22/9/16

"Ελενίτ", Βίκυ Τσελεπίδου



Μικρές και πολύ μικρές ιστορίες περιλαμβάνονται στο λιανό- αλλά εξαιρετικά καλαίσθητο- βιβλιαράκι των εκδόσεων Νεφέλη, Ελενίτ. Ιστορίες που μπορείς αν θέλεις να τις διαβάσεις όλες μαζί, σε μια ανάγνωση, αλλά μετά οπωσδήποτε θα ζητήσεις να ξαναγυρίσεις σε αυτές. 

Η Τσελεπίδου γράφει το είδος του διηγήματος που αγαπώ, χτίζει την ιστορία της με μαστοριά, κι ύστερα με μια ξαφνική ανατροπή σου εξηγεί τι είναι αυτό που έχει σημασία. Ο λόγος της είναι μετρημένος και σωστός, αλλά όχι εξεζητημένος. Δεν γράφει για άσκηση γραφής, δεν αναζητά την τελειότητα του τρόπου γιατί δεν το έχει ανάγκη, έχει ιστορία να πει. 

Κάποιοι θα έλεγαν πως η συγγραφέας ώρες ώρες ολισθαίνει προς το γκροτέσκο, οι ήρωες της είναι απλοί και καθημερινοί, μέχρι να τεμαχίσουν τον νεκρό γιό τους, να αρχίσουν να χτυπούν και να φωνάζουν, να αποκαλυφθεί πόσο σε κακοποιούν, μέχρι να 

Με όποιον κι αν πας, μικρούλα μου, το σπέρμα στο παπάκι σου θα είναι του μπαμπάκα

Η αγία ελληνική οικογένεια, η επαρχία με την μυστικοπάθεια και την κρυψίνοια της, οι γυναίκες,-μάνες, κόρες, αδελφές-, πρωταγωνιστούν. Οι σχέσεις των ανθρώπων- ειδικά αυτών που θα έπρεπε να είναι κοντά ο ένας με τον άλλο- κακοφορμίζουν κάτω από το Ελενίτ. Το ελενίτ ήταν κάποτε η βασική στέγη στην ελληνική επαρχία, τώρα έχει εγκαταλειφθεί γιατί είναι καρκινογόνο. Έτσι έρχεται κι τρόμος στα διηγήματα, με καθυστέρηση. Μετά την συνειδητοποίηση πως η ανθρώπινη φύση είναι άγρια. Και εκδικητική. 

"Μπάμπουσκα", της είπαν την επόμενη μέρα τα παιδιά, "ο γιος σου δεν είναι πια στο χιόνι", κι εκείνη διάβασε τα χείλη τους και είπε: "Θα τον πήραν τα πουλιά".
"Το τσεκούρι του βρήκαμε μόνο. Θέλεις να στο φέρουμε, μπάμπου, εδώ, να το έχεις να τον θυμάσαι;" και η γρια απάντησε "Όχι".

Απόλαυσα την συλλογή, την χάρηκα πραγματικά. Είναι ίσως από τις λίγες της εγχώριας παραγωγής που θα άξιζε να μεταφραστεί και να φτάσει κι αλλού. Γιατί η Βικυ Τσελεπίδου, αν και αυτό είναι το πρωτόλειό της, μοιάζει ήδη συγγραφέας φτασμένη. 



                                                                            Κατερίνα Μαλακατέ



"Ελενίτ", Βίκυ Τσελεπίδου, εκδ. Νεφέλη, 2014, σελ. 101

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου