29/12/17

"Το εικοσιτετράωρο ενός αναγνώστη", Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος




Όταν μπαίνεις στο ιδανικό βιβλιοπωλείο, ο υπάλληλος ή ο ιδιοκτήτης που θα σε δει δεν θα σε ρωτήσει αν χρειάζεσαι τη βοήθειά του ή αν ψάχνεις κάποιο συγκεκριμένο βιβλίο· σε γνωρίζει και μόνο θα σε χαιρετίσει ευγενικά και θα συνεχίσει τη δουλειά του, η οποία θα είναι να διαβάζει κάποιο βιβλίο ανοιχτό μπροστά του. Αν σε γνωρίζει λίγο καλύτερα, θα σου πει: "Ήρθε το δεύτερο μέρος από το Βυζάντιο έχει ρεπό του Πεντζίκη", μα δεν θα σου αποκαλύψει σε ποιον πάγκο βρίσκεται.

Στο ιδανικό βιβλιοπωλείο συναντάς τους φίλους σου και όρθιοι γύρω από τους πάγκους συζητάτε για τα βιβλία, όχι όμως για άλλα θέματα. Όταν δεν έχεις διάθεση για κουβέντες, δεν τους βρίσκεις εκεί και μόνο χαζεύεις τα βιβλία.  


Αγάπησα τον Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο ένα βράδυ πριν πολλά χρόνια. Μόλις είχα συμπληρώσει το Ερωτηματολόγιο Αναγνωστικής Συμπεριφοράς στο Ημερολόγιο Ανάγνωσης- το πολύ αγαπημένο μπλογκ του- και με είχε βγάλει: βιβλιομανή. Έκτοτε παρακολουθούσα με λύσσα το Ημερολόγιο Ανάγνωσης κι έπειτα άρχισα να ανακαλύπτω και τα άλλα blogs. And the rest is history, που λένε και στην πόλη μου. 

Κάποτε ο Μπάμπης αποφάσισε να κατεβάσει το blog- ήταν για πολύ καιρό ανενεργό αλλά εγώ συνήθιζα να μπαίνω τα βράδια και να ξαναδιαβάζω τα κείμενά του για συντροφιά. Την πρώτη φορά που είδα εκείνη τη σκληρή οθόνη του Wordpress που έλεγε «Το blog που αναζητείτε δεν υπάρχει» ένιωσα προδομένη. 

Ο καιρός το έφερε και κάποια από τα κείμενα εκείνα, τα βιβλιοφιλικά μόνο, επανεμφανίστηκαν στο Bookstand. Μετά μας άφησε και το Bookstand. (Υπάρχουν τα αρχεία των κειμένων εδώ). Και μετά κάποια, μαζί με άλλα καινούργια εμφανίστηκαν στο site του amagi. Κι έπειτα αυτά τα κείμενα μαζεύτηκαν σε βιβλίο από τις εκδόσεις Πόλις. 

Με αυτά και μ’ αυτά «Το εικοσιτετράωρο ενός αναγνώστη» δεν έχει ούτε ένα κείμενο μέσα που κάπως κάπου κάποτε να μην το έχω διαβάσει. Και με κάποιο μαγικό τρόπο μοιάζει οι πορείες μας με τον Μπάμπη όλο να συγκλίνουν, κι ας ξεκίνησα εγώ μια φανατική αναγνώστρια του. Στον Μπάμπη ανακοινώσαμε πρώτα από όλους πως θα κάνουμε το Booktalks. Μόνο αφού πήραμε την ευχή του, αποφασίσαμε να το υλοποιήσουμε. 

Το εικοσιτετράωρο ενός αναγνώστη είναι ένα μαγικό βιβλίο. Δεν ξέρω κανέναν συστηματικό αναγνώστη που δεν θα νιώσει οικεία, που δεν θα αισθανθεί έστω πως τέτοιος αναγνώστης θα ήθελε κάποτε να γίνει. Η σχέση του Χαράλαμπου Γιαννακόπουλου με τα βιβλία είναι αυτή ενός ιδανικού εραστή με την πιο υπέροχη ερωμένη. Περιγράφει με ακρίβεια πώς η ζωή μας καταδυναστεύεται από τα βιβλία, πώς τα βιβλία ορίζουν τον κόσμο μας, πώς όλο αυτό ομορφαίνει τη ζωή μας. 

Στο τέλος, επετειακά απάντησα ξανά στο Ερωτηματολόγιο. 


και με ξαναέβγαλε Βιβλιομανή. 



                                                                                           Κατερίνα Μαλακατέ



«Το εικοσιτετράωρο ενός Αναγνώστη», Ηδονές και πάθη της Ανάγνωσης, Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, εκδ. Πόλις, 2017, σελ. 251 





5 σχόλια:

  1. Συμπαθώ τον Μπάμπς ως παιδί κι ως αναγνώστη, από κει ως να αναδειχθεί με μαξιλαράκια φιλικά σε ποιητή, λογοτέχνη, κλπ.,άντε και στα Νόμπελ, Μπούκερ, κλπ, παράκληση, μην με προσκαλέσετε, κωλύομαι, ζήτημα αισθητικής..... :)φιλιά παιδιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δηλαδή με 14 ναι στα 15 θα έπρεπε να με έχουν κλείσει ήδη στο Δρομοκαΐτειο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ελάτε ρε παιδιά να βαλουμε το κατιτίς μας, να πληρώσουμε ένα γιατρο όλοι μαζί... Στην καλύτερη θα μας χωρίσουν (αν κι εγω αργα αλλά σταθερα τον εκπαιδεύω), στη χειρότερη θα βρεθούμε στη φυλακή ( για εσας που τα σουφρωνετε κιόλας, λέω. Αυτό ήταν ένα από τα τρια "όχι" μου)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή