1/4/13

«Ο Μπιντές και άλλες ιστορίες», Μάριος Χάκκας



Ήταν μια περίεργη αίσθηση για μένα να κρατάω ένα βιβλίο κοντά 40 χρόνων. «Ο Μπιντές και άλλες ιστορίες» γράφτηκε το 1970 κι αν κρίνω από την κατάσταση του αντίτυπου της βιβλιοθήκης από το οποίο το διάβασα πρέπει να αγοράστηκε περίπου εκείνη την εποχή. Είχε την πλάκα του, αλλά ταυτόχρονα δεν την είχε.

Το ίδιο το βιβλίο είναι εξαιρετικό. Αποτελείται από μικρές- συχνά μόνο 2 ή 3 σελίδες σε έκταση- ιστορίες, πολύ συμπυκνωμένες, που κάποτε θα μπορούσαν να διαβαστούν και ως ποιήματα. Η ματιά του Χάκκα είναι διεισδυτική στην ανθρώπινη ψυχή, σε αυτά που μας βασανίζουν ακόμα και σήμερα για το πώς ζήσαμε, τις επιλογές, τα νιάτα, τα γηρατειά, τα παιδιά, το θάνατο. Κάνει εντύπωση το πόσο επίκαιρα είναι αυτά τα διηγήματα, πόσο το πυκνό, πικρό τους χιούμορ δεν έχει χάσει τίποτε από τη φρεσκάδα του. Γιατί μέσα στο ρυθμό, και τις ιστορίες-μια μπουκιά κρύβονται μικρές λίμνες γελοίου, που όπως πάντα σώζουν την κατάσταση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα "ο μπιντές", όπου ένας άνθρωπος φτάνει μετά από είκοσι χρόνια δουλειάς το μόνο που να έχει να επιδείξει για τη ζωή του που πήγε χαμένη να είναι τα πρόσθετα δωμάτια στο προικώο της γυναίκας του, και μάλιστα την τελευταία προσθήκη, το μπάνιο, με την αστραφτερή μπανιέρα, τη λεκάνη και το μπιντέ. Το πώς ξεκινάει να αφηγείται είναι χαρακτηριστικό:

«Είχαμε φαγωθεί μέσα μας χωρίς να το πάρουμε είδηση. Εκείνη η λουξ τουαλέτα με τον ιππόκαμπο στα πλακάκια οικόσημο, μια πάπια και γύρω παπάκια, κύκνους και παραδείσια ψάρια, νιπτήρα, λεκάνη, μπανιέρα, μπιντές, παραμπιντές, όλα απαστράπτοντα, είχανε παίξει το ρόλο τους ύπουλα, σκάψανε μέσα βαθιά μας τερμίτες, όπως το σαράκι το ξύλο, και τώρα νιώθαμε κούφιοι.»

Τα δικά μου αγαπημένα είναι η «Αυτοπυρπόληση», για έναν άντρα που περιμένει τη γνωμάτευση του γιατρού κι όσο αυτός αργεί βάζει μπρος τα παλιά σχέδια για έναν ηρωικό θάνατο, «η Φυλακή», που εξηγεί πως διαφέρουν και πως μοιάζουν η φυλακή και το νοσοκομείο, και το «Κατά των Άνθεων», διήγημα στοχαστικό για τις γυναίκες που ακόμα κι όταν είναι καλλιτέχνιδες, αν τους μιλήσεις κατά των λουλουδιών και απευθείας για κρεβάτι, την κάνουν.

Διάβασα το βιβλιαράκι αργά, το τράβαγα από δω, το έσερνα εκεί, διάβαζα μια ιστορία στην τράπεζα, μια πριν κοιμηθώ. Με συντρόφεψε για λίγο καιρό και το ευχαριστήθηκα. Το κάθε διήγημα έχει μια κουβέντα να πει και θα ήταν κρίμα να ξεπάστρεφα τις εκατόν τριάντα σελιδούλες του σε ένα απόγευμα.

«Ο Μπιντές και άλλες ιστορίες», Μάριος Χάκκας, εκδ. Κέδρος, 1973, σελ.133



8 σχόλια:

  1. Το διάβασα πολύ μικρή, (15)
    και μου έμεινε αλησμόνητο.
    Κρίμα, πολύ κρίμα που ο Χάκας πέθανε νωρίς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ πάλι το διάβασα στην κατάλληλη ηλικία, μου φαίνεται. Έχω την αίσθηση πως θα μου μείνει κι εμένα αλησμόνητο.

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος2/4/13, 6:48 π.μ.

    Γεια σου Κατερινα!

    Ανετρεξα στη βιβλιοθηκη μου με τον τροπο που σου ειπα στο κειμενο σου για το "πως να τακτοποιησετε τη βιβλιοθηκη σας" και ανακαλυψα οτι το ειχα διαβασει τον Οκτωβριο του 2003.

    Εξαιρετικο πραγματικα! Ιδιαιτερα η ιστορια "ο μπιντες". Το αποσπασμα που παρεθεσες ειναι χαρακτηριστικο οχι μονο της κοινωνιας εκεινης της εποχης, αλλα δυστυχως και με της τοσα προβληματα σημερινης...

    Ευχαριστω που μου το ξαναθυμισες!

    ΓΙΩΡΓΟΣ Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Γιώργο.

      Χαίρομαι που στο θύμισα. Και που το σύστημα δουλεύει. Έχεις πολύ καλή μνήμη...

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος2/4/13, 10:46 π.μ.

    Με γυρνάει 4χρόνια πριν το απόσπασμα που παραθέτεις, πολύ χαρακτηριστικό.
    Τότε ήταν που έπεσε το κείμενο στα χέρια μου (μόνο αυτό, όχι το βιβλίο) και μου είχε αρέσει πάρα πολύ.
    Σκεφτόμουν τότε πόσο άπληστοι είμαστε εμείς οι άνθρωποι, πόσο "χαζούληδες" που ενώ θα έπρεπε να ασχολούμαστε με τα σοβαρά ζητήματα της ζωής και να προσαρμοζόμαστε σ΄αυτή με κριτήριο τις βασικές ανάγκες μας αναλωνόμαστε στα ανούσια. Μια καταναλωτική κοινωνία που ασχολείται με τα αφοδεύματα σε όλα τα επίπεδα...(για να το πω κομψά :-)

    Α.
    υ.γ. Πολύ καλή ευκαίρια να διαβάσω Χάκκα και να ξαναθυμηθώ τον Μπιντέ, καλύτερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Διάβασε, διάβασε, Α. Εμένα μου άρεσε πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος5/4/13, 1:30 μ.μ.

    Ποσο κακόγουστη είσαι, δε βγάζεις καμιά φωτογραφία απο τη ντισνευλαντ και ν'αφήσεις τις κριτικές? κομπλεξικιά που δεν εκδόθηκες ποτέ μιλάς κιόλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα έχω ήδη βγάλει φωτογραφίες από τη Nτίσνευλαντ, στο facebook...

      Υπενθυμίζω πάντως πως το blog είναι χώρος ιδιωτικός, όποιος δε θέλει, απλά δε μπαίνει.

      Διαγραφή