18/4/12

Μια γαμημένη ζωή




Νιώθω πως, σε γενικές γραμμές αυτό που συμβαίνει γύρω μου με ξεπερνά. Φαντάζομαι πως το ίδιο αισθανόμαστε όλοι, πως αυτή η στημένη μορφή ζωής είναι μια φούσκα που δημιούργησε κάποιος άλλος κι εμείς χορεύουμε σε ένα ρυθμό που άλλοτε δεν αλλάζει για αιώνες κι άλλοτε γίνεται τόσο ξέφρενος που μας στροβιλίζει και πεθαίνουμε. Αυτός που τα καθορίζει όλα αυτά, δεν ξέρω ποιός είναι, αυτήν την παγιωμένη ηθική- που αλλάζει κάθε πόσα χρόνια(;)- αυτό «που γίνεται…», αυτό που «περιμένουν οι άλλοι από σένα». Ποιοί σκατά είναι αυτοί οι «άλλοι», είμαι εγώ ένας από αυτούς τους «άλλους» που καθορίζουν την δικιά σου ζωή;

Το να μην πιστεύω σε ένα ανώτερο ον σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι ανακουφιστικό. Η απάντηση «ο Θεός», δηλαδή κάτι που δεν μπορείς να αγγίξεις και να αλλάξεις, θα με εξουθένωνε. Από την άλλη, οι έξυπνοι θρησκευόμενοι καταλαβαίνουν έτσι κι αλλιώς πως για τη δομή της εκάστοτε κοινωνίας δεν φταίει ο Θεός, μα ο Άνθρωπος. Η λύση δεν ξέρω ποιά είναι. Η διάβρωση του συστήματος εκ των έσω- «κάνω πως κάνουν αυτό που θέλουν, για να κάνω στην τελική αυτό που θέλω» είναι χαζομάρες, η δικαιολογία μας για να κρατηθούμε ζωντανοί. Η παντελής άρνηση; Ακόμα χειρότερα χάλια, σε βρίσκουν σε ένα χαντάκι μόνο και κουρελή.

Ο θυμός μου, που κάποιες φορές καταλαγιάζει, κι άλλοτε γιγαντώνεται αν και δεν εκτονώνεται, πιθανώς να με ξεβράσει στα βράχια. Ή ίσως να με «βγάλει» πικραμένη σε καμιά πενηνταριά χρόνια στο χείλος του θανάτου, να κοιτώ μια γαμημένη ζωή που δεν έζησα.


15 σχόλια:

  1. ωωωωωω....λατρεύω αυτά τα κείμενα πάντα, αυτά τα κείμενα που σαν λάβα ξεπετάγονται από την ψυχή των ανθρώπων...
    δεν θα πω τα βαρετά "συμφωνώ" και λοιπές μαλακίες...θα πώ μόνο τούτο: νυν υπέρ πάντων ο αγών!!! εγώ δεν τους χαρίζομαι...και από όποιο μετερίζι μπορώ θα αγωνίζομαι...το οφείλω τουλάχιστον στις μελλοντικές γενιές...
    γιατί ο "αγών" για το καλύτερο, είναι στάση ζωής...
    σε ευχαριστώ που τον δίνεις και εσύ...
    καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πήγα να πατήσω το κουμπί για τη δημοσίευση της ανάρτησης για το βιβλίο που διάβασα, και δεν ήθελα.... Κι έτσι απλά προέκυψε αυτό. Γιατί σκατά αγωνιζόμαστε δεν ξέρω ακόμα, αλλά θα το βρω, που θα πάει

      Διαγραφή
  2. Ψάξε να βρεις ποιος πραγματικά φταίει και αγωνίσου από όπου μπορείς με όποιον τρόπο μπορείς να ανατρέψεις αυτή την κατάσταση που καταδυναστεύει τη ζωή όλων. Αυτό δεν θα στο πει κανείς. Πρέπει να το ανακαλύψεις μόνη σου, γιατί έτσι έχει αξία. Και μετά άπλωσε το χέρι σου και στους άλλους. Πολλοί μαζί είναι καλύτερα.
    Καλό μεσημέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλοί μαζί, σίγουρα καλύτερα. αλλά φοβάμαι πως όλο αυτό θα το φάνε και τα παιδιά μας, πως τίποτα δε θα αλλάξει. Φοβάμαι πολύ

      Διαγραφή
  3. Από μας εξαρτάται Κατερίνα.
    Υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που θυσιάστηκαν για να ζήσουμε εμείς καλύτερα. Αυτό το καλύτερα εμείς το διαβάσαμε λάθος και φτάσαμε στο ξεπούλημα. Δεν γίνεται να παραδώσουμε στα παιδιά μας έναν τέτοιο κόσμο.Εσύ διαβάζεις τόσα βιβλία, δεν μπορεί, κάπου θα βρείς ένα φως.
    Ας μην απελπιζόμαστε. Η ανθρωπότητα έζησε πολύ χειρότερες καταστάσεις και επέζησε ,δημιούργησε. Αργά ή γρήγορα τα πράγματα θα αλλάξουν . Είναι νομοτέλεια. Πάντα ο κόσμος προχωρεί. Ε ας σπρώξουμε κι εμείς λιγάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος18/4/12, 5:50 μ.μ.

    Sofia, αν μου επιτρέπεις, δυο λογια:

    Αφενός, δε διαβασαμε, νογω, εμεις κατι για να φτασουμε σε (κάποιο) ξεπούλημα, όπως γράφεις. Ξεπουλημένο ήταν το πράγμα, τουλάΣτιχον όσο θυμάμαι τον εαυτό μου {είμαι 34, ζωή να ζω :) }. Κι αρνουμαι να πιστέψω οτι αυτο που βιώνω σήμερα (ανασφάλεια, φόβος -αυτό ειναι το χειρότερο- ακόμη κι αδυναμία προγραμματισμού του αυτονόητου) ειναι somehow my fault, πολλώ δε οτι εχω, ή είχα τη δυναμη να αλλάξω κατι, να κάνω κάτι. Δε θα μπω στο τριπάκι να καταλογίσω ευθυνες και να σχολιάσψω τι εφταιξε, πώς, ποιος. Και πάλι, απο όταν θυμαμαι τον εαυτο μου, εναλλάσσεται η αυτή κατάσταση (οξύμωρον). Ποτέ δεν είχα κι ουτε θα έχω πίστη σε αυτο το λαό.
    Αφεδύο, εχω την αισθηση οτι καμία τέχνη δεν μπορεί να φωτίσει την καθημερινότητά μας, αυτη όπως εχει διαμορφωθεί σημερα. Κι αυτό γιατί, όσο κι αν τις αγαπώ (τις τέχνες) η καθημερινότητα και η διεκπεραίωσή της άπτεται του πραγματικού κόσμου, της πραγματικής οικονομίας, της θεασης αστέγων, πεινασμένων, της ανεργίας, της καταστρατηγησης -πάλι- του αυτονόητου. Λυπάμαι που δεν μπορώ να βρω παρηγορια στον αν η ανθρωπότητα έζησε χειρότερες καταστάσεις, ουδόλως με απασχολεί, όταν ανιμετωπίζω την κατακόρυφη πτώση του επιπέδου επιβίωσης, όχι διαβίωσης. Ισως να φταίει η κυνικά υλιστική μου άποψη για τη ζωη το συμπαν και τα ψάρια και η πλήρης απαξιωση κάθε τι "μεταφυσικου", οτι το τώρα βιώνουμε και το παρελθον, όσο και το μέλλον, απέχουν πολυ.
    Φιλικά,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. το "διαβάσαμε" και το "ξεπούλημα" θαρρώ ότι τα λέει αλληγορικά η sofia...και αν μου επιτρέπεις, είχαμε somehow a bit of fault...ALL OF US...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος18/4/12, 7:37 μ.μ.

    ναι, δεν αντιλεγω σε αυτο, επ αυτης της αλληγορίας απάντησα. Νομιζω κάπου παρέλειψα να γράψω τη λέξη "καλύτερα", δηλαδή αυτο το καλυτερα δεν αναγνωσθηκε λάθος, ήταν πο την αρχη επίπλαστο

    αλλα όσο αφορά στη διαπραξη ή μη σφάλματος, αισθανομαι οτι η δυναμη ενος πολίτη εγγυται σε μερικά απλά πράγματα:

    -στην ψήφο του και στο να προσέχει πού τι δινει
    -στο ρουσφετι και το αμερικάνικο-ελληνικό όνειρο των περισσοτέρων που ηταν μια θεση στο δημόσιο ή ενα βολεματάκι
    -στη φοροδιαφυγη
    -στο να μην επεμβαινει κανεις στην ελευθερία του άλλου

    όσο μπορεί να με αφορά, για κανεναν απο τους παραπάνω πυλώνες δεν εχω να απολογηθώ, γιατι πολύ απλα (και ταπεινα) εχω επιτελέσει αυτο που μου αναλογεί και δεν εχω βλάψει με κανεναν τροπο το συλλογικο καλο. Εν ολίγοις και με όρους ηθικής, τηρουμένων των αναλογιων, εχω λειτουργησει κι εχω συμπεριφερθει ηθικά σε ένα κράτος κι ενα κοινωνικό συνολο που -επι της ουσίας- στο αντιθετο με εσπρωχνε ανέκαθεν. Και ναι, η αλλαγη σαφως κι ειναι νομοτελειακή, το στενάχωρο ειναι πως θα γινει the hard way γιατι το ξεβολεμα πια δεν ειναι αναγκη εκούσια αλλά εξαναγκαστική. Αυτο με θλίβει. Οτι χρειαστκε να ματωσουμε για να αντιδράσουμε και να στερηθουμε κεκτημένα για τα οποία ποτέ δεν παλέψαμε μεν, αλλά ποτέ επίσης δεν περιφρουρησαμε και δε σεβαστηκαμε. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. σε αυτά όλα συμφωνώ απολύτως...εγώ πάλι έχω κάνει τα λάθη μου, και πολλά...
    εννοείται ότι δεν έπρεπε να γίνει έτσι όλο αυτό βέβαια...
    λέτε κάτι υπέροχο: "χρειαστηκε να ματωσουμε για να αντιδράσουμε και να στερηθουμε κεκτημένα για τα οποία ποτέ δεν παλέψαμε μεν, αλλά ποτέ επίσης δεν περιφρουρησαμε και δε σεβαστηκαμε"...ειδικά με το δεύτερο μέρος, συμφωνώ πααααρα πολύ...
    και ίσως είναι η ώρα να παλέψουμε για τα δικά μας, αυτός είναι ο δικός μας "αγώνας"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν μου αρέσει να κάνω κατάχρηση χώρου σε ξένο blog, αλλά οφείλω να παρέμβω αφού σχολιάζεται το σχόλιο μου και από τους δύο.
    Θα διαφωνήσω για το επίπλαστο διότι νομίζω ότι προσβάλλουμε τους αγώνες των ανθρώπων που διεκδίκησαν καλύτερη ζωή. Εμείς δεν εκτιμήσαμε αυτούς τους αγώνες , γιατί άκαπνοι καθώς είμαστε τα θεωρήσαμε όλα δεδομένα ,ότι μας ήρθαν από τον ουρανό και "δεν τα περιφρουρήσαμε και δε σεβαστήκαμε". Το ερώτημα μου είναι γιατί έγινε αυτό;
    Θεωρώ τον εαυτό μου υπεύθυνο για τη σημερινή κατάσταση μόνο στο βαθμό που οι αγώνες μου δεν ήταν τόσο δυναμικοί όσο χρειάζονταν, αλλά δεν είμαι και από τους ανθρώπους του καναπέ. Έτσι έχω να πω ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει αν εμείς οι ίδιοι δε δράσουμε καθημερινά ατομικά και συλλογικά. Η δύναμη ενός πολίτη βρίσκεται στους καθημερινούς αγώνες μικρούς ή μεγάλους και όχι στη συμμετοχή του στις εκλογές μια φορά στα τρία ή τέσσερα χρόνια.
    Και ούτε εγώ έχω να απολογηθώ για κάτι , αλλά δεν κρίνω τη στάση μου από το αν έχω βλάψει το συλλογικό καλό γιατί δεν το έχω βλάψει. Με ενδιαφέρει τι έχω προσφέρει στο συλλογικό καλό .
    Και εμένα με θλίβει το γεγονός ότι έπρεπε να κατρακυλήσουμε πολύ για να αντιδράσουμε, αν και δε θεωρώ ικανοποιητική την αντίδραση σε σχέση με το μέγεθος του προβλήματος. Και δυστυχώς η σύγκρουση θα είναι ανηλεής διότι είναι σύγκρουση οικονομικών συμφερόντων, πολιτικών συμφερόντων και εξουσίας. Κανένα δικαίωμα δεν χαρίστηκε , αλλά κατακτήθηκε και αυτό έχει και συνέπειες. Δεν μου αρέσει η βία αλλά όταν τα πράγματα εξωθούνται στα άκρα ίσως είναι αναπόφευκτη, διότι ο κρατικός μηχανισμός είναι πρώτα απ'όλα κατασταλτικός μηχανισμός επομένως δεν ανέχεται εκ των πραγμάτων την λαϊκή αντίδραση.
    Και βεβαίως πιστεύω ότι οφείλουμε να βρούμε τους πραγματικούς αίτιους για να μπορέσουμε να δώσουμε και ουσιαστικές λύσεις διότι διαφορετικά μοιρολατρούμε και ο χειρότερος εχθρός μας είναι οι ίδιοι μας οι φόβοι.
    Αυτά εν συντομία και ο καθένας ας πράττει κατά συνείδηση. Τι να πω;

    Υ.Γ Συγγνώμη Κατερίνα για την κατάχρηση του χώρου σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Για αρχή θα πω πως ο γόνιμος διάλογος δεν συνιστά ποτέ "κατάληψη του χώρου μου".

    Θα σας πω λοιπόν ακόμα πως αυτό το ποστ είχε πολύ λίγο να κάνει με την κρίση και πολύ περισσότερο με πράγματα που με πίεζαν κι από πριν, στην εποχή της ευμάρειας. Ως προς αυτό, μάλλον διαβάστηκε λάθος.Από την άλλη, η συζήτηση που προέκυψε είναι για μένα πολύ σημαντική και δεν θα ήθελα να κοπεί από αυτή την ασήμαντη μικρή λεπτομέρεια.

    Αν και προσωπικά δεν έχω ευθύνη για αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας, και το λέω αυτό με πλήρη συνέπεια, εννοείται πως έβλεπα τους γύρω μου "να γλύφουν το μέλι", όσο μπορούσε ο καθένας, και δεν έλεγα τίποτα, οπότε άμοιρος εντελώς ευθυνών δεν είναι κανείς. Αυτό που με εξοργίζει είναι η γενικότερη απάθειά μας και με εξόργιζε και πριν. Η αλήθεια είναι πως η Σοφία έχει δίκιο, πραγματικές αλλαγές γίνονται με πραγματικές θυσίες (που συχνά περιλαμβάνουν βια και αίμα) και όχι από τον καναπέ μας. Ποιός όμως είναι διατεθειμένος για αυτές τις θυσίες, δεν ξέρω. Γιατί εμείς δεν είμαστε απλοί σκλάβοι, που δεν έχουμε να χάσουμε παρά μόνον τις αλυσίδες μας. Είμαστε σκλάβοι με προνόμια. Ακόμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος19/4/12, 1:46 μ.μ.

    Αν όχι τώρα, πότε;Aν όχι εμείς, ποιοί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Rise Against και μερικοί στίχοι από το "Survivor Guilt":
    What you don't understand is that it's better to die on your feet than to live on your knees!
    You have it backwards... it's better to live on your feet than to die on your knees

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος5/6/20, 11:29 μ.μ.

    Λες εκ των εσω,πως αντιλαμβανεσαι εσυ το συστημα γιατι εγω αντιληφθηκα ανωμαλους φαντασιοπληκτους και συμφεροντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή