Oπαδός του Φίλιπ Ροθ, δεν είμαι. Εκτός από το “Human Stain”, όποιο άλλο βιβλίο του έχω διαβάσει έχω είτε βαρεθεί, είτε ενοχληθεί. Οι εβραικές εμμονές του και το μερικές φορές εξαντλητικό του γράψιμο, με κάνουν επιφυλακτική. Κι όμως, στο καινούριο του μυθιστόρημα “Indignation”, δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω ένα εξαιρετικό βιβλίο.
Πρωταγωνιστής ένας νεαρός Εβραίος, ο Μάρκους Μέσνερ που φεύγει από την οικογενειακή εστία και τον kosher χασάπη πατέρα του για να σπουδάσει σε ένα κολέγιο στο Οχάιο. Ως τότε υπήρξε υποδειγματικός μαθητής και γιος και μάλιστα θα συνέχιζε να μένει σπίτι και να πηγαίνει στο τοπικό κολέγιο, αν ο πατέρας του δεν γινόταν ξαφνικά ένα ελεγκτικό τέρας (ελληνιστί control freak). Είναι αρχές της δεκαετίας του πενήντα, ο πόλεμος μαίνεται στην Κορέα κι ο μόνος τρόπος για να μην καταλήξεις εκεί αν είσαι στην ηλικία του Μάρκους είναι να σπουδάζεις. Το αγόρι είναι πρώτο στην τάξη του, υπόδειγμα ηθικής, αλλά στο καινούργιο Πανεπιστήμιο τα βρίσκει σκούρα. Οι καθηγητές είναι αδιάφοροι, οι άνθρωποι περίεργοι και καταπιεσμένοι, πρέπει υποχρεωτικά να πηγαίνει στο Παρεκκλήσι για κήρυγμα για σαράντα ώρες πριν αποφοιτήσει. Η κατηφόρα ξεκινά όταν μες στη μοναξιά του γνωρίζει μια πανέμορφη κοπέλα, που είναι διατεθειμένη να του πάρει πίπα από την πρώτη βραδιά της γνωριμίας τους και να του εξομολογηθεί για τους χαραγμένους καρπούς της.
Το βιβλίο είναι ρουφηχτό, ο ήρωας σταθερός και αξιόλογος και το πορτραίτο της Αμερικής του πενήντα, εν μέσω πολέμου στην Κορέα και ψυχρού πολέμου, εξαιρετικό. Ο συντηρητισμός μιας χριστιανικής Αμερικής με τα χρηστά ήθη, το φοβικό κλίμα και την ανθρωποφαγική διάθεση για όποιον δεν ταιριάζει με το «πρότυπο», δίνονται εξαιρετικά μέσα από την ιστορία ενός άθεου Εβραιόπουλου που θα μπορούσε να είναι το μέλλον. Αλλά τελικά δεν είναι.
Πρωταγωνιστής ένας νεαρός Εβραίος, ο Μάρκους Μέσνερ που φεύγει από την οικογενειακή εστία και τον kosher χασάπη πατέρα του για να σπουδάσει σε ένα κολέγιο στο Οχάιο. Ως τότε υπήρξε υποδειγματικός μαθητής και γιος και μάλιστα θα συνέχιζε να μένει σπίτι και να πηγαίνει στο τοπικό κολέγιο, αν ο πατέρας του δεν γινόταν ξαφνικά ένα ελεγκτικό τέρας (ελληνιστί control freak). Είναι αρχές της δεκαετίας του πενήντα, ο πόλεμος μαίνεται στην Κορέα κι ο μόνος τρόπος για να μην καταλήξεις εκεί αν είσαι στην ηλικία του Μάρκους είναι να σπουδάζεις. Το αγόρι είναι πρώτο στην τάξη του, υπόδειγμα ηθικής, αλλά στο καινούργιο Πανεπιστήμιο τα βρίσκει σκούρα. Οι καθηγητές είναι αδιάφοροι, οι άνθρωποι περίεργοι και καταπιεσμένοι, πρέπει υποχρεωτικά να πηγαίνει στο Παρεκκλήσι για κήρυγμα για σαράντα ώρες πριν αποφοιτήσει. Η κατηφόρα ξεκινά όταν μες στη μοναξιά του γνωρίζει μια πανέμορφη κοπέλα, που είναι διατεθειμένη να του πάρει πίπα από την πρώτη βραδιά της γνωριμίας τους και να του εξομολογηθεί για τους χαραγμένους καρπούς της.
Το βιβλίο είναι ρουφηχτό, ο ήρωας σταθερός και αξιόλογος και το πορτραίτο της Αμερικής του πενήντα, εν μέσω πολέμου στην Κορέα και ψυχρού πολέμου, εξαιρετικό. Ο συντηρητισμός μιας χριστιανικής Αμερικής με τα χρηστά ήθη, το φοβικό κλίμα και την ανθρωποφαγική διάθεση για όποιον δεν ταιριάζει με το «πρότυπο», δίνονται εξαιρετικά μέσα από την ιστορία ενός άθεου Εβραιόπουλου που θα μπορούσε να είναι το μέλλον. Αλλά τελικά δεν είναι.
Μόλις το τέλειωσα κι εγώ, αγαπητή Κατερίνα. Θα διαφωνήσω μαζί σου σε δυο σημεία. Πρώτο, αγαπώ το Ροθ ό,τι κι αν γράψει, κι έχω διαβάσει αρκετά δικά του. Δεύτερο, δεν βρήκα τόσο συναρπαστικό το Indignation, παρ' όλο βέβαια που έχει τα θετικά του. Θα ανεβάσω ποστ προσεχώς γιατί προηγούνται άλλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπαμε, η χαρά της επιλογής... Αν αγαπούσαμε όλοι τους ίδιους συγγραφείς πιθανότατα να ήταν πολύ βαρετό το τοπίο. Έχω διαβάσει κι εγώ αρκετά του Ροθ, αν και όχι όλα (είναι και πολυγραφότατος). Το προηγούμενο που διάβασα (το American Pastoral)το βαρέθηκα πολύ. Ίσως γι' αυτό να είμαι πιο ενθουσιώδης γι' αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασα για να αφήσω μερικές ευχές για καλή και δημιουργική χρονιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταφράστηκε στα ελληνικά το καινούριο του Ροθ ή ακόμη περιμένουμε;
Εννοείς το Humbling, librarian; Από οτι είδα στη biblionet όχι ακόμα. Το indignation κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα σε μετάφραση Αθηνάς Δημητριάδου, αλλά εγώ το διάβασα στα αγγλικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μας χρονιά.
Καλή χρονιά εύχομαι και κάθε καλό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο διάβασα αλλά δεν είναι το καλύτερό του. Αντίθετα λάτρεψα το ''Αμερικανικό Ειδύλλιο''.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι όμως οτι ''ενοχλήθηκα'' όπως χαρακτηριστικά λες. Πιθανότατα η Επιτροπή Νομπελ να έχει χρησιμοποιήσει μέχρι σήμερα τη λέξη αυτή για τον Ροθ.....
Δεν "ενοχλήθηκα" από κάποιο διεστραμμένο ρατσισμό έναντι των Εβραίων φυσικά. Απλά βαριέμαι λιγάκι το τόσο επαναλαμβανόμενο θέμα. Όσο για την επιτροπή του Νόμπελ, μάλλον άλλα την "παρενοχλούν".....
ΑπάντησηΔιαγραφή