Το να μπλογκάρεις είναι τελικά επικίνδυνο σπορ, κάπως σαν το bungee jumping ή το parkour. Σοβαρά τώρα, η έκφραση της άποψής σου επωνύμως μπορεί να επισύρει τη μήνη του "θιγόμενου", να οδηγήσει σε παρανοήσεις, διαστρεβλώσεις, απομόνωση φράσεων του παρελθόντος κι άλλα τέτοια ευχάριστα. Ως τώρα ζούσα σε έναν μάλλον αγγελικά πλασμένο κόσμο συν-μπλόγκερς, που εξέφραζαν την αντίθεσή τους σε μια "κακή κριτική" με ένα "Έλα, ρε, εμένα μου άρεσε" . Τώρα είδα και την άλλη πλευρά του νομίσματος.
Όλη αυτή η φασαρία δεν με πτόησε, μάλλον με αναζωογόνησε, μου έδωσε μια αίσθηση τί είναι σημαντικό και τί καθόλου. Αν με ξένισε; Φυσικά. Και λίγο με αγρίεψε. Μια αντίστοιχη επίθεση επί προσωπικού στο άλλο μου μπλογκ για το σκιουράκι θα με λυπούσε πολύ περισσότερο. Ελπίζω να μην το ζήσω. Η αλήθεια είναι πως πήρα την απόφαση να φτιάξω μπλογκ για το μωράκι μου ελαφρά τη καρδία, τώρα κάποιες δεύτερες σκέψεις έχουν τρυπώσει στο κεφάλι μου.
Το δικό μου συμπέρασμα πάντως είναι ότι μάλλον κάνεις γιόγκα,διαλογισμούς και τα τοιαύτα ή καταπίνεις τα ηρεμιστικά σαν χρωματιστές καραμελίτσες! Ειδάλλως δεν εξηγείται ΤΟΣΗ ψυχραιμία! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα βιβλιφολικά μπλογκς,απ'όσο τα ξέρω,είναι σε γενικές γραμμές "πολιτισμένα".Γενικά στη mπλογκόσφαιρα πέφτει πολλή λάσπη,άγριο κράξιμο,χείμαρροι μικροτήτων,σφυροκόπημα ύβρεων και συκοφαντιών.Η ελευθερία της έκφρασης δυστυχώς προάγει εκ παραλλήλου και την λυμώδη ασυδοσία της χυδαιότητας.Ωστόσο,ψηφίζω "to blog" δαγκωτό! Προσωπικά,προτού εισέλθω στον κόσμο της μπλογκόσφαιρας πίστευα ότι είμαι εντελώς μονόχνοτος και ότι δεν επιθυμώ την επικοινωνία με άλλους...ομοιοπαθείς της ανάγνωσης.Μέγα λάθος! Και οι αναγνωστικοί μου ορίζοντες άνοιξαν και τη χαρά του να μοιράζομαι σκέψεις ένιωσα και γόνιμες διαφωνίες συνάντησα και γενικά,σαν πεινασμένο ζωάκι που είμαι,οσμίστηκα και βρήκα μπόλικη τροφή.Φυσικά και πολλά σάπια υπολείμματα τροφών,αλλά είπαμε: TO BLOG!!!
Συγνώμη για την κακή πληκτρολόγηση."βιβλιφολικά" ίσον "βιβλιοφιλικά",αν και δε λείπουν οι φόλες γενικώς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αναγνωστικοί μου ορίζοντες άνοιξαν σίγουρα. Και κοίτα να δεις που τελικά μου αρέσει να συνομιλώ και με άλλους....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τα ηρεμιστικά, αν και τα πουλάω, ακόμα δεν τα έχω χρησιμοποιήσει. Με έμφαση στο ακόμα ;-Ρ
Υ.Γ. Δεν ήμουν πάντα τόσο ψύχραιμη, μη νομίζεις, καρφίτσα δεν άφηνα να πέσει κάτω. Ας όψεται η ρημάδα η ηλικία....
Kαλησπέρα, διάβαζα τα σχόλια όλων, δεν θα ήθελα να σχολιάσω άλλωστε δεν έχω διαβάσει το βιβλίο αλλά πραγματικά, καλώς ή κακώς μου κινήσατε την περιέργεια να του ρίξω μια ματιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με το αρχικό ερώτημα, to βλογ φυσικά κι ας είναι πιο επικίνδυνο σπορ από το bungee jumping, κατά τη γνώμη μου, εκεί τουλάχιστον έχεις λάβει τα μέτρα σου, είσαι δεμένος, εδώ είναι ανεξέλεγκτα τα πράγματα, δεν ξέρεις ποτέ απο που ή από ποιον θα σου 'ρθει η καμπανιά.
Το βλογ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι πως bungee jumping δεν θα έκανα... Τώρα το βλογινγκ μάλλον θα με υποστεί για καιρό ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήMaximus θα μου άρεσε να ακούσω τη γνώμη σου όταν το κοιτάξεις.
Τώρα είδα τι συνέβη. Κοίταξε, αυτό λίγο πολύ το περνάμε όλοι σε κάποια φάση - το να βρεθούν δηλαδή κάποιοι που δεν μπορούν να εκτιμήσουν την άποψη ενός τρίτου που δεν ανήκει στην ίδια ομάδα (και αυτή τη λέξη ερμήνευσέ την όπως θέλεις) και δεν έχει την ίδια άποψη με αυτούς. Δυστυχώς, μάλιστα, η αμετροέπεια και η ψευδοανωτερότητα του επαΐοντα συνήθως συνοδεύουν τις, κατά τα άλλα "καλόπιστες" κριτικές. Το μόνο που φανερώνουν αυτά τα σχόλια είναι αδυναμία αποδοχής κάθε διαφορετικής άποψης. Το έχω πάθει κι εγώ με αυτά που γράφω για τη Β. Κορέα για παραδειγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνω επίσης το αίσθημα αδικίας που αισθάνεσαι όταν κάποιος τρίτος μπαίνει στο σπίτι σου, στο οποίο κάθε φορά που γράφεις αφήνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου, και να επιτίθεται σε προσωπικό επίπεδο χωρίς σεβασμό σε αυτόν που τον φιλοξενεί. Τι να γίνει όμως, δυστυχώς έτσι συμβαίνει. Υπάρχουν και αυτοί που τους δίνεις ένα ποτήρι νερό και σε βρίζουν που δεν τους έδωσες μπουκάλι.
Σε τελική ανάλυση, εδώ είναι η δική σου γωνία και δεν χρειάζεται να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν φιλοξενούμενο. Bear that in mind and keep blogging!
Η αλήθεια είναι πως μου... πέρασε. Στην αρχή δεν είχα θυμό, μονάχα μια αίσθηση παγωμάρας. Σα να είχα μπλοκάρει ή οι χαρακτηρισμοί να μην αναφέρονταν σε μένα αλλά σε κάποιον άλλο. Μετά συνειδητοποίησα πως αυτή είναι η δύναμη και η γοητεία του μέσου, η αλληλεπίδρση, σε όλα τα επίπεδα. Γιατί ο ανθρώπινος χαρακτήρας δεν αλλάζει, ίσως μάλιστα και να μεγενθύνεται πίσω από το πληκτρολόγιο το κάθε χαρακτηριστικό μας. Άρα θα βρεις κι εδώ από όλους τους τύπους ανθρώπων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ είναι η δική μου γωνιά, μου αρέσει αυτό....