"Beloved", Tony Morrison

Αναρωτιέμαι αν το "Beloved" της Τόνι Μόρισον είναι τόσο καλό βιβλίο, ή ο ενθουσιασμός μου με αυτό έχει να κάνει με το ότι είμαι μητέρα. Πάντως προσωπικά με άφησε άγρυπνη αρκετά βράδια, πότε από σκέψεις και πότε από εφιάλτες, και μου άφησε μια αίσθηση αριστουργήματος.

Μια μαύρη γυναίκα - πρώην σκλάβα- μεγαλώνει τα παιδιά της ελεύθερα, αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει από τη σκοτεινιά του παρελθόντος της σκλαβιάς, αυτών που της έχουν κάνει και αυτών που έχει κάνει. Το έσκασε από τον ιδιοκτήτη της έγκυος, βαριά χτυπημένη, γέννησε στο δρόμο κι έφτασε επιτέλους στα υπόλοιπα παιδιά της, δυο αγόρια κι ένα κοριτσάκι που ήδη μπουσουλούσε;. Έζησε ένα ευτυχισμένο μήνα μέχρι να την βρουν οι κυνηγοί των σκλάβων, κι όταν τους είδε έκανε το αδιανόητο, πήρε το πριόνι και σκότωσε το κοριτσάκι που ήδη μπουσουλούσε; με σκοπό να σκοτώσει όλα τα παιδιά της για να μην σκλαβωθούν. Δεν πρόλαβε. Την πήγαν φυλακή, γλίτωσε την κρεμάλα. Τα δυο αγόρια της την εγκατέλειψαν μόλις μπήκαν στην εφηβεία, κι έμεινε με την τελευταία κόρη, αποκομμένη από τη μαύρη κοινότητα, να παλεύει με το φάντασμα του κοριτσιού που σκότωσε- και που στον τάφο του δεν είχε λεφτά να χαράξει παρά μόνον μια λέξη "Beloved"- στο στοιχειωμένο σπίτι της. Όλα αλλάζουν όταν έρχεται ένας άντρας στο σπίτι που τον ξέρει από τη σκλαβιά και διώχνει το φάντασμα μακριά. Μετά από λίγο καιρό εμφανίζεται μια κοπέλα που την λένε "Beloved" και θα της κάνει τη ζωή παράδεισο και κόλαση μαζί.

Το βιβλίο μιλά για τη μητρότητα με σπαρακτικό τρόπο, για την δουλεία, για την αίσθηση του σπασμένου, του μισού, που αφήνει η αδυναμία να ορίσεις το σώμα σου, να αφεθείς έστω και να αγαπήσεις τα παιδιά σου, γιατί και να τα αγαπήσεις, ο αφέντης θα τα πουλήσει και δεν θα τα ξαναδείς. Είναι ένα κείμενο ολοκληρωμένο και ανθρώπινο που δίκαια κέρδισε το Πούλιτζερ. Α, και η συγγραφέας  του το Νόμπελ.