Ευπειθώς αναφέρω πως επιτέλους διάβασα κάτι…. Στις διακοπές, που συνήθως καταβροχθίζω βιβλία, μετά βίας τέλειωσα ένα. Αλλά ας είναι, καλύτερα από το ολότελα. Στη δουλειά μας, λοιπόν. Το Mr Mee του Andrew Crumey είναι ένα εξαιρετικό δείγμα πως η Αγγλική παραγωγή βιβλίων και συγγραφέων καλά κρατεί. Το έτερο βιβλίο του που έχω διαβάσει (το Μόμπιους Ντικ) μου φάνηκε χλιαρό. Μα τούτο εδώ είναι πραγματικό διαμάντι. «Αυτό είναι ένα βιβλίο που αξίζει να καθιερώσει τον συγγραφέα του», λέει στην κριτική του εξωφύλλου ο Jonathan Coe και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω.
Η πλοκή χωρίζεται σε τρεις διαφορετικές ιστορίες. Η πρώτη αφορά τον υπέργηρο Mr Mee που κλεισμένος για χρόνια στο σπίτι του με την συντροφιά χιλιάδων βιβλίων ανακαλύπτει στην τρυφερή ηλικία των 88 την χαρά του διαδικτύου, του σεξ κι ένα σωρό άλλων θαυμαστών πραγμάτων. Η δεύτερη έναν ερευνητή της λογοτεχνίας και καθηγητή πανεπιστημίου που νομίζει πως είναι ερωτευμένος με μια φοιτήτρια του και ταυτόχρονα ασχολείται με τον Ρουσσώ. Η τρίτη εξελίσσεται την άνοιξη του 1761 κι αναφέρεται σε δυο τυχοδιώκτες που γνώρισε ο Ρουσσώ….
Και πώς ενώνονται όλα αυτά και φτιάχνουν μια εξαιρετική ιστορία; Η κόλλα εδώ δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ίδια η λογοτεχνία ( την ιστορία της οποίας ο συγγραφέας κατέχει καλά) και η μαστοριά, που κάνουν τον αναγνώστη όχι μόνο να μη βαρεθεί, αλλά να ζητά στο τέλος κι άλλο.
"Mr Mee", Andrew Crumey, ed, Picador, 2000, pg. 344
Η πλοκή χωρίζεται σε τρεις διαφορετικές ιστορίες. Η πρώτη αφορά τον υπέργηρο Mr Mee που κλεισμένος για χρόνια στο σπίτι του με την συντροφιά χιλιάδων βιβλίων ανακαλύπτει στην τρυφερή ηλικία των 88 την χαρά του διαδικτύου, του σεξ κι ένα σωρό άλλων θαυμαστών πραγμάτων. Η δεύτερη έναν ερευνητή της λογοτεχνίας και καθηγητή πανεπιστημίου που νομίζει πως είναι ερωτευμένος με μια φοιτήτρια του και ταυτόχρονα ασχολείται με τον Ρουσσώ. Η τρίτη εξελίσσεται την άνοιξη του 1761 κι αναφέρεται σε δυο τυχοδιώκτες που γνώρισε ο Ρουσσώ….
Και πώς ενώνονται όλα αυτά και φτιάχνουν μια εξαιρετική ιστορία; Η κόλλα εδώ δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ίδια η λογοτεχνία ( την ιστορία της οποίας ο συγγραφέας κατέχει καλά) και η μαστοριά, που κάνουν τον αναγνώστη όχι μόνο να μη βαρεθεί, αλλά να ζητά στο τέλος κι άλλο.
"Mr Mee", Andrew Crumey, ed, Picador, 2000, pg. 344
Καλημέρα Κατερίνα. Ο κύριος Μ πρέπει να είναι εξαιρετικό βιβλίο, αλλά έλα που όποτε πάω να το αρχίσω για κάποιο λόγο το αφήνω. Το βιβλίο με περιμένει σε ένα ράφι στην Κέρκυρα, είμαι σίγουρη πως κάποια στιγμή θα καταφέρω να το διαβάσω. Σε χαιρετώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι σύμπτωση, κι εγώ στην Κέρκυρα το διάβασα (εκεί ήμουν διακοπές). Είναι πολύ ενδιαφέρων ο τρόπος που παντρεύει τις ιστορίες μεταξύ τους, με κεντρικό άξονα τον... Ρουσσώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα Κατερίνα, τι ωραία που περιέγραψες το βιβλίο…
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλο που τη λογοτεχνία την έχω εγκαταλείψει εδώ και χρόνια, μ’ έβαλες στο τρυπάκι να θέλω να το διαβάσω!
Τι κρίμα όμως που, ούτε το βιβλίο έχω, ούτε στην Κέρκυρα πρόκειται να πάω!
Το βιβλίο είναι εύκολο να το βρεις.... Τώρα όσο για την Κέρκυρα, είμαι σίγουρη πως κάποιο άλλο ωραιότατο νησί θα βρεθεί και για σε, φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να πέρασες όμορφα στο νησί. Αν μ'αρέσει κάτι στην Κέρκυρα είναι το πράσινό της, μ' αρέσει πιο πολύ και από το μπλε!
ΑπάντησηΔιαγραφή