμε τον κώνωπα σε σχέση με το κείμενο. Αν δε μου άρεσε το κείμενο ας στρωνόμουνα να γράψω ένα, να το προτείνω κι ας νικούσε ο καλύτερος. Δεν είναι προφανώς αυτό το θέμα μας, το θέμα είναι η τιμή του βιβλίου.

Πιστεύω πως- και διακρίνοντας πολλές καλές προθέσεις σε πολλούς οίκους που είναι ίσως κάπως άδικο να τους τσουβαλιάζουμε όλους μαζί- το βιβλίο παραμένει ακριβό. Και για μένα τη χτυπημένη βιβλιόφιλη που η αγορά του επηρεάζει τον μηνιαίο οικογενειακό μου προϋπολογισμό και για αυτόν που θα ήθελε να παίρνει ένα το μήνα αλλά έχει αρχίσει να τα μετράει. Δε με νοιάζει να ακούσω το «τόσο ο διορθωτής, τόσο το χαρτί, τόσο η προμήθεια», αυτό δε με αφορά, με νοιάζει αν υπάρχει περιθώριο να γίνει η μείωση. Αν δεν υπάρχει, παίξαμε και χάσαμε. Δεν άξιζε πάντως παρ’ όλα αυτά να παίξουμε;    

Το θεωρώ άτοπο με βάση τις προσωπικές μας συμπάθειες και αντιπάθειες (και φυσικά υπάρχουν τέτοιες ανάμεσα στους bloggers) να καθορίσουμε μια στάση πολιτική. Γιατί είναι πολιτική στάση αν αποφασίσεις να συνταχτείς με τους πολλούς για τον κοινό σκοπό (κι ας έχεις επιμέρους ενστάσεις) ή να πορευτείς μόνος. Εγώ στα 35 μου αποφάσισα πια πως ο δεύτερος δρόμος είναι αδιέξοδος.


14 σχόλια:

  1. Συμφωνώ με το συμπέρασμα, άλλωστε κάπως έτσι το διατυπώνω κι εγώ. Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Κατερίνα, νομίζω πως τα στοιχεία που αναφέρονται στο blog σου έπρεπε να τα έχουμε συμπεριλάβει στην αρχική επιστολή. Κρίμα... Ακόμα κι έτσι, μου επιτρέπεις να τα αναδημοσιεύσω;

      Διαγραφή
    2. Μα και φυσικά. Η αλήθεια είναι ότι όταν άρχισα να γράφω το κείμενο της ανάρτησης μου γεννήθηκε η ανάγκη να ψάξω λίγο παραπάνω. Ενδεικτικά είναι βέβαια κι αυτά.

      Διαγραφή
  2. Ας ελπίσουμε να λάβουνε υπόψη τους οι εκδότες όλες αυτές τις φωνές. Ευχής έργο, βέβαια, θα ήτανε να καταφέρουμε οι Έλληνες να διαβάζουμε περισσότερο. Πώς οι Νορβηγοί κλπ βορειοευρωπαίοι κυκλοφορούν με ένα βιβλίο στα χέρια;Τόσο μακριά είναι από την κουλτούρα μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχω ελπίδα ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. Αλλά η προσπάθεια δε βλάφτει....

      Διαγραφή
  3. Ανεξάρτητα με την όποια επιστολή οι εκδότες ως σωστοί επιχειρηματίες Θα καταλάβουν από την πτώση των πωλήσεων. Αν κανείς δεν αγοράζει τις ακριβές νέες εκδόσεις και στραφεί προς τις προσφορές και τα βιβλιοπωλεία που έχουν καλές τιμές τότε θα δούμε αλλαγές.
    Αλλά μέχρι τότε οι εκδότες περιμένουν ότι θα εκδώσουν το σωστό γκρι που ανεξαρτήτως τιμής θα τους φέρει χρήματα με τα οποία θα καλύψουν τις ζημιές. Φαύλος κυκλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα αγαπητή μου librarian. Νομίζω πως έτσι κι αλλιώς έχουμε στραφεί στα παλαιότερα βιβλία. Αλλά ο φόβος μήπως πια βγαίνουν μόνο τα διάφορα γκρι ελοχεύει πάντα.

      Διαγραφή
  4. Ανώνυμος24/2/13, 1:55 μ.μ.

    Ενα δυο πράγματα που πρέπει να ληφθούν υπόψιν σίγουρα είναι οτι η επιστολή - μιλώ για την πρώτη μιας και αυτό είναι σχόλο για την επιστολή- είναι αναμφισβήτητα μια προσπάθεια επίκλησης στο συναίσθημα των εκδοτών. Πράγμα λάθος έτσι κι αλλιώς.
    Οι εκδότες δεν είναι απαραίτητα και φίλοι του βιβλίου όπως οι πελάτες τους. Όχι όλοι βέβαια - ας τους το αναγνωρίσουμε κι αυτό. Σαν επιχειρηματίες που είναι, δεν τους αφορά αν εσυ κι εγω, Κατερίνα ,αγοράσουμε ενα βιβλίο των 50 Ευρώ ή τρια με το ίδιο κόστος. Αυτοί ξέρουν οτι μπήκαν στα ταμεία τους 50 Ευρώ.
    Δεύτερο θέμα που θέλω να θίξω είναι η αγορά στην οποία κινείται κανείς. Δεν είναι ψέμματα, η Ελληνική είναι μικρή αγορά και πολύ περισσότερο κακή αγορά. Ξέρουμε όλοι οτι φέρουν και οι εκδότες ευθύνη για την κατάσταση αυτή, όμως επειδή σε πολλούς οίκους - ειδικά τώρα, σε αυτή την συγκυρία- το λουκέτο είναι επικίνδυνα κοντά ίσως πρέπει να επικεντρωθούμε αλλού και να κάνουμε αυτή την κουβέντα σε άλλους καιρούς. Άλλωστε μήπως η μουσική βιομηχανία πάει καλά; Ο Ελληνικός κινηματογράφος; Το Θέατρο; Όχι φυσικά. Άρα το κοινό που δεν διαβάζει είναι και αυτό που δεν πάει θέατρο, δεν ακούει μουσική, δεν ακούει καλή μουσική κ.ο.κ.
    Τώρα κάποια θέματα σε επίπεδο σύγκρισης που μπορούν να πέσουν στο τραπέζι είναι οι τιμές των βιβλίων στο εξωτερικό και οι τιμές στις άλλες μορφές ψυχαγωγίας. Για το πρώτο, να ειπωθεί ξεκάθαρα πως οι τιμές δεν διαφέρουν πολύ στην Ευρώπη. Ίσως 1-2 Ευρώ. Τι εννοώ; Μια καινούρια έκδοση ενός καλού τίτλου που αριθμεί περι τις 400 σελ. στην κεντρική Ευρώπη για παράδειγμα κοστίζει από 8 εως 40 Ευρώ. Η μεγάλη διακύμανση στην τιμή έχει να κάνει αποκλειστικά με την ποιότητα της έκδοσης. Εκεί βγαίνουν 3 εκδόσεις. Σκληρό εξώφυλλο, κανονικό (σαν τις δικές μας) και τσέπης ή αν δεν είναι τσέπης είναι σαν τις εκδόσεις των εφημερίδων. (κάποτε στην Γερμανία αγόρασα με 7,5 Ευρώ το χιόνι του Παμούκ και οι σελίδες άφηναν ένα γκρίζο χρώμα στα χέρια μου). Η κανονική έκδοση στην Ευρώπη κοστίζει, επίσης από 14 έως 22 Ευρώ.Στην άλλη μεριά του Ατλαντικού βέβαια ένα καινούριο βιβλίο κοστίζει πολύ περισσότερο την πρώτη σεζόν της κυκλοφορίας του και σε πολλές περιπτώσεις κυκλοφορεί μόνο με σκληρό εξώφυλλο την πρώτη χρονιά!Το ξέρω πως θα πεί κάποιος οτι ο Γερμανός βγάζει 1350 κι εγώ 586. Το μόνο που έχω να απαντήσω είναι οτι θα διαβάσω λιγότερα βιβλία φέτος και ίσως θα περιμένω τα Παζάρια.
    Τέλος και συγγνώμη για το μέγεθος της παρέμβασης, η σύγκριση με τις άλλες μορφές ψυχαγωγίας μας δίνει σημαντικά στοιχεία. Ο κινηματογράφος κοστίζει 7-9 Ευρώ και σε κάποιες περιπτώσεις όπως οι 3D προβολές φτάνει τα 13. Για το θέατρο δεν συζητώ - σημειώστε οτι για ένα βιβλίο δεν εργάζονται λιγότεροι άνθρωποι από οτι για μια παράσταση. Άλλωστε ένα ποτό να βγείς να πιείς σε κάποιο μπάρ κοστίζει περίπου 8-9 Ευρώ. Προτιμώ ενα βιβλίο του Llosa με 14 Ευρώ που θα το διαβάσει όλο το σπίτι.
    Αυτό στο οποίο θέλω να καταλλήξω είναι οτι αν θέλουμε φτηνό βιβλίο θα πρέπει να ξέρουμε οτι είναι δύσκολο να το ζητάμε για νέους τίτλους και - ας μην γελόμαστε - θα πρέπει να υποστούμε εκπτώσεις στην ποιότητα της έκδοσης.Κατά την άποψή μου στην Ελλάδα κυκλοφορούν ΕΞΑΙΡΤΙΚΕΣ εκδόσεις βιβλίων όπως ΑΓΡΑ-ΠΟΛΙΣ-ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ-ΙΝΔΙΚΤΟΣ.
    Υ.Γ. Δεν είμαι στέλεχος σε κανέναν εκδοτικό οίκο φυσικά...

    Β.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συμφωνώ πως στην Ελλάδα κυκλοφορούν εξαιρετικοί τίτλοι και κάποιες φορές από την τρέλα του εκδότη (χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτοί που αναφέρεις) που ξέρει πως δε θα βγάλει κέρδος από μια τέτοια έκδοση. Φοβάμαι όμως πως όσο συρρικνώνεται η αγοραστική μου δύναμη και η τιμή του βιβλίου δεν ακολουθεί θα πάρω και τον εκδότη μαζί μου στην οικονομική κατρακύλα. Αν αντίθετα είναι εφικτό να μειωθεί κάπως η τιμή το προϊόν θα γίνει πιο ελκυστικό. Και ίσως ανοίξει η αγορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θα μου επιτρέψετε να αντιγράψω το σχόλιο που έκανα το πρωί στη Λέσχη Degas.

    Τελικά η κουβέντα ποια είναι; Αν είναι το βιβλίο ακριβό; Άν μπορούν οι εκδότες να μειώσουν την τιμή; Άν έπρεπε να σταλεί η επιστολή στον αρμόδιο υπουργό; Άν μπορούν να ανοίγουν συζητήσεις μέσα από τα ιστολόγια; Η δική μου γνώμη είναι ότι σε αρκετές περιπτώσεις είναι ακριβό, δεν το συγκρίνω με άλλα αγαθά ή "μέσα ψυχαγωγίας" (εκεί, πιστέψτε με, θα βγει πολύ πιο φτηνό), σε αρκετές περιπτώσεις όντως οι εκδότες δεν μπορούν να κάνουν μείωση (εκτιμώ και συνιστώ σχετικά τη χθεσινή, πιστεύω ειλικρινή, συζήτηση στο Amagi Radio με τον εκδότη του Ικαρου, αλλά και παλιότερη συζήτηση στο ιστολόγιο της Ωκεανίδας), και ο χώρος όλων των συντελεστών του βιβλίου έχει προβλήματα, και όλη η κοινωνία έχουμε προβλήματα.

    Νομίζετε είναι εύκολο να αγοράσει κανείς βιβλίο με 15 ευρώ; Και αν αγοράσει ένα, πόσα άλλα καινούρια θα "τολμήσει" να αγοράσει; Κάπως έτσι τα έγραψα και στο δικό μου ιστολόγιο, με κάποιες μικροαλλαγές στην αρχική επιστολή, αλλά στο πνεύμα, ας πούμε τη γνώμη μας, ας ανοίξουμε το θέμα, ας ακούσουμε και τους άλλους και τέλος πάντων ας ανοίξουμε και το άλλο πιο μεγάλο θέμα, αυτό της χαμηλής αναγνωσιμότητας, αυτό πώς θα το λύσουμε; Όχι οι ιστολόγοι βέβαια.

    Και ας μη βαράνε όσοι δεν συμφωνούν, ας καταθέσουν κι αυτοί τις γνώμες τους, πολιτισμένα. Και μην ξεχνάμε, υπάρχουν και βιβλιοθήκες, επιμένω, και όχι κόντρα στα εκδοτικά και στα βιβλιοπωλεία.

    Και μία συμπλήρωση σχετικά με τα άλλα μέσα ψυχαγωγίας, πέρα από την όποια διαφορά του είδους (άλλο θέμα συζήτησης, δεν το ανοίγω εδώ), να σημειώσω ότι στον κινηματογράφο θα δώσει ο καθένας 7 ευρώ, στο θέατρο 15-20 κτλ, δηλαδή από το ίδιο σπίτι ή την ίδα παρέα το σύνολο θα είναι πολλαπλάσιο. Όλοι αυτοί όμως θα διαβάσουν ένα αντίτυπο του βιβλίου. Δίνω ένα επιχείρημα στους εκδότες και στους βιβλιοπώλες, αλλά δεν είν' εκεί το θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος25/2/13, 10:38 π.μ.

    Προσωπικά δε μπορώ να συγκρίνω το βιβλίο με το εισιτήριο στον κιν/φο (θέατρο εδώ δεν έχουμε, μόνο κατά περίσταση),όμως τώρα που το σκέφτομαι ένα είναι βέβαιο: αν αγοράσω βιβλία με 30 ευρώ δεν θα παω ούτε για ποτό, ούτε κιν/φο, ούτε για καφέ, γιατί ξέρω εκ των προτέρων ότι αυτά τα χρήματα που έχω εξοικονομήσει με θυσία έχουν δαπανηθεί για βιβλία.
    Όσο περνάει ο καιρός, τα οικονομικά δεδομένα στενεύουν,οι ανάγκες παραμένουν ίδιες.Στρέφομαι στην αγορά παλιών εκδόσεων με το σκεπτικό ότι αυτό το καινούριο που είδα μετά από 2-3 χρόνια θα το βρω σε καλύτερη τιμή.
    Εκτιμώ τις βιβλιοθήκες, τελευταία φορά που πήγα ήταν πριν 1 χρόνο. Όμως, δεν επιχειρώ να ξαναπάω με το μωρό, γιατί όλοι με στραβοκοίταζαν...
    Ακόμη, γνωρίζετε αν οι βιβλιοθήκες έχουν καινούργια βιβλία; Γιατί εδώ στην επαρχία δεν έχουν. Ένα καινούργιο βιβλίο μπαίνει στην τοπική βιβλιοθήκη μετά 1 χρόνο, το λιγότερο.
    Επιπλέον, κάποτε μου μπήκε η ιδέα πόσα άγνωστα χέρια έχουν κρατήσει το βιβλίο που δανείστηκα, πόσα δάχτυλα έχουν γυρίσει τις σελίδες και μου δημιουργήθηκε μικροβιοφοβία. Είχα βέβαια και μια προδιάθεση... Ξέρω ότι μ΄ αυτό το τελευταίο σχόλιο θα παρεξηγηθώ, αλλά επιτρέψτε μου να πω την αλήθεια μου.
    Έπειτα πάσχω κι εγώ από το σύνδρομο του βιβλιόφιλου. Το θέλω δικό μου το βιβλίο, να το μυρίσω, να το αγκαλιάσω, να σημειώσω επάνω του, να το κρατήσω πεντακάθαρο κ.ο.κ.
    Επί του θέματος πιο ειδικά,
    εύχομαι να γίνει κάτι καλό στην κατεύθυνση της μείωσης των τιμών με
    1. ειδικές προσφορές -όπως κάνουν τα μεγάλα Σουπερ Μάρκετ: π.χ. Παρασκευή και Σάββατο -30% στην Ξένη Λογοτεχνία ή τελοσπάντων μια φορά το μήνα.
    2.έκπτωση στους ανέργους π.χ. -10% το νόμιμο, -10% επιπλέον για κάθε άνεργο φυσικά με ταυτοποίηση στοιχείων.
    3. ως εγγεγραμένα μέλη στους εκδοτικούς οίκους, εκπτωτικά προνόμια (όχι στα 200 ευρώ ένα βιβλίο δώρο της επιλογής σας). π.χ. συλλογή πόντων.
    -30% έκπτωση σε βιβλίο αγαπημένου συγγραφέα, βιβλία του οποίου έχουν αγοραστεί κατά το παρελθόν.
    δηλαδή, αν έχω αγοράσει 2 βιβλία του ίδιου συγγραφέα, το 3ο -30%.
    5. σχετικά με την προώθηση πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων, θα μπορούσαν να τυπώσουν έναν περιορισμένο αριθμό βιβλίων που θα δίνονται δώρο με αγορές νέων κυκλοφοριών. Π.χ. για αγορά 2 νέων βιβλίων + 1 πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα.

    Δεν γνωρίζω κατά πόσο όλα αυτά είναι εφαρμόσιμα, σίγουρα όμως οι εκδοτικοί οίκοι είναι επιχειρήσεις. Και τις επιχειρήσεις τις συμφέρουν οι προσφορές, ποτέ δε βγαίνουν χαμένες.

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α. , οι σκέψεις σου νομίζω είναι όλων μας. Προσφορά στο καινούργιο βιβλίο πέραν του 10% απαγορεύεται από το νόμο, για αυτό μιλάμε για αρχικά μικρότερη τιμή βιβλίου. Πάντως τρόποι νομίζω μπορούν να υπάρξουν. Και μακάρι δηλαδή και για μας αλλά και για αυτούς. Γιατί κακά τα ψέματα, από τη στιγμή που είναι τόσο μικρή η αναγνωστική αγορά σε μας βασίζονται οι εκδότες για να επιβιώσουν. Άμα δεν μπορούμε πολύ απλά δε θα παίρνουμε...

      Διαγραφή
    2. Για τις βιβλιοθήκες. Θα μου επιτρέψεις να μην σχολιάσω το ... πρόβλημα της μικροβιοφοβίας που ανέφερες, γιατί θα σου βάλω ιδέες για το τι τρώμε, τι φοράμε, σε τι χώρους κινούμαστε, άσε που αν κρατιέσαι από χειρολαβή στο μετρό μπορεί να κολλήσει μία τσίχλα στο χέρι σου (την έχω πάθει)! Για τα νέα βιβλία, γενικά όντως υπάρχει εκ των πραγμάτων και σε κανονικές συνθήκες καθυστέρηση μέχρι να φτάσουν στα ράφια για δανεισμό (πολλή η γραφειοκρατία...) Αυτό όμως όταν αγοράζουν βιβλία, γιατί φοβάμαι ότι σήμερα οι βιβλιοθήκες όχι απλώς υποχρηματοδοτούνται, δυσκολεύονται να επιβιώσουν και με τα υπάρχοντα. Δυστυχώς.

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος25/2/13, 9:30 μ.μ.

      Κατερίνα Μ., γι αυτό μίλησα για προσφορά. Είχα την προφανώς εσφαλμένη εντύπωση ότι η προσφορά (έκτακτη και μη) διαφέρει από την έκπτωση.

      Κατερίνα Τ., η μικροβιοφοβία μου είναι σε προχωρημένο στάδιο, απλώνεται και περα από τα βιβλία.

      Α.


      Διαγραφή