Ομολογώ πως τουλάχιστον στην αρχή δυσκολεύτηκα να καταλάβω το σκεπτικό ενός συγγραφέα που αποφασίζει να εκδώσει ένα τέτοιο βιβλίο. Το "Greek psycho" είναι ένα μυθιστόρημα καρικατούρα, οι χαρακτήρες του είναι ψεύτικοι, κακοί και χάρτινοι. Από την άλλη τα αμέσως επόμενα βιβλία του Νίκου Βλαντή η "Λήθη" αλλά και το "Writersland" συγκαταλέγονται στα αγαπημένα μου νεοελληνικά αναγνώσματα, έτσι έκανα υπομονή. Δεν αποζημιώθηκα πλήρως, πάντως σε ένα βαθμό κατάλαβα τί ήθελε να πει ο ποιητής.
Ήρωας λοιπόν του μυθιστορήματος είναι ο Βασίλης Κουρακλές, λαμόγιο εργολάβος της δεκάρας, που αρέσκεται να τρώει με χλιδάτες γκόμενες λεφτά που δεν έχει, που χτίζει με το σάλιο οικοδομές, που στον σεισμό πέφτουν και τον...πλακώνουν. Είναι τυχερός, επιβιώνει και τον "παίρνουν" οι κάμερες να τραβά από τα συντρίμμια το "πρωτοπαλίκαρο" του. Έτσι, αντί να τον χώσουν μέσα για τις ζωές που χάθηκαν στις υπόλοιπες οικοδομές του που έπεσαν στο σεισμό, του αναθέτουν την κατασκευή του Ολυμπιακού χωριού. Στο βιβλίο εμπλέκονται πολιτικοί (κυρίως ο υπουργός Δημοσίων έργων Λαδόκωλας), δημοσιογράφοι (ο Τάκης Τρανταφυλλόξιδος), λαμόγια, τραγουδιάρες, νονοί τις νύχτας. Χάρτινοι χαρακτήρες της νεοελληνικής ρεμούλας, του εύκολου χρήματος, της απάτης, της μίζας. Ο Κουρακλές είναι μια μονοδιάστατη προσωπικότητα με γενικό μότο "Ότι αρπάξει ο κ...λός μας".
Ως τα μισά το διάβαζα ανόρεκτα, μετά όμως φτάνει σε τέτοια όρια παράνοιας, περιγράφοντας την "πραγματική νεοελληνική πραγματικότητα" που άρχισε να με διασκεδάζει. Αν και, με δεδομένη την - 7 χρόνια μετά- κατάληξη αυτού του μεγάλου πάρτυ της ρεμούλας που είχε στηθεί τότε, στην εποχή του ΔΝΤ ίσως θα έπρεπε να με καταθλίβει.
"Greek psycho", Νίκος Βλαντής, εκδ. Οξύ, 2004, σελ. 193
"Greek psycho", Νίκος Βλαντής, εκδ. Οξύ, 2004, σελ. 193
Το σκεπτικό του συγγραφέα που αποφάσισε να γράψει αυτό το βιβλίο, μιας και το αναζητείτε (αν και, όποιος δημοσιεύει κριτική, καλύτερα να το 'χει βρει, αλλιώς παίρνει συνέντευξη ή ανατρέχει σε κριτικές άλλων για να το βρει, εφόσον θέλει να κάνει προσεγμένη δουλειά και όχι πρόχειρη):
ΑπάντησηΔιαγραφήο θυμός και η ανησυχία σε βαθμό απόγνωσης για την περιρρέουσα κατάντια της χώρας εκείνη την εποχή, στην οποία υπήρχαν διάχυτα για τον συγγραφέα, τα σπέρματα που θα οδηγούσαν στον σημερινό όλεθρο.
Από ελάχιστους εκτιμήθηκε το ηθικό έρεισμα του συγγραφέα (εξ ού και ο σημερινός όλεθρος) και από ελάχιστους συνεχίζει να εκτιμάται. Το ότι αποτελεί καρικατούρα δε της πραγματικότητας το μυθιστόρημα, έχει σχέση με την πραγματικότητα καθ' αυτή όπως ήτανε τότε: μια καρικατούρα δυτικής ευμάρειας ζούσε η χώρα, που οδήγησε στους Ολυμπιακούς, και ακόμα πάρα πέρα, και κατεδαφίζεται καθημερινά πλέον στην ΔΝΤ εποχή, γύρω μας σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.
Μάλλον ζούμε σε άλλη χώρα, κ. Μαλακατέ (ή έστω ζούσαμε, αν ζήσατε εκείνα τα χρόνια εδώ πέρα και ενδιαφερόσασταν πράγματι για τα πολιτικά δρώμενα και το μέλλον της Ελλάδος) και θα εξακολουθήσουμε να ζούμε σε άλλη χώρα, γιατί ούτως ή άλλως, εγώ τουλάχιστον σύντομα φεύγω απ' αυτήν τη χώρα, όπου, μακράν του να εκτιμάται, όπως αποδεικνύουν και τα λεγόμενά σας, η πρόθεσή μου και η στάση μου απέναντι στα πράγματα
Καλή σας συνέχεια,
Νίκος Βλαντής
Ομολογώ πως το να σας πάρω συνέντευξη ούτε που μου πέρασε από το μυαλό- φαντάστηκα πως θα ήταν πολύ δύσκολο για μια blogger- μάλλον έκανα λάθος. Ανέτρεξα πάντως σε κριτικές άλλων, αν και σκοπός αυτού του ιστότοπου δεν είναι μια ολοκληρωμένη κριτική, όπως σε μια εφημερίδα, αλλά η έκφραση της προσωπικής μου γνώμης με μεγαλύτερη φρεσκάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπώ τα βιβλία σας που έχω διαβάσει (Λήθη, Writersland, Αλκιβιάδης Δεσμώτης) και η άποψη μου είναι πως είναι από τα λίγα δείγματα πραγματικής λογοτεχνίας στη χώρα μας. Δείχνουν έναν άνθρωπο που αξιοποιεί το ταλέντο του, που πέρα από την πηγαία ικανότητά του να γράφει, είναι διατεθειμένος να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία λίγο παραπάνω και να την προάγει. Αυτό στη δική μου συνείδηση είναι, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο, αξιέπαινο.
Στο Greek psycho δεν βρήκα τα στοιχεία εκείνα που με ενθουσίασαν στα άλλα σας μυθιστορήματα, μάλλον γιατί είμαι πολύ κοντά στην κατάσταση, τώρα που το σκέφτομαι πιο ψύχραιμα. Αν το διάβαζα για μια άλλη χώρα, ίσως να μη με ξένιζε τόσο. Δεν διαφωνώ για το θέμα, μη με παρεξηγήσετε, το διαπίστωνα τότε- ζω κι εγώ σε αυτή τη χώρα και είμαι πολιτικό ον παρά τα αντιθέτως...θρυλούμενα- και φυσικά πολύ περισσότερο τώρα. Η δομή του με ενόχλησε, η γλώσσα κάπως, σαν να είχε μια προχειρότητα που αξίζει στα περιοδικά κι όχι σε δικά σας μυθιστορήματα. Από την άλλη αν και η φόρμα ήταν στις προθέσεις σας να μοιάζει με το θέμα, το κατανοώ τώρα από την οργισμένη απάντησή σας. Όσο το διάβαζα, με ενόχλησε.
Δεν το ήξερα πως θέλετε να φύγετε. Νομίζω πως οι λίγοι αξιόλογοι άνθρωποι που μας απομένουν δεν πρέπει να την "κάνουν".
Σας ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και σας βεβαιώ πως τουλάχιστον από μένα η στάση σας εκτιμάται. Μια κακή κριτική σε ένα βιβλίο δεν αλλάζει τίποτα.
Κατερίνα Μαλακατέ
Κυρία Μαλακατέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν βρήκα κακή την κριτική σας. Δεν θέλησα να μου πάρετε συνέντευξη. Κατανοώ γιατί σας θυμώνει και σας ενοχλεί αυτό το βιβλίο. Το εξέδωσα για να μεταφέρω αυτά ακριβώς τα συναισθήματα που ένοιωσα και εγώ τότε για το τι συνέβαινε στη χώρα, και βγήκα αληθινός με όσα συμβαίνουν σήμερα. Σαφώς είναι καρικατούρα, σαφώς είναι άσχημο, σαφώς μοιάζει πρόχειρη η γλώσσα, κοιτάξτε γύρω σας για να δείτε αν βγαίνει ή όχι αληθινό. Ή θα αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία πως βρισκόμαστε στον πυθμένα, ή θα συνεχίσουμε την πορεία προς τον γκρεμό, που παρακολουθούμε καθημερινά να συνεχίζεται. Αυτό είναι το μήνυμα του βιβλίου και είμαι περήφανος που το εξέφρασα παντελώς ενάντια στο ρεύμα (το βιβλίο εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2004, σε πείσμα της ευφορίας που επικρατούσε). Ουδέποτε εισέπραξα τα εύσημα γι' αυτό, και μάλλον με ενοχλεί που συνεχίζω να κατηγορούμαι για την ηθική στάση που είχα, να μην γίνεται κατανοητή από έναν σκεπτόμενο άνθρωπο σαν εσάς η ηθική πρόθεση που είχα. Εν ολίγοις, αν αυτό το βιβλίο είχε καταξιωθεί (και άλλα σαν αυτό, προφανώς) πιστεύω πως κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι η χώρα δεν θα βρισκόταν στη σημερινη κρίση, ή ότι θα ήταν μια άλλη χώρα. Αυτό πίστεψα τότε και πάλεψα γι' αυτό κι αυτό εξακολουθώ να πιστεύω.
Δεν βρίσκω λοιπόν κακή την κριτική σας όπως είπα, περίμενα από κάποιον που εκτιμά τη δουλειά μου και έχει γράψει ενδιαφέροντα ώς και συγκινητικά κείμενα για μένα να κατανοήσει γιατί το έκανα.
Όσο για την αναχώρηση από τη χώρα εμού, σε λάθος χώρα ζω, όπως καταλάβατε, και δεν αποτελεί μόνο επιθυμία αλλά πρόγραμμα: πρόκειται να αναχωρήσω από την Ελλάδα εντός των επόμενων τριών μηνών.
Καλή σας συνέχεια, ευχαριστώ για την ευγενική σας απάντηση και σας ζητώ συγγνώμη αν βρήκατε οργισμένη τη δική μου.
Νίκος Βλαντής
Θα ήταν ευχής έργο τα βιβλία να μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά εγώ δυστυχώς δεν πιστεύω πως μπορούν να έχουν τέτοια επιρροή. Από το διάλογό μας κατανοώ τις προθέσεις σας, που είναι απολύτως αγαστές και υπό αυτό το πρίσμα, ναι ήθελε κότσια να βγει αυτό το βιβλίο εν μέσω της γενικής ευφορίας. Έχω την αίσθηση πως - όπως πάντα όταν μιλάμε για πράγματα που μας καίνε πολύ- ο στόχος σας επιτεύχθηκε μόνον εν μέρει. Ως ένα βαθμό η χρήση της γλώσσας το έκανε να εξομοιωθεί με τα άρθρα των ιλουστρασιόν περιοδικών που υποπτεύομαι πως ήθελε να καυτηριάσει. Όσο για το "πού ανήκουμε" φοβούμαι πως στο εξωτερικό θα διαπιστώσετε πως αυτό που μας κάνει Έλληνες, η γλώσσα, θα σας κυνηγά πάντα. Και εκεί, που δεν μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις, τη νοσταλγείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν πιστεύετε ότι τα βιβλία δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, τότε κακώς ασχολείστε με τα βιβλία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδυνατώ να κατανοήσω πώς κρίνετε ότι "ο στόχος επιτεύχθηκε αλλά μόνον εν μέρει" διότι αμφιβάλλω πως γνωρίζετε την πορεία που έχει το βιβλίο, και πώς προδικάζετε τι θα αισθανθώ στο εξωτερικό. Δεν γνωρίζετε τη σχέση μου με τα ελληνικά και όποιες άλλες γλώσσες κατέχω και μιλώ και διαβάζω.
Κρατείστε την άποψή σας για το βιβλίο, κατά τη γνώμη μου είναι μια άστοχη επίθεση για ένα έργο που επαληθεύεται σεβαστείτε αν θέλετε (ή αν δεν θέλετε δεν πειράζει) την επισήμανση που σας έκανα πως, όταν εκφέρετε άποψη να είναι θεμελειωμένη καλύτερα.
Μάλλον την ευγένεια που έδειξα, την παρεξηγήσατε.
Καλή συνέχεια και στο μπλογκ σας και τις κριτικές σας κτλ.
Αλλά και πάλι: αν βλέπετε το βιβλίο ως μέσον φυγής, και μιας και προδικάζετε για μένα ένα σωρό πράγματα, να σας συμβουλεύσω και εγώ να αλλάξετε "χόμπυ".
Νίκος Βλαντής
Δεν ξέρω ομολογουμένως τη σχέση σας με τις υπόλοιπες γλώσσες, υπέθεσα πως η μητρική σας γλώσσα είναι μόνον τα Ελληνικά, συγγνώμη αν έκανα λάθος. Διαβάζω και μιλώ και άλλες γλώσσες, σε κάποιες από αυτές γράφω κιόλας αλλά θεωρώ πως η μητρική είναι διαφορετικό θέμα. Δεν θέλω να προδικάσω πως θα νιώσετε στο εξωτερικό, ούτε φυσικά να σας συμβουλέψω. Μια άποψη εξέφρασα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη ούτε να σας προσβάλλω προσωπικά ήταν στις προθέσεις μου, ούτε να αμαυρώσω το βιβλίο. Εξέφρασα την προσωπική μου γνώμη για το βιβλίο σας την οποία ως αναγνώστης δικαιούμαι, διαφορετικά υποθέτω πως η σχέση αναγνώστη-μυθιστορήματος δεν έχει κανένα νόημα. Δεν ήθελα να σας επιτεθώ, αν μη τι άλλο συμπαθώ πολύ το έργο σας.
κ.Βλαντή,δεν είχα σκοπό να παρέμβω,αλλά ειλικρινά η αγένειά σας με έχει τρομοκρατήσει! Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο,αλλά στο κείμενο της ανάρτησης δεν βλέπω παρά την σύντομη και μετρημένη κατάθεση μιας γνώμης(που απ'όσο αντιλαμβάνομαι δεν φιλοδοξεί να αποτελέσει "κριτική) και επ'ουδενί την απηνή επίθεση που εσείς διακρίνετε και καταδικάζετε.Εκτός αν αναγνωρίζετε και στοχοποιείτε ως επιτιθέμενο οποιονδήποτε αρνείται να παίξει τον αξιαγάπητο ρόλο του ένθερμου θιασώτη σας.Αλίμονο όμως αν ο κάθε συγγραφέας επιβάλλει την δική του κρίση για το ίδιο του το έργο,η οποία φυσικά δεν είναι συνήθως και η πλέον αδέκαστη.Επίσης,εξυπακούεται πως τα βιβλία δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα,καθότι,αν μπορούσαν,τα πράγματα θα είχαν αλλάξει ήδη.Οι αναγνώσεις αλλάζουν(εν μέρει) εμάς και τον κόσμο εντός μας.Να σας θυμίσω ότι την αδυναμία του Λόγου να μετασχηματίσει επί τα βελτίω την πραγματικότητα την είχαν επισημάνει μεταξύ άλλων ο Τίτος Πατρίκιος και ο Μανώλης Αναγνωστάκης.Ευτυχώς τουλάχιστον που δεν βρέθηκε κάποιος πύρινος Δικαστής σαν και του λόγου σας να τους ωθήσει να εγκαταλείψουν την ενασχόληση με τα βιβλία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μια που αρέσκεστε στις συμβουλές,επιτρέψτε μου να σας δώσω την εξής μία: δεν είναι ανάγκη να αφρίζετε δηλητηριωδώς με όποιον απλώς διαφωνεί μαζί σας.
Είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαι με το ζήτημα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτον, σε κάποιο άτομο που υπογράφει ως "Johny Panic" (ο "Γιάννης Πανικός" δηλαδή ψευδονυμικά), φυσικά δεν πρόκειται να απαντήσω. Το άτομο αυτό, όποιο κι αν είναι, κατ' αρχάς θα πρέπει να ξεπεράσει το φόβο του να εκτεθεί, βάζοντας το ονοματεπώνυμό του το πραγματικό, και να ξεπεράσει και τον πανικό που βάζει για προμετωπίδα του και τον χαρακτηρίζει. Έχει πολύ δρόμο ακόμη αυτό το άτομο να διανύσει ψυχολογικά, για να εκφράσει μια γνώμη για τα λεγόμενά μου ή για ό,τι άλλο, που θα ενδιαφέρει εμένα τουλάχιστον στοιχειωδώς.
Κύρια Μαλακατέ,
Σας παραθέτω τι έχετε γράψει για μένα παλαιότερα:
"Το διάβασα με όλη τη χαρά του ανέκδοτου συγγραφέα – είναι το πρώτο βιβλίο κάποιου που τελικά τα κατάφερε – με όλη την επιείκεια, αλλά και μια κρυφή χαρά όπου του φαινόταν πως ήταν το πρώτο. Έπειτα μελαγχόλησα. Κάποιοι άνθρωποι τα καταφέρνουν εξαιρετικά από την αρχή."
Διαβάσατε τον "Αλκιβιάδη Δεσμώτη" με το στόχο να βρείτε ψεγάδια για να χαρείτε! Ύστερα μελαγχολήσατε που δεν είχε! Κι όλα αυτά, επειδή εσείς δεν έχετε εκδώσει βιβλίο ενώ θα θέλατε! (τα λόγια σας μεταφέρω).
Έρχομαι λοιπόν στη θέση να σας πω, μιας και το τακτ μου σώθηκε: με την ίδια "κρυφή χαρά" διαβάσατε και το "Greek Psycho". Μπράβο σας που χαρήκατε, που βρήκατε επιτέλους τα ψεγάδια που ψάχνατε για να νοιώσετε καλύτερα.
Μετάνοιωσα που ασχολήθηκα μαζί σας. Το έκανα μόνο και μόνο επειδή κάνατε εσείς έκκληση γι' αυτό στο bookspottings.blogspot.com να σας απευθυνθώ, ενώ φυσικά δεν θα απαντούσα ποτέ σε κάποιον που γράφει για "τον θαυμασμό του για μένα" γιατί είμαι ταπεινόφρων.
Ουδέποτε θα ξανασχοληθώ με το μπλογκ σας ή τη συζήτηση αυτήν που είναι αδιέξοδη, μάλλον εκτονώνει τα δικά σας αρνητικά συναισθήματα απέναντί μου τα δημόσια εκφρασμένα στο μπλογκ σας, όσο κι αν εμφανιστεί ξανά ο "Johny Panic" ή ο "Kostas Sorrow" ή ο "George Anger" ή όποιος άλλος της ίδιας βαρύτητας.
Σας συμβουλεύω πάντως, να κυνηγήσετε την επιθυμία σας να γράψετε και να εκδώσετε κάποιο βιβλίο αντί να ασχολείστε με τα ψεγάδια του έργου αυτών που θαυμάζετε και, αν πράγματι θαυμάζετε το έργο μου όπως δηλώσατε, τότε συγκρατείστε από μένα πως, αυτό που ανέκαθεν με κινητοποιούσε και θα συνεχίσει να με κινητοποιεί είναι η επιθυμία μου να κάνω τον κόσμο καλύτερο με τη δουλειά μου, το γράψιμο και την κίνηση ιδεών. Σαφώς άλλοι γράφουν για άλλους στόχους (βλ. π.χ. Johny Panic) αλλά οι δικοί μου, δημόσια εκφρασμένοι εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που εξέδωσα τον Αλκιβιάδη Δεσμώτη παραμένουν αυτοί.
Οριστικά λοιπόν, καλή συνέχεια,
Νίκος Βλαντής
Παιδαριώδης η στάση σας.Χατζηκρυστάλλη Ιωάννη με λένε.Ειλικρινά πιστεύετε ότι άλλαξε κάτι τώρα; Δε νομίζω.Τι να πω,η χολή και το κόμπλεξ βγάζουν μάτι.Καλά κρασιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήby the way,το Johnny Panic είναι μια αναφορά στο "johnny Panic and the Bible of dreams",της αγαπημένης μου Sylvia Plath.Αλλά έχετε δίκιο,η ξινίλα γενικώς με πανικοβάλλει...Ciao.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ, ως μεγαλύτερη από τον Johnny Panic, που παρεπιπτόντως θα διαπιστώσετε πως είναι ένας πολύ αξιόλογος σχολιάστης τόσο σε αυτό, όσο και σε πολλά άλλα blog με ανάλογο περιεχόμενο, θα συγκρατηθώ. Ο καθένας μπορεί να διαβάσει την ανάρτησή μου για τον Αλκιβιάδη Δεσμώτη και να καταλάβει πως είναι μάλλον "λατρευτική" για το έργο σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://diavazontas.blogspot.com/2009/05/blog-post_6808.html
Πάντως στο Bookspotting από οτι θυμάμαι άφησα κάποιο σχόλιο σε μια σας ανάρτηση. Αυτό πολύ απέχει από το να κάνω έκκληση να ασχοληθείτε μαζί μου. Εαν δεν το επιθυμούσατε, δεν θα το κάνατε.
Νομίζω πως μάλλον εσείς παρεξηγήσατε την ευγένειά μου.
"Υπεροψίαν και μέθην θα είχεν ο Δαρείος"
ΑπάντησηΔιαγραφήΣέργιος Μαλακατές (για το σχόλιο)
Χαμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα.Οι περισσότεροι,που γράφουμε σε κάποιο μπλογκ την άποψή μας για ένα βιβλίο,το κάνουμε καλοπρόθετα και έχοντάς το διαβάσει και με τα μάτια της... καρδιάς,δηλαδή δεν λειτουργούμε ούτε ως περισπούδαστοι φιλόλογοι,ούτε βεβαίως έχουμε κανένα άλλο συμφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφήVivi μου, νόμιζα πως αυτό που λες είναι απολύτως σαφές, αλλά τελικά έκανα λάθος. Πάντως να απολογηθώ για τα αυτονόητα μού φαίνεται κάπως ανόητο. Την προσωπική μου άποψη χωρίς συμφέρον, ούτε φυσικά και κακή πρόθεση, καταθέτω εδω όπως νομίζω οι περισσότεροι από εμάς του ερασιτέχνες blogger.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα βιβλίο όταν εκδοθεί δεν υπακούει πια στο συγγραφέα του. Έχει αυτόνομη πορεία. Αν η πρόσληψη του από τον αναγνώστη συμπίπτει με τις προθέσεις του συγγραφέα έχει καλώς. Σε αντίθεση περίπτωση δεν μπορεί να κατηγορείται ο αναγνώστης γιατί δεν "κατάλαβε" αυτά που ήθελε να μεταδώσει ο ποιητής. Το βιβλίο, όπως και κάθε έργο τέχνης, ακολουθεί τη δική του πορεία και δεν νομίζω ο συγγραφέας να νομιμοποιείται να αποδίδει στους αναγνώστες κακές προθέσεις εάν δεν αντιλήθφηκαν επακριβώς ποια ήταν η πρόθεση του γράφοντας ένα συγκεκριομένο βιβλίο. Θα μπορούσε ίσως να αφουγκραστεί γιατί το μήνυμά του δεν προσλήφθηκε όπως αυτός θα ήθελε από τους αναγνώστες του και να προσπαθήσει με διαφορετικό ίσως τρόπο την επόμενη φορά εάν θεωρεί ότι αυτή η διάσταση της σχέσης του με το κοινό (η ταύτιση πρόθεσης και πρόσληψης) είναι η σημαντικότερη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοκαριστική αντίδραση του συγγραφέα...Δεν έχω διαβάσει τα βιβλία σας, αλλά δυστυχώς πλέον δε μπορώ να το κάνω, γιατί όσο καλά και να είναι θα έχω στο μυαλό μου τις αντιπαθητικές αντιδράσεις σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπιστευτη η αντιδραση του "κυριου" Βλαντη... Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν θα αγγιξω ποτε βιβλιο του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν καταλαβαίνετε την λογοτεχνία, κυρία Μαλακατέ, τι την διαβάζετε...! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου είναι ιδιαίτερα ευχάριστο να διαβάζω ανέκδοτα και παραξενιές συγγραφέων που εκτιμώ. Όπως του Τζόυς που διατυμπάνιζε την μεγαλοφυΐα του και βάλθηκε με επιτυχία να την αποδείξει. Ή και άλλων που δεν μου έρχονται στο μυαλό. Ακόμα και αν όλα αυτά τα ανέκδοτα είναι αναληθή εμένα με συναρπάζουν γιατί η πρόκληση πάντοτε συμπορευόταν με την ματαιοδοξία ενός καλλιτέχνη.
Όλη αυτή η λογομαχία που προηγήθηκε έφερε στην επιφάνεια δεκάδες ερωτήματα. Το έργο ταξιδεύει αυθύπαρκτο ή κινείται αγκαζέ με τον ρυθμό των βημάτων του δημιουργού του; Όπως θα κόμπαζε υπέρ του δέοντος για μια καλή κριτική, έτσι τσινάει αγρίως γιατί δεν καταλάβαμε το βιβλίο του. Επιδίωκε να ικανοποιήσει τους πάντες; Μπήκε σε αυτό το μπλογκ για να διαβάσει εμπεριστατωμένη κριτική ανάλυση; Προς τι η ειρωνεία λοιπόν;
(Να πω εδώ ότι...δεν είναι όλοι έτσι...σαν άθλια επωδό ενός πολιτικά ορθού λόγου, γιατί θα μου καταλογιστεί η παράλειψη, χωρίς να με νοιάζει και πολύ όμως).
Δεν έχω το δικαίωμα να θεωρήσω το βιβλίο του μια σκέτη μαλακία; Τι παραπάνω θεμελίωση απαιτείται; Προσωπικά πιστεύω ότι ο καλύτερος συγγραφέας είναι ο νεκρός συγγραφέας. Αν ποτέ γίνω συγγραφέας εύχομαι κάθε βιβλίο μου να είναι ο τάφος μέσα στον οποίο θα σαπίζει κάθε κουφάρι μου.
Νομίζετε ότι ο Νίκος Βλαντής δε θα ξαναμπεί σε αυτήν την ανάρτηση για να ειρωνευτεί τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο Μαραμπού, ένα εξωτικό πουλί που χρησιμοποίησε ο Νίκος Καββαδίας σε ένα ποίημά του ως σύμβολο της απάθειας και της βραδύνοιας; Αμφιβάλλω.
Νομίζετε ότι ο Νίκος Βλαντής στο εξωτερικό που θα πάει θα βρει αναγνώστες που θα καταλάβουν το Greek Psycho περισσότερο απ' ό,τι οι Έλληνες αναγνώστες; Αμφιβάλλω ξανά.
Νομίζετε ότι όσα έγραψα εδώ έχουν την παραμικρή σημασία; Εδώ και αν αμφιβάλλω...
Κι εγώ αμφιβάλλω, αλλά τουλάχιστον έχουν πλάκα. Και ουσία, βεβαίως...
Διαγραφή