Δεν μπόρεσα τελικά να συγκρατηθώ. Ήθελα να κάνω μια προσεγμένη ανάρτηση, έτσι όπως του αρμόζει, αλλά χαίρομαι πολύ και μιας και είμαι παρορμητικός άνθρωπος θα τα πω συναισθηματικά και μαζεμένα. Επιτέλους το Νόμπελ Λογοτεχνίας πήγε σε έναν συγγραφέα που πραγματικά το αξίζει. Τα τελευταία χρόνια ο θεσμός ήταν μια συνεχής απογοήτευση, φέτος η έκπληξη ήταν εξαιρετικά ευχάριστη.
Λοιπόν, ο Μάριο Βάργκας Λιόσα είναι ο μοναδικός συγγραφέας που ξέρω που καταφέρνει να γράψει μοντέρνα και μεταμοντέρνα χωρίς να χάνει τον ειρμό της γραφής, χωρίς να ξεφεύγει από το στόχο του μυθιστορήματος, που πάντα ήταν και θα είναι ένας- να πει μια καλή ιστορία. Τελειώνοντας τα βιβλία του, αν εξαιρέσεις "Το πράσινο Σπίτι" ίσως, έχεις μια γλυκειά αίσθηση πως ο χρόνος που αφιέρωσες στην ανάγνωση δεν σπαταλήθηκε. Κι αυτό δεν μπορεί να λεχθεί σχεδόν για κανέναν άλλο εν ζωή συγγραφέα.
"Η πόλη και τα σκυλιά", που με γοήτευσε, "Ο Πανταλέων και οι Επισκέπτριες", που διαβάζω και ξαναδιαβάζω, "Η γιορτή του Τράγου", "Το παλιοκόριστο", "Τα τετράδια του Δον Ριγοβέρτο" είναι βιβλία άξια να διαβαστούν και να αγαπηθούν. Εξάλλου τούτο το μπλογκ με ανάρτηση για δικό του βιβλίο ξεκίνησε.
Για άλλη μια φορά λοιπόν,γιούπι!!! Ίσως από πλευράς της Ακαδημίας η απονομή του Νόμπελ στον Λιόσα να είναι μια προσπάθεια ανάκτησης της χαμένης-ή εν πάση περιπτώσει επίμονα αμφισβητούμενης- αξιοπιστίας του θεσμού.Λες του χρόνου να πάει σε κανέναν Ροθ;;; Μπα..............(όχι ότι μ'αρέσει ιδιαίτερα ο Ροθ,αλλά για το λένε τόσοι άξιοι,σπουδαίος θα είναι.....μάλλον).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον.... Εγώ τον ψιλοβαριέμαι....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμάααν......................τελικά όντως συμφωνούμε επικινδύνως!!! Αν μου πεις ότι λατρεύεις και τον Μπέρνχαρντ,θ'αρχίσω να τρέμω! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού το ξέρεις πως λατρεύω τον Μπέρνχαρντ, τί το κάνεις θέμα; :-P
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ "Διόρθωση" κι ο "Αφανισμός" είναι τα αγαπημένα μου. Αλλά μου άρεσε και η "Ξύλευση".....
Μόλις είδα το λινκ για τον Αυστριακό,μου είχε ξεφύγει!!! Τα δικά μου,προσωπικά αγαπημένα είναι "Ο αποτυχημένος" και "Ο ανιψιός του Βίτγκενσταιν".Κι αυτά που αναφέρεις είναι έξοχα όπως και ό,τι άλλο δικό έχω διαβάσει! Πρόσφατα,να φανταστείς,διάβασα τους "φτηνοφαγάδες" από τις εκδόσεις Νησίδες,πρέπει να είναι ένα από τα πλέον άγνωστα έργα του,κι όμως μου φάνηκε κι αυτό εξαιρετικό!!! (αυτό που έχει εξαντληθεί και δεν μπορώ να βρω πουθενά είναι το "ασβεστοκάμινο",να πάρει!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: Λιόσα και νεοφιλελευθερισμός πώς γίνεται; Από το ένα και μοναδικό έργο του που διάβασα,δε μου "κολλάει"...(εκτός αν έπεσα θύμα παραπληροφόρησης)
Τους φτηνοφαγάδες ομολογώ πως δεν τους ήξερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα τί να σου πω. Την εποχή που έγραψε την πόλη και τα σκυλιά ήταν σίγουρα αριστερός. Αλλά το γήρας μάλλον ου γαρ έρχεται μόνο. Δεν έπεσες θύμα παραπληροφόρησης δυστυχώς.
Δυστυχώς.Όπως και να 'χει,εμείς τον αγαπάμε,εδώ αγαπήσαμε Χάμσουν και Σελίν,στον Λιόσα θα κολλήσουμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και είχα μια εποπτεία της εργογραφίας του,ούτε εγώ είχα συγκρατήσει στο μυαλό μου αυτόν τον τίτλο! Σχεδόν τυχαία το βρήκα αυτό το βιβλιαράκι ψάχνοντας κάτι τελείως διαφορετικό και φυσικά ενθουσιάστηκα γι'αυτή την απρόσμενη ανακάλυψη! ( με τρελαίνουν κάτι τέτοια! ;-) )
Η στατευμένη τέχνη δε μου λέει τίποτα. Η τέχνη είναι ανθύπαρκτη, ανεξάρτητη. Εξάλλου αγαπάμε και τον Μπέρνχαρτ :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μένα με τρελαίνουν κάτι τέτοια, αν και πια μου λείπει ο χρόνος για εξερευνήσεις.