Ένα αριστοτεχνικό μυθιστόρημα είναι «Η μητέρα του σκύλου» του Παύλου Μάτεσι, ενας θρίαμβος της τέχνης της αφήγησης αλλά και της πλοκής. Αφηγητής και ηρωίδα η Ρουμπίνη Μέσκαρη ή Ραραού, ένα πλάσμα από αυτά τα κακόμοιρα, που μας αφηγείται την ζωή της, από την παιδική της ηλικία στην Κατοχή (όπου η μάνα της αναγκάστηκε να κοιμάται με Ιταλούς για να τους θρέφει), μέχρι την εφηβεία της (στην Απελευθέρωση τη μάνα της τη διαπόμπευσαν), τα νιάτα της (ζητιάνεψαν στην Αθήνα με έναν ανάπηρο, δούλεψε κομπάρσος στα μπουλούκια), και τα γεράματά της (έχει σύνταξη ορφανού της Αντίστασης, ένα δυάρι και περιμένει και τη σύνταξη του κομπάρσου). Η Ραραού είναι ένα «αγαθό» αν και κουτοπόνηρο πλάσμα, δεν ξέρεις ποτέ αν σου λέει την αλήθεια ή παραλλάσσει την ιστορία κατά το συμφέρον της, πάλι δεν της το χεις ότι μπορεί να σου λέει και ψέματα. Διηγείται «τέρατα» με τον πιο καθημερινό τρόπο, κι όλα φιλτράρονται από την ανάγκη της να υπάρξει σε έναν κόσμο δύσκολο, που γίνεται ακόμα δυσκολότερος για ανθρώπους σαν κι αυτή. Ένας τριτοπρόσωπος αφηγητής προς το τέλος μας επιφυλάσσει κάποιες εκπλήξεις.
Με λίγα λόγια, η κριτική στο οπισθόφυλλο για τις ομοιότητες τούτου του βιβλίου με κάποια του Φώκνερ είναι εύστοχη, αν και στην αρχή μου φάνηκε κάπως φαιδρή. Ένα βιβλίο που είμαι σίγουρη πως αργότερα θα βρει τη θέση του στην Ιστορία της Σύγχρονης Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (ναι, αυτής…).
Εξαιρετικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε λίγες μέρες θα ανέβει στο Εθνικό, παράσταση βασισμένη στο βιβλίο. Για να δούμε...
Να που είμαι λοιπόν εν αγνοία μου επίκαιρη. Ελπίζω να μην το κακοποιήσουν, γιατί είναι όντως εξαιρετικό, από τον εμπνευσμένο τίτλο, ως την τελευταία σελίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο τελείωσα την προηγούμενη εβδομάδα. Συμφωνώ με Κατερίνα. Φιλί. 'Οβερ :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφα,Alejandro. Φιλί κι από μένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο είχα διαβάσει κι εγώ κάποιο καλοκαίρι και με κέρδισε δίχως άλλο. Πόσο χιούμορ και θεατρικότητα! Πολλά φιλιά κι ευχές γι καλό Πάσχα, η Ξένια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Πάσχα, Ξένια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην μητέρα του σκύλου την αναζητούσα στα βιβλιοπωλεία από τα 15 μου. Τελικά βρέθηκε στα χέρια μου εκεί κάπου στα 18, όταν συναντηθήκαμε τυχαία στα ράφια ενός μεγάλου βιβλιοπωλείου της συμπρωτεύουσας. Εκεί βέβαια τον είχαν σε περίοπτη θέση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ταξίδι στον Παύλο Μάτεσι...
Η Ραραού θα μας συντροφεύει θυμίζοντάς τον αιώνια.
Αυτό το εντελώς κουτοπόνηρο και σινάμα αληθινό στη σκέψη του πλασμα!
Μια καινούργια αναγνώστρια του blog,A.
Αυτές τις μέρες ξεκίνησα το βιβλίο, από την πρώτη σελίδα με εντυπωσίασε ή γραφή
ΑπάντησηΔιαγραφή