Βιβλίο καλών προθέσεων, «Η μνήμη της πολαρόιντ» της Μαρλένας Πολιτοπούλου, έχει μια αρκετά βάσιμη αστυνομική πλοκή και ενδιαφέροντες πρωταγωνιστές. Ο βασικός ήρωας ανακαλύπτει στα χαρτιά του πεθαμένου πατέρα του, πρώην αστυνομικού, μια ανεξιχνίαστη υπόθεση φόνου και νιώθει πως η εξιχνίασή της θα τον φέρει πιο κοντά του. Έτσι, ξεκινά μια προσπάθεια να ανασυνθέσει το τί συνέβη που τον οδηγεί βήμα βήμα σε παλιές ξεχασμένες υποθέσεις της κατοχής και του Εμφυλίου. Καινούρια πρόσωπα κάνουν συνεχώς την εμφάνισή τους που τελικά θα τον βοηθήσουν να φτάσει στη λύση του μυστηρίου.
Το μυθιστόρημα δεν είναι κακό, αν και κάποιες στιγμές τείνει να γίνει λίγο αφελές. Το μοναδικό ψεγάδι, η πληθώρα των «ανακρινόμενων» και των υπόπτων, σε βαθμό που όταν αποκαλύπτεται ο δολοφόνος να μη θυμάμαι τίποτα πια για αυτόν και να χρειαστεί να γυρίσω πίσω για να καταλάβω για ποιόν πρόκειται. Παρ’ όλα αυτά η γεύση που μου έμεινε στο στόμα δεν ήταν στυφή.
Το μυθιστόρημα δεν είναι κακό, αν και κάποιες στιγμές τείνει να γίνει λίγο αφελές. Το μοναδικό ψεγάδι, η πληθώρα των «ανακρινόμενων» και των υπόπτων, σε βαθμό που όταν αποκαλύπτεται ο δολοφόνος να μη θυμάμαι τίποτα πια για αυτόν και να χρειαστεί να γυρίσω πίσω για να καταλάβω για ποιόν πρόκειται. Παρ’ όλα αυτά η γεύση που μου έμεινε στο στόμα δεν ήταν στυφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου