13/6/10

Το γάλα της μάνας μας

Και βρίσκομαι εδώ, εν μέσω "κρίσης" και δε θέλω να γράψω μήτε για τα πολιτικά, μήτε για τα οικονομικά, αν και αυτά θα έπρεπε να με απασχολούν. Τα βαρέθηκα. Και δε θέλω να γράψω για βιβλία, γιατί ούτε αυτό με αφορά τώρα. Θα σας γράψω λοιπόν για μωρά, αν και ξέρω πόσο εκνευριστικό είναι. Όχι, δεν άλλαξε ο προσανατολισμός τούτου του ιστοχώρου, ούτε ελπίζω να είμαι σε αυτή τη φάση για καιρό. Θα σας γράψω για το γάλα της μάνας μας. Αυτό που θα φτύσουμε όλοι σε λίγο καιρό, αν συνεχίζουν τα πράγματα να κατρακυλούν με τόση φόρα.

Ο θηλασμός είναι ένα δώρο που οι περισσότερες από τις μανάδες μας, δεν μας έκαναν. Ο θηλασμός στην Ελλάδα χάθηκε μια γενιά πριν και τώρα είναι τόσο μα τόσο δύσκολο να επανέλθει. Ο θηλασμός είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει το παιδί στη μάνα και η μάνα στο παιδί.

Γέννησα και κανείς δεν ήξερε να μου πει πώς να θηλάσω. Χρειάστηκε η μαία να μου βάλει το παιδί στο στήθος γιατί ούτε η μάνα μου, ούτε η πεθερά μου θήλασαν σοβαρά. Δυσκολεύτηκα, πόνεσα, μάτωσα (στην κυριολεξία), τα κατάφεραμε. Κι ολοένα με ρωτούν οι γύρω, "Aκόμα να του δώσεις ξένο;". Λοιπόν, ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Το μητρικό γάλα, αυτό που είναι σχεδιασμένο για ανθρωπάκια κι όχι για μοσχαράκια, έχει τα κατάλληλα αντισώματα, τη σωστή σύσταση και ποσότητα για να μεγαλώσει γερά παιδιά. Για να τα θρέψει αποκλειστικά από τον 1ο ως τον 6ο μήνα της ζωής τους και να συνεχίσει να τα τρέφει μετά μαζί με τις στερεές τροφές για τουλάχιστον τον πρώτο χρόνο. Τόσο απλά.

Αλλά εδώ δε θα αναλύσω την χρησιμότητα του μητρικού γάλακτος, μα τη χαρά της διαδικασίας. Ο σκιουράκος νεογέννητος είχε πολλούς πόνους, κυρίως γαστρεντερικούς. Τη μόνη φορά που πραγματικά ηρεμούσε ήταν όταν θήλαζε (12 φορές τη μέρα). Τότε, άπλωνε το νεογέννητο χεράκι του, ακουμπούσε πάνω στο στήθος και καταλάβαινες πως ο τρόμος της πολύ πρόσφατης του εμπειρίας με τη ζωή καταλάγιαζε. Το πρώτο βράδυ στο μαιευτήριο, εκεί που μετά το θηλασμό κούρνιασε πάνω μου κι έμοιαζε τόσο στο μπαμπά του, είπα στο παιδί μου πως δεν το αγαπώ ακόμα, πως θα πρέπει να γνωριστούμε για να το αγαπήσω. Αλλά εκείνο ήξερε πως ήμουν ερωτευμένη μαζί του, γύρισε με κοίταξε και είπε πως δεν πειράζει.

Και τώρα; Τέσσερις σχεδόν μήνες μετά, μπουκωμένος ακόμα με το στήθος μου, γυρίζει και με κοιτά και ξέρει πως τρέφεται από το κορμί μου. Πως είμαστε μαζί, πως αγαπιόμαστε. Τώρα πια μπορεί να αναγνωρίσει τη μυρωδιά του γάλακτος και το κορμί και το πρόσωπό μου. Ο παιδάκι μου κάθε που θηλάζει, μου κρατά το χέρι. Κυριολεκτικά, απλώνει και με πιάνει. Με οδηγεί, στο να τον αγαπήσω κάθε μέρα και βαθύτερα.

6 σχόλια:

  1. Πόσο μου αρέσει που τολμάς να λες "απαγορευμένες" αλήθειες,όπως ότι η βαθιά αγάπη για το παιδί κατακτιέται και δεν είναι σύμφυτη με τη γέννηση σαν ένα αναφαίρετο εξάρτημα του ενστίκτου.
    Τα καημένα τα μωρά! Ξαφνικά εισβάλλει με βία μέσα τους οξυγόνο,το σκληρό φως τούς λογχίζει τα μάτια,βρίσκονται μετέωρα σε χέρια που τα πασπατεύουν,σ'ένα ξένο και ξηρό περιβάλλον.Λίγο μητρικό γαλατάκι τούς αξίζει νομίζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η γέννηση είναι το πρώτο και δυσκολότερο βήμα για τη ζωή, ε; Κι η αγάπη, ακόμα και των γονιών, κατακτιέται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το μητρικό γάλα των 3-4 πρώτων ημερών των θηλαστικών ονομάζεται πρωτόγαλα, πύαρ, κολάστρα (colostrum). Είναι πλούσιο σε αντισώματα 15-20%, βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία, πρωτεϊνες, υδατάνθρακες αλλά και σε αντιμικροβιακούς παράγοντες. Όλα αυτά τα συστατικά, καθιστούν το πρωτόγαλα, την σημαντικότερη διατροφική πηγή για το νεογνό και αποτελλούν την επίκτητη παθητική ανοσία του έναντι μικροβιακών λοιμώξεων και ιώσεων. Επίσης βοηθάει πολύ στην διαδικασία της πέψης και ανακουφίζει το μωρό από τους κολικούς της πρώτης βρεφικής ηλικίας....

    Σε ότι αφορά το κείμενο σου μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση η κουβέντα σου για το ότι δεν αγαπούσες το παιδί σου αλλά ότι αυτή η αγάπη θα χτιστεί με τον καιρό. Το έχω νιώσει και εγώ αυτό και με τα δύο παιδιά μου. Σαφώς και είχα το ένστικτο μου να με καθοδηγεί σαν πατέρα αλλά η αγάπη ήρθε με τον καιρό...

    Να σου ζήσει το "σκιουράκι σου"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σε ευχαριστώ πολύ, πολύ. Έχω μάθει σε αυτό το χώρο να λέω την αλήθειά μου. Διαφορετικά τέτοια κείμενα δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή