Όπως θα καταλάβατε το σκιουράκι δεν έχει ακριβώς πρόγραμμα, θηλάζει όλες τις ώρες της μέρας και της νύχτας κυρίως, κι εγώ διαβάζω δυο βιβλία και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε κανένα. Διαβάζω τρεις σελίδες και μετά ανοίγω και πάλι το "Τί να περιμένετε τον πρώτο χρόνο του μωρού σας". Υποθέτω πως κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα δυο χρόνια θα μπούμε σε ρουτίνα!!!
Πάντως είναι ατελείωτο το συναίσθημα που μου βγαίνει. Και γέλια και κλάματα και ένα άπλωμα αισθημάτων, σα να έχει ανοίξει ένας κρουνός στο έδαφος και τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει. Όλα μαζεμένα κι οι στιγμές μπερδεμένες κι αυτές από την απόλυτη φρίκη στην απίστευτη ηρεμία. Ενίοτε και στη βαρεμάρα όταν ο κύκλος άλλαγμα, τάισμα, ύπνος, και σε 2 ώρες άντε πάλι δε διασπάται από δυο κουβεντούλες ενηλίκων. Σας είπα πως η τηλεόραση είναι πράγμα απάλευτο, αηδιαστικό και εθιστικό μαζί; Σαν να μην μπορείς να ξεκολλήσεις από δυο θέματα, ακούς συνεχώς τα ίδια και τα ίδια κι όμως δεν αντιδράς, δεν λες φτάνει, συνεχίζεις.
Αυτά από το μέτωπο. Το σκιουράκι θέλει πάλι να με σκαρφαλώσει με τα νυχάκια του. Σας φιλώ.
Να σας ζήσει το σκιουράκι, να το χαίρεστε, μόνο χαρές να είναι η ζωή σας και η ζωή του. Και βεβαίως και πολλά διαβάσματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα. Να σας ζήσει, νάστε πάντα καλά και να χαρείτε το μεγάλωμα του, τις χαρές του και τα γέλια του. Να το απολαμβάνετε παράλληλα με τη απόλαυση του διαβάσματος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπαίνω και εγώ στη γειτονιά σας για να σας ευχηθώ καλορίζικο, γερό και ευτυχισμένο το μωράκι σας. Χαρείτε όσο μπορείτε αυτές τις μέρες δεν ξαναγυρίζουν...όση κούραση, όση βαρεμάρα, όση μονοτονία και αν σας φαίνεται πως έχουν και έχουν δεν παύουν να είναι μοναδικές, ανεπανάληπτες. Ξέρω τι λέω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά κάνεις, Κατερίνα, και το αφήνεις να σκαρφαλώνει πάνω σου όποτε θέλει, γιατί θα έρθει γρήγορα ο καιρός που δεν θα χωράει στην αγκαλιά σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ τόσο για τις ευχές και την υπομονή, εδώ υποτίθεται πως είναι ένα μπλογκ για το βιβλίο κι εγώ όλο γράφω για το μωρό μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαράλαμπέ μου, το σκιουράκι μου είναι 17 ημερών, πεινάει όταν πεινάει κι έχει ανάγκη για αγκαλίτσα όταν την έχει. Δεν ρωτάει και φυσικά δεν μπαίνει σε καλούπια. Θα με σκαρφαλώνει όποτε θέλει λοιπόν. (Για λίγο καιρό ακόμα....)
Καλά κουράγια Κατερίνα, είναι δύσκολος ο πρώτος καιρός (τα βλέπω κι εγώ με την ανιψιά μου που είναι 4 μηνών) αλλά τόσο όμορφος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου ζήσει το μωράκι, Κατερίνα, να είναι γερό και μακάρι να φέρει μαζί του την ελπίδα που ο κόσμος μας έχει τόση μα τόση ανάγκη... Είσαι τυχερή που μπορείς να νιώσεις τόσο όμορφα συναισθήματα, μα κι εκείνο επίσης που έχει μια μαμά που θέλει τόσο να τα μοιραστεί μαζί του. Όσο για τα βιβλία... θα επιστρέψεις σοφότερη! Ξένια
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σας ζήσει το μωράκι σας.Να είναι πάντα γερό και ευλογημένο.Απόλαυσε όσο μπορείς αυτές τις στιγμές γιατί είναι όντως μοναδικές και ανεπανάληπτες και για κάθε παιδί που γεννιέταιπάλι είναι μοναδικές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ όλους πολύ. Είναι όντως μοναδικό το σκιουράκι μου... Και το πιο όμορφο μωρό στον κόσμο. Αντικειμενικά.....
ΑπάντησηΔιαγραφή