9/2/11

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: "Το Άρωμα του Ονείρου", Tom Robbins


Σήμερα θα προτείνω ένα βιβλίο που θα κάνει τους απανταχού κουλτουριάρηδες φίλους αυτού του μπλογκ να ανατριχιάσουν. «Το Άρωμα του Ονείρου», του εμπορικού Τομ Ρόμπινς έχει όλα όσα θα ονειρευόταν ένας συγγραφέας για το μυθιστόρημά του, πλοκή, μηνύματα, ροή, χιούμορ και πάνω από όλα πλάκα. Ο Ρόμπινς, παλαιάς κοπής μάστορας της γραφής, κατορθώνει στο «Άρωμα» τα πάντα, να μιλήσει για τόσο σοβαρά θέματα όπως η θρησκεία, η αθανασία και οι ανθρώπινες σχέσεις, να ασχοληθεί με τόσο ελαφρά όσο οι τεράστιοι φαλλοί και τα πατζάρια.

Το μυθιστόρημα ξεκινά κάπου στα δάση της αρχαίας Βοημίας όπου ο Αλομπαρ, βασιλιάς τον 8ο αιώνα γλιτώνει το θάνατο από τους υπηκόους του, που μόλις βλέπουν βασιλιά να γερνάει τον σκοτώνουν κι ανακαλύπτει τον Πάνα (που σιγά σιγά χάνει τη δύναμή του) και το μυστικό της Αθανασίας. Στο σήμερα μια σερβιτόρα, μια αρωματοποιός κι ένας οίκος στο Παρίσι ψάχνουν παθιασμένα το μυστικό ενός αρώματος σε ένα μπουκάλι όπου έχουν μείνει μόνο δυο σταγόνες. Κάπου εκεί μπλέκεται κι ένας μυστηριώδης επιστάτης. Όλα τελειώνουν σήμερα το βράδυ στις εννιά, ώρα Παρισιού.

Κι αν το «Άρωμα» είναι από κείνα τα βιβλία που θα έπρεπε κάθε βιβλιόφιλος που σέβεται τον εαυτό του να έχει διαβάσει, δεν ισχύει το ίδιο και για τα περισσότερα από τα άλλα βιβλία του Ρόμπινς- όλα τους όμως κοσμούν τη βιβλιοθήκη μου, να εξηγούμαστε. Τη εξαιρέσει ίσως του «ο Χορός των Επτά Πέπλων» τα υπόλοιπα είναι φρικτά επαναλαμβανόμενα και κάνουν μόνο πλάκα. Καλά για να περάσει κανείς την ώρα του, αλλά μόνο για αυτό.

Υ.Γ. Το βιβλίο το έχω διαβάσει και στα ελληνικά και στα αγγλικά. Η ελληνική μετάφραση κάνει ό,τι μπορεί, αλλά δεν συγκρίνεται....

27 σχόλια:

  1. Έχω μεγάλη αδυναμία στον κύριο Ρόμπινς, είναι πολύ ιδιαίτερος ο τρόπος που χτίζει και διηγήται τις ιστορίες τους. Εμένα μου φαίνεται τρομερά οξυδερκής.
    Μου φαίνεται λίγο σκληρό το τσουβάλιασμα που κάνεις στα υπόλοιπα βιβλία του.. Αλλά γούστα είναι αυτά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ πάντως δεν ανατρίχιασα,αφενός γιατί τα βιβλία τα χωρίζω μόνο σε καλογραμμένα και κακογραμμένα και αφετέρου διότι πρώτη φορά ακούω τον κύριο Ρόμπινς!!! (τώρα μάλλον ανατρίχιασες εσύ,χεχε)
    Πάντως,η ανάμειξη υψηλού και βορβορώδους είναι ένα από τα αγαπημένα μου στοιχεία στη λογοτεχνία.Να φανταστείς,τώρα διαβάζω τη "Λολίτα" και είμαι στο σημείο που ο αφηγητής ξαπλώνει δίπλα στο νεφελώδες σώμα του κοιμισμένου "νυμφιδίου" και μέσα σε όλη αυτή την ονειροφαντασία του πόθου παθαίνει μια καούρα από τηγανητές πατάτες και ακούει κάθε τόσο και τις βροντές της τουαλέτας! I love Vladimir!
    Προσωπικά βεβαίως θεωρώ τους τεράστιους φαλλούς εξίσου βαρύνουσας σημασίας με την Αθανασία,αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπάρχουν άνθρωποι που ανατριχιάζουν όταν κάποιος προτείνει Ρόμπινς; Ανατριχιαστικό μου ακούγεται... Συμφωνώ ως προς την επανάληψη κάποιων ιδεών στα βιβλία του, αλλά πρόκειται για τον κόσμο του Ρόμπινς! Από εκεί αντλεί τις ιδέες του κι είναι φυσικό να υπάρχει ομοιογένεια. Εξάλλου, ο τρόπος γραφής του είναι τόσο πρωτότυπος και απολαυστικός ακόμα κι όταν περιγράφει ένα...σάντουιτς με ντομάτα(αναφέρομαι στις αγριόπαπιες). Βρήκα το άρωμα του ονείρου υπέροχο -όπως σχεδόν όλα τα βιβλία του Ρόμπινς, αλλά προτιμώ τους Αγριεμένους ανάπηρους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. To έχω διαβάσει το βιβλίο, δεν με ενθουσίασε βέβαια, αλλά καλό μου φάνηκε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Νο14: Ως προς το τσουβάλιασμα, δίκιο έχεις. Αλλά κάπως έτσι νιώθω, πως κανένα από τα άλλα δεν μου φτάνει.

    @Johnny: Δεν έχεις ακούσει τον Ρόμπινς; Οι κουλτουριάρηδες που λέγαμε.... :-) Η λολίτα είναι εξαιρετικό βιβλίο.

    @nefosis: Ανατριχιαστικό δεν θα πει τίποτα :-P Οι ανάπηροι δεν είναι κακοί, αλλά το άρωμα μου φαίνεται άλλης κλάσης.

    @Mike: για κάποιο λόγο το φανταζόμουν πως δεν θα ήταν του γούστου σου.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν έχω διαβάσει άλλο βιβλίο του Ρόμπινς πλην του "Αρώματος"... Πάνω κάτω συμφωνούμε, το είχα περιλάβει και εγώ...
    Αν και τελικά μου άρεσε, δεν νομίζω να διαβάσω κάτι άλλο δικό του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κατερίνα χτύπησες φλέβα. Ο τρόμος των κουλτουριάρηδων: 1) Τομ Ρόμπινς και φυσικά 2) Ντάγκλας Άνταμς
    Για την ιστορία πάντως, μου φάνηκε λίγο κρίμα να μην αναφέρει κάποιος τον "Τρυποκάρυδο"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Παρασκευά μου, ο Τρυποκάρυδος ειναι όντως διαφορετικός απο τα άλλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ποιος είναι πάλι ο Ντάγκλας Άνταμς;;; (ειλικρινά δεν έχω ιδέα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ντάγκλας Άνταμς, "Γυρίστε το Γαλαξία με Ωτοστόπ", δεν το έχω διαβάσει, αλλά έχω δει την ταινία..... Είδες, το μπλογκ μου είναι και επιμορφωτικό :-P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κατερίνα η ταινία ήταν (το λιγότερο) μεγάλη μπάφα. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Ντάγκλας (όσο ζούσε) είχε πάντα αρνηθεί τα δικαιώματα σε ένα σωρό παραγωγούς και σκηνοθέτες. Δεν προσπαθώ να σε ψήσω να τον διαβάσεις (όσο γρηγορότερα μπορείς...) αλλά ελπίζω να το έκανα.
    Johnny, αν όλα σου φαίνονται κάπως μαύρα σήμερα (χτες, αύριο και μεθαύριο) τότε κάνε μια βόλτα στην αυλή του κυρίου Ντάγκλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος24/2/11, 1:49 π.μ.

    ανατριχιάζω με τους κουλτουριάρηδες (και τις νυχιές στον μαυροπίνακα). ζήτω ο tom robins για τις μάζες! επίσης, ο douglas adams είχε συνεργαστεί με τους monty python σε μερικά επεισόδια του flying circus.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ Παρασκευάς: Λες ε; Κι έχω και καιρό να πάρω νέα βιβλία, έλεγα πρώτα να ξεπαστρέψω τη στάκα με τα αδιάβαστα.

    @stakwell: Πολύ μου αρέσει που κολλήσαμε στους...κουλτουριάρηδες, πλάκα έχουμε.... χιχι
    Λατρεύω monty python

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος24/2/11, 1:02 μ.μ.

    Ο starkwell έχει δίκιο, μάλιστα ο Ντάγκλας έκανε και κολλητή παρέα με τα παιδιά των Monty. Σε κάποιο από τα βιβλία του (και στην ελληνική έκδοση) υπάρχουν ατάκες-κριτική από τους Monty... απλά "τα σπάνε". Θα πρέπει να ψάξω στα ράφια για να θυμηθώ σε ποιό άπ' όλα.
    Κατερίνα, άσε τη στάκα με τα αδιάβαστα, πάντα υπάρχει κάποιος λόγος που βρίσκονται εκεί(...). Αν λατρεύεις Monty, φύγε τρέχοντας για Ντάγκλας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σόρυ για το "ανώνυμο", πολύ πολύπλοκα αυτά τα κουμπιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γεια σε όλους! Κατερίνα μετά από μια τόσο ωραία κριτική..το βιβλίο αυτό μπήκε στη λίστα με αυτά που πρέπει να διαβάσω άμεσα! Προσπέρασε αρκετά άλλα και θα είναι το πρώτο που θα διαβάσω μόλις τελειώσω τα 4 αδιάβαστα που περιμένουν στη βιβλιοθήκη μου!!!
    ΥΓ. θα είναι το πρώτο μου αυτού του συγγραφέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εύχομαι να μην σε απογοητεύσει. Που να δεις τη δική μου λίστα με τα αδιάβαστα. Βουνό....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ανώνυμος22/1/12, 10:36 μ.μ.

    Τι μου θύμισες τώρα... Με τον Τρυποκάρυδο συμπάθησα τον Ρόμπινς και με το Άρωμα του ονείρου τον ερωτεύτηκα. Και όλα αυτά είκοσι χρόνια πριν. Το εξώφυλλο του βιβλίου με την Κούδρα να απάγεται από τον Πάνα το έχω κάνει πίνακα και κοσμεί ακόμα και τώρα τον τοίχο της κρεβατοκάμαράς μου. Τα υπόλοιπα βιβλία του όμως με ψιλοαπογοήτευσαν.
    Κορίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Νομίζω πως αυτό το εξώφυλλο κοσμεί πολλά δωμάτια, Κορίνα μου. Αν δεν είχα αφήσει τους τοίχους εντελώς γυμνούς, μπορεί να ήταν και στη δική μου κρεβατοκάμαρα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ανώνυμος11/2/12, 9:21 μ.μ.

    Απορώ που κανείς δεν ανέφερε και το "ακόμα και οι καουμπόυσες μελαγχολούν" το οποίο επίσης έχει γίνει ταινία με Κιανου Ρηβς και Ουμα Θερμαν(τραγική, μα είναι δυνατόν να παίζει τον Τσινκ ο Μr Miyakki.....???).
    Λατρεύω Τομ Ρομπινς και το εξώφυλλο από το άρωμα του ονείρου δεν το έχω κάνει πίνακα αλλά τατουάζ στα πλευρά μου.......
    Νταγκλας Ανταμς.......respect......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ανώνυμος7/8/12, 12:07 μ.μ.

    Έχω διαβάσει στο μακρυνό παρελθόν 4 βιβλία του. Πρώτο ήταν ο Τρυποκάρυδος - που περνούσε από στόμα σε στόμα μια εποχή που το ίντερνετ και τα κινητά δεν υπήρχαν! Ακολούθησαν τα "Ακόμα και οι καουμπόισες μελαγχολούν", "Ο χορός των επτά πέπλων" και το Άρωμα του ονείρου". Το πρώτο με είχε εκπλήξει, το δεύτερο με είχε κουράσει, το τρίτο "έβαλε" τον Ρόμπινς πάλι στο [δικό μου] παιχνίδι, και το τελευταίο με είχε καταγοητεύσει. Νομίζω όμως ότι τον έχω ξεπεράσει εδώ και πολύ καιρό, σε αντίθεση με τον Ντάγκλας Ανταμς που τον ξαναδιαβάζω με την ίδια απόλαυση εδώ και είκοσι χρόνια!!

    Κυριακή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Κυριακή, έχω κι εγώ την αίσθηση πως αν εξαιρέσεις το "Άρωμα του Ονείρου" τον έχω ξεπεράσει τον Ρόμπινς. Για τον Άνταμς δεν ξέρω, γιατί μόλις φέτος διάβασα το "Hitchhicker's guide". Τα ξαναλέμε σε μια δεκαετία....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Τρυποκαρυδος, Αρωμα, !!!! . Αυτα. Το εξωφυλλο δεν ειναι του γουστου μου αυτη η αμερικανικη τεχνοτροπια με τους αετογραφους που στο επομενο σταδιο τους εγιναν χεβμεταλαδηκες καρικακτουρες. Θα προτιμουσα κατι αλλο . τον αδικει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Να διαφωνήσω πρώτον με το "εμπορικός" και δεύτερον με την συνολική κριτική του υπόλοιπου έργου του ως απλώς "αστείο". Άντε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ο τρυποκαρυδος ειναι το πιο τρελο βιβλιο που εχω διαβασει ποτε!!
    Το θεωρω καλλυτερο απο το αρωμα του ονειρου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αν θα επρεπε να μεινει ενα βιβλίο της ανθρωπότητας που να χαρακτηρίζει την ανθρωπινη σκεψη και σύλληψη, την λογοτεχνία ως τέχνη, την εννοια του βιβλίου ως απολαυση, το άρωμα του ονείρου θα έπαιζε χωρίς αντίπαλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ανώνυμος18/7/19, 10:33 π.μ.

    Από τα καλύτερα του επίσης είναι το βιβλίο / Αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν από καυτά κλίματα / !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή