3/3/14

Μα ποιος εκδίδει σε αυτό το π@λιόχαρτο;

Ετοιμάζω αυτόν τον καιρό μια παρουσίαση για τον Πολ Όστερ (στις 13/4 στο Revolt). Κατέβασα λοιπόν τα βιβλία του από τη βιβλιοθήκη μου για να ξεδιαλέξω για ποια θέλω να μιλήσω και συνειδητοποίησα αυτό:



Ο Όστερ ως τώρα δεν ευτύχησε στις μεταφράσεις του στα Ελληνικά και για αυτό έχω διαβάσει τα βιβλία του σε αγαπημένα paperbacks τα οποία αγόραζα χωρίς κανέναν ενδοιασμό, για την ακρίβεια με μια δόση λατρείας γιατί τα paperbacks και ειδικά τα Penguinάκια μου θυμίζουν τον μπαμπά μου, και μπλέκεται η μια αγάπη με την άλλη αξεδιάλυτα στο μυαλό μου.


Επίσης ξέρω πως όταν επιτέλους κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο του Όστερ σε αξιοπρεπή μετάφραση από το Μεταίχμιο έσπευσα να το πάρω για να  τον δω επιτέλους μεταφρασμένο όπως του αξίζει- δεν είχα διαβάσει τον "Αόρατο", ενώ τον είχα στα αγγλικά, περιμένοντας να βγει στα ελληνικά. Και όταν τον διάβασα, γκρίνιαξα. Για την ποιότητα του χαρτιού και το εξώφυλλο. Που είναι ίδια με τα πολυαγαπημένα μου paperbacks από όπου έχω διαβάσει τα περισσότερα βιβλία του Όστερ.

Στην Ελλάδα έχουμε μάθει στις καλαίσθητες εκδόσεις. Αγαπάμε το ωραίο χαρτί, τα ματ εξώφυλλα, μας αρέσει να μυρίζουμε τα βιβλία και να χαιδεύουμε τα βιβλία και να επιδεικνύουμε τα βιβλία. Μιλώντας πρόσφατα με μια παρέα βιβλιόφιλων άκουσα το εκπληκτικό για έναν νέο εκδότη «Ε, ναι, δεν εκδίδει τίποτα σοβαρό, όλο τα ίδια και τα ίδια, αλλά κοίτα τι όμορφα που είναι τα βιβλία του». Αυτό εμένα με ξεπερνάει. Φωνάζω κι εγώ για την κακή ποιότητα του χαρτιού, ενοχλούμαι που είναι κίτρινο, διάφανο και μυρίζει εφημερίδα, αλλά στην τελική ανάλυση αυτή  είναι μόνον η αισθητική προσέγγιση, δεν είναι το θέμα.


Υπάρχουν νέοι εκδότες που βγάζουν πολύ αξιόλογα πράγματα, που μας επανασυστήνουν αυτά που πάντα θα έπρεπε να ξέραμε και το κάνουν με βιβλία εξαιρετικής αισθητικής. Εκεί υποκλίνομαι, αγαπώ, προπαγανδίζω (βλ. εκδ. Κίχλη για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας). Και φυσικά παραμένουν οι παλιοί που αντιστέκονται- που εκδίδουν βεβαίως μόνο στα στενά πλαίσια των ενδιαφερόντων τους- αλλά πάντα με ποιότητα περιεχομένου και περιτυλίγματος. Σε αυτούς βγάζω το καπέλο, δεν έχω τίποτα άλλο να πω κι εύχομαι πάντα να τα καταφέρνουν για να έχουμε κι εμείς όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα να διαβάζουμε.



Και τέλος έχουμε πια κι αυτούς που δεν αντιστέκονται. Που πιάσαν να τυπώνουν τα βιβλία τους σε υποκίτρινα ριζόχαρτα ["Αν τυπώσω σε ακόμα πιο κακή ποιότητα, θα το κάνω σε χαρτί τουαλέτας", μου είπε πριν κάνα χρόνο εντελώς δημοσίως στο facebook γνωστός εκδότης]. Αυτό, αν και είναι λυπηρό και δεν μειώνει την τιμή του βιβλίου όσο στα paperbackάκια μου, - πάντως την κατεβάζει- είναι εκδοτική πολιτική. Κι όσο το περιεχόμενο είναι αξιόλογο, κρατά τους εκδοτικούς οίκους βιώσιμους και ενεργούς, εγώ θα την σέβομαι. Δεν θα μου αρέσει, αλλά θα τη σέβομαι. 

Υ.Γ. 42 Για την ιστορία το Sunset Park στα αγγλικά έχει 8,76 στην Ελλάδα και είναι το τελευταίο βιβλίο του Όστερ, ενώ ο Αόρατος στην μετάφραση έχει 15,50 και είναι το προτελευταίο του.



Υ.Γ. 42-2 Δεν παίρνω το τελευταίο βιβλίο του Λιόσα γιατί είναι άθλιο το εξώφυλλό του. Προχθές συζητώντας με τον Γιάννη Ρουμπάκη συνειδητοποίησα πως αφήνοντας να με κατευθύνει η αισθητική και μόνον, εγώ χάνω.
   



12 σχόλια:

  1. Καλημέρα Κατερίνα!

    Εμένα μου αρέσουν τα βιβλία με χαρτί εφημερίδας, κυρίως για την αίσθηση ελαφρότητας που νιώθεις καθώς τα κρατάς. Αυτό είναι αρκετά σημαντικό κομμάτι για μένα. Μπορεί να μην είναι η πρώτη μου επιλογή από άποψη αισθητικής, όμως νομίζω ότι κατά καιρούς, θα αγόραζα αρκετά, αν φυσικά η τιμή τους συμβάδιζε με την ποιότητα του χαρτιού. Δεν πρόκειται με τίποτα να αγοράσω τον Αόρατο με 15 ευρώ! Αν πέσει στα δέκα ευρώ, τότε θα το σκεφτώ σοβαρά.

    Μάλλον, θα με απέτρεπε περισσότερο από την αγορά ενός βιβλίου, το εξώφυλλό του παρά η ποιότητα της έκδοσης. Και εγώ είδα το βιβλίο του Λιόσα στο βιβλιοπωλείο και κόντεψα να βάλω τα γέλια. Μπορεί ο ήρωας να είναι διακριτικός, το εξώφυλλο όμως δεν είναι καθόλου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα!

      Αυτή η ελαφράδα είναι μέρος της γοητείας των paperbacks. Και, ναι, οι νέες εκδόσεις παραμένουν ακριβές. Όσο για τον Λίοσα, ένα έχω να πω. Κρίμα. Δεν κατάλαβαν καθόλου σε ποιο κοινό απευθύνεται το βιβλίο, ίσως να μην έχουν καν αίσθηση για ποιόν συγγραφέα μιλάμε.

      Διαγραφή
  2. Κατερίνα, καλημέρα και καλό μήνα.
    Έχεις δίκιο, όλοι θέλουμε να έχουμε καλαίσθητα βιβλία στη βιβλιοθήκη μας. Το παν όμως είναι το περιεχόμενο. Και περιεχόμενο σε μια ελληνική έκδοση σημαίνει καλή μετάφραση και σωστή γλωσσική επιμέλεια. Και ο Τζούλιαν Μπαρνς εκδόθηκε από το Μεταίχμιο σε "φτηνό" χαρτί, αλλά υποδειγματική μετάφραση του Θωμά Σκάσση. Αυτό έχει σημασία. Πρέπει να μπορούμε να αγοράζουμε βιβλία. Οι καιροί είναι δύσκολοι και η αγορά τους για πολλούς από μας έχει καταστεί αδύνατη. Αν το "ευτελές" χαρτί ρίχνει την τιμή, φοβάμαι πως σε κάποιες περιπτώσεις κρίνεται προτιμητέο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνούμε Ελένη. Ναι, δεν τρελαίνομαι για αυτή την κατάσταση, αλλά αν είναι να συνεχίζει να βγαίνει ο Όστερ κι ο Μπαρνς θα την ανεχτώ.

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος3/3/14, 1:07 μ.μ.

    καλημέρα και καλό μήνα!
    αν και φετιχιστής με τα βιβλία, θα παρεδεχτώ και εγώ ότι το περιεχόμενο είναι αυτό που μετράει τελικά.
    πέρα από αυτό όμως είναι εντελώς απαράδεκτο (και ανεξήγητο) να πέφτει η ποιότητα του χαρτιού και όχι η τιμή. πώς γίνεται να μειώνεται το κόστος του βιβλίου και όχι η τιμή του?
    συγκεκριμένα το μεταίχμιο είχε βγάλει μερικά βιβλία (όπως αυτά του τζούλιαν μπάρνς) σε εφημεριδόχαρτο που τα ονόμαζε ''βιβλία εναντίον της κρίσης'' με τιμή 5 ευρώ. πώς γίνεται λοιπόν, βιβλία με ακριβώς την ίδια ποιότητα χαρτιού να έχουν τιμή έκδοσης με 10 ευρώ διαφορά? ψιλορητορική είναι η ερώτησή μου...
    και μιας και έπιασα το μεταίχμιο τώρα, από τις μεγαλύτερες αλητείες που έχω δει γύρω από τα βιβλία είναι η ανατύπωση των βιβλίων της άλις μονρό μετά την απονομή του νόμπελ με μοναδικό σκοπό την αύξηση της τιμής τους. τα βιβλία της που ήταν σε προσφορά στα 6 ευρώ βρέθηκαν την επόμενη μέρα στο γνωστό 15άρι... ευτυχώς πέτυχα την ''παλιά'' έκδοση του ''πάρα πολύ ευτυχία'' σε συνοικιακό βιβλιοπωλείο στην παλιά τιμή και το πήρα αμέσως.
    αν είναι να μην μυρίζω τα βιβλία μου, θέλω τουλάχιστον να μην τα χρυσοπληρώνω.

    υ.γ. βρήκα το ''κάτω από το ηφαίστειο'' που το είχα στο μάτι από τότε που έκανες την ανάρτηση με μόλις 2 ευρώ! με κάποιο τρόπο πρέπει να ρίχνουμε σύρμα για προσφορές. είναι πολλά τα βιβλία και λίγα τα λεφτά...

    θ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν εξωφρενική η ανατύπωση της Μανρό, όντως.
      Ούτε τώρα με το βιβλιοπωλείο δεν μπορώ να έχω σαφή εικόνα των προσφορών, το πιστεύεις; Αυτό που σήμερα στο booktalks έχει 2,5 ευρώ αν πάω να το ξαναπάρω μπορεί να έχει ξανά 15,5. Απίστευτο είναι. Ο,τι προλάβεις δηλαδή...

      Διαγραφή
  4. Ανώνυμος3/3/14, 3:19 μ.μ.

    Ο προβληματισμός σας -συμπεριλαμβανομένων και των σχολιαστών- αγγίζει και τον δικό μου.

    Η καλαισθησία είναι σημαντική, σίγουρα όμως προηγείται το περιεχόμενο. Βέβαια, το τέλειο είναι ο συνδυασμός των δύο.
    Τι να σας πω τώρα που σχεδόν τα μισά μου βιβλία έχουν γίνει φύλλο και φτερό, εξαιτίας της κάκιστης έκδοσής τους. Η Πανούκλα, ας πούμε, είναι κολλημένη με σελοτέιπ, για να κρατηθεί υποτυπωδώς. (Να διαβαστεί, το θεωρώ απίθανο, γιατί θα διαλυθεί.) Ο Ηλίθιος, επίσης. Και πάει λέγοντας.
    Όταν έχεις βιβλία σ' αυτήν την κατάσταση, είναι λίγο σαν να μην τα έχεις.

    Το Μεταίχμιο κακομεταχειρίστηκε εκ νέου, αισθητικά και ποιοτικά, τον Όστερ, μετά το Ζαχαρόπουλο. Η σχέση τιμής και ποιότητας καθόλου δεν συμβαδίζει. Λυπάμαι αλλά έχω την αίσθηση ότι νομίζουν ότι απευθύνονται σε ηλίθιους. Φαντάζομαι το ίδιο παίζει με τον Μπαρνς, που με ενδιαφέρει πολύ.
    Μήπως πρέπει να του κάνουμε εμπάργκο; Χρόνια το έκανα στο Ζαχαρόπουλο, με εξαίρεση την "Επινόηση της μοναξιάς", που είχε μια κάπως πιο υποφερτή εμφάνιση.

    http://www.politeianet.gr/books/9789602086759-auster-paul-zacharopoulos-si-i-epinoisi-tis-monaxias-185112

    κ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ίδιο ακριβώς και με τον Μπάρνς, αξιοπρεπές εξώφυλλο, φριχτό χαρτί.
      Κι εγώ στον Ζαχαρόπουλο κάνω εμπάργκο. Μπορώ να ανεχτώ αλλά ως ένα σημείο.

      Διαγραφή
  5. Θυμάμαι, πριν έναν χρόνο περίπου είχα κάνει ακριβώς την ίδια παρατήρηση (και ήταν για βιβλίο του Μεταίχμιου!).
    Συγκεκριμένα, έγραφα πως το χαρτί τείνει σε ποιότητα paperback -αυτό δεν με πειράζει, αρκεί βέβαια να βλέπουμε και την αντίστοιχη μειωση στην τιμή. Όπως και οι υπόλοιποι συνομιλητές, κι εγώ δεν βρίσκω προς το παρόν την μείωση (;) της τιμής αντίστοιχη της χαμηλότερης ποιότητας χαρτιού. Ελπίζω να το δω στο μέλλον.

    Γιατί έγραψες το παλίοχαρτο με παπάκι; Δεν είναι δα και καμία κακή λεξούλα, για να σε παρεξηγήσουμε...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή δεν είναι κακή λεξούλα. Μια άλλη όμως που ήθελα να υπονοήσω είναι!

      Διαγραφή
  6. Το ζήτημα της αναντιστοιχίας ανάμεσα στην τιμή και την ποιότητα ενός βιβλίου με απασχολεί και μένα.
    Επειδή όμως η ουσία βρίσκεται στο ίδιο το κείμενο, δεν είμαι σίγουρη αν θα καταφέρω να συγκρατηθώ απέναντι σε όσα δολιοτυπώνονται, έχοντας επίγνωση την εξαπάτηση που πρόκειται να υποστώ.
    Γιατί το χαρτί αυτό πέρα από κακής ποιότητας, αμφίβολης αντοχής στο χρόνο, αναδίνει απίστευτη μυρωδιά και το μελάνι του (όχι σπάνια) λερώνει τα χέρια.

    Για την ώρα, δίνω προτεραιότητα σε άλλα...



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος5/3/14, 11:03 π.μ.

    Ενδιαφέρον άρθρο. Προσωπικά η ποιότητα του βιβλίου με επηρεάζει πάρα πολύ. Μπορεί ένα βιβλίο, που αποδεδειγμένα αξίζει να διαβαστεί, να μη το αγοράσω για τη ποιότητα της εκτύπωσης. Όπως σε κάθε προιόν το πακέτο (εξώφυλλο - χαρτί). Κάτι άλλο που έχω προσέξει είναι η υπερτιμολόγηση των βιβλίων ανάλογα της φήμης τους και ταυτόχρονα η υποτίμηση της ποιότητας εκτύπωσης. Ένας από τους μεγαλύτερους εκδότες μετά την ταινία Χόμπιτ η τιμή του βιβλίου αυξήθηκε ενώ η ποιότητα του χαρτιού έγινε απαράδεκτη (τυχαίνει να έχω το βιβλίο που κυκλοφορούσε πριν 10 χρόνια). Νομίζω ότι είναι τίμιο να μειώνεται η τιμή του βιβλίο παράλληλα, μήν είμαστε μονοφαγάδες, αλλά και πάλι θα διάλεγα μια έκδοση πιο καλο-παρουσιασμένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή