19/6/10

Χάσαμε τον Σαραμάγκου.

Περίεργο, ε; Κάποιους ανθρώπους κι ας μην τους ξέρεις, νιώθεις πως τους ξέρεις. Έτσι περίπου ένιωσα όταν άκουσα την είδηση του θανάτου του Ζοζέ Σαραμάγκου, σα να έχασα ένα μακρινό θείο ένα πράγμα, με έπιασε μια πολύ γλυκειά θλίψη. Δεν πιστεύω στη μετά θάνατον ζωή κι ούτε κι ο Σαραμάγκου πίστευε, άρα το μόνο που μπορώ να πως είναι πως είχε μια γεμάτη, μαγική ζωή όσο ήταν ανάμεσά μας.

Όχι, αυτό το κομμάτι δεν θα είναι ούτε επικήδειος, ούτε και μίνι βιογραφία. Θα είναι κάπως σα να τηρώ δυο λεπτά σιγή για έναν άνθρωπο που το έργο του με ταξίδεψε και θα με ταξιδεύει. Κρατήστε την μαζί μου.

5 σχόλια:

  1. Εξαιρετικός ήταν. Αισθάνθηκα σοκ πραγματικά, αν και έφυγε πλήρης ημερών.
    Μόνο-κι ακούγεται αστείο-με το θάνατο του Ντάγκλας Άνταμς, είχα νιώσει τέτοιο σοκ. Σα να χ'άνω έναν καλό μου θείο...
    ΡΙΠ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος25/6/10, 11:27 π.μ.

    Αγριόχορτο (σαραμάγκο=αγριόχορτο) μέχρι τέλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος26/6/10, 8:39 μ.μ.

    Αγριοράπανο, για την ακρίβεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χαίρομαι πολύ που σε βρίσκω! να και μια κυπριακή εκδοχή της ανάρτησής σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή