"Το κήτος", Ούρσουλα Φωσκόλου

Άρχισα χθες να ξεσκονίζω το σαλόνι: το βαρύ ξύλινο τραπέζι, τους καναπέδες, τις κορνίζες επάνω στο μπουφέ, ως και τους τοίχους έπιασα να τρίβω με μανία. Θα 'χε περάσει μια ώρα γεμάτη, όταν μέσα από τα ντουβάρια, αποκαλύφθηκε η μορφή της μάνα μου. Ήταν άσπρη, χτισμένη, λες, μες στο σπίτι μας. Σήκωσε το δεξί της πόδι και μ' έναν αργό διασκελισμό βγήκε και κάθισε στον καναπέ. Άρπαξα τότε το πανί κι άρχισα να την ξεσκονίζω. 

Μικρά και μεγάλα πεζά, επιγράφεται το λιανό βιβλιαράκι «Το κήτος» από τις εκδόσεις Κίχλη με το οποίο κάνει το πρώτο πεζογραφικό της βήμα η Ούρσουλα Φωσκόλου. Και πρόκειται ακριβώς γι' αυτό. Στο πρώτο μέρος κείμενα στα όρια του μπονζάι, με έντονο ρυθμό και ποιητικότητα, και στο δεύτερο διηγήματα δύο-τριών σελίδων, περισσότερο σαν σκηνές από ταινία, και λιγότερο με την τυπική δομή τους. 

Η γραφή της Φωσκόλου έχει ένα μεγάλο ατού, είναι ιδιαίτερα προσεγμένη δεν λείπει ούτε μια λέξη· ούτε περισσεύει. Επίσης παρ’ όλη την ποιητικότητα και την υπαινικτικότητα, το θέμα της είναι σαφές: σε όλα τα πεζά έχουμε έναν ενήλικα- μάλλον άφυλο- αφηγητή που ψηλαφεί εικόνες και αισθήματα της παιδικής του ηλικίας. Και νοσταλγεί με κάποιο τρόπο, και φοβάται, τη φθορά του χρόνου. 

Δεσπόζουσα η φιγούρα της μητέρας, και των νεκρών, ενώ τα μικρά κείμενα τα διαπερνά και μια αίσθηση ερωτική που δεν μένει απαρατήρητη. Οι μυρωδιές παίζουν καταλυτικό ρόλο, το ίδιο κι η σκόνη κι η καθαριότητα, ενώ κυρίαρχο είναι το αίσθημα της πείνας- της σωματικής αλλά και της ψυχολογικής. 

«Το κήτος» είναι ένα έντιμο, χαμηλότονο βιβλίο, που δεν υποκρίνεται πως είναι κάτι μεγαλύτερο από αυτό που είναι: ένα πρώτο βήμα, μια πρώτη απόπειρα να συνομιλήσει η συγγραφέας του με τον αναγνώστη. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να δούμε πώς όλη αυτή η σπουδή στη γλώσσα, ο ρυθμός και η ποιητικότητα, μπορούν να μετουσιωθούν σε μεγαλύτερα κείμενα. 

                                                                                          Κατερίνα Μαλακατέ

"Το κήτος", Ούρσουλα Φωσκόλου, εκδ. Κίχλη, 2016, σελ. 88

Υ.Γ. Η έκδοση της Κίχλης είναι άψογη, το εξώφυλλο ένα από τα ωραιότερα φετινά- δεν είναι τυχαίο πως η Φωσκόλου είναι γραφίστρια, κι αγαπά πολύ τα εικαστικά.

Υ.Γ. 42 Ακούστε την ίδια τη συγγραφέα εδώ: 

Υ.Γ. γκρίνιας: Δεν μου αρέσει το πολυτονικό όταν διαβάζω βιβλία σύγχρονων που αποκλείεται να έγραψαν σε αυτό. 

Υ.Γ.42-42 Η Ούρσουλα μού πήρε μέσα από τα χέρια το "Βραβείο Νέου Λογοτέχνη" του περιοδικού Κλεψύδρα για το οποίο ήμασταν συνυποψήφιες φέτος και για αυτό τη μισούμε!