Με τρέφει η αγάπη του κόσμου

Νιώθω ακόμα σε μια παραζάλη, μια γλυκιά κούραση, και μια αίσθηση ανικανοποίητου για όσα πήγαν στραβά και ακόμα περισσότερο μια ελαφριά δόση μέθης- κι ας μην ήπια στάλα αλκοόλ- για όλα εκείνα που πήγαν καλά. Χθες βράδυ στα εγκαίνια του Booktalks συνειδητοποίησα για ακόμα μια φορά πόσο το διαδίκτυο ενώνει. Ενώνει ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα και κοινή αίσθηση του χιούμορ, φέρνει κοντά παλιούς συμμαθητές που τότε στο σχολείο δεν ανταλλάσσαν ούτε μια κουβέντα και φίλους, νέους και παλιούς. Α, και ανθρώπους με την ίδια τρέλα. Στο ασφυκτικά γεμάτο Booktalks συνειδητοποίησα και κάτι άλλο, την κλισέ φράση της μέσης τραγουδιάρας – «με τρέφει η αγάπη του κόσμου»- ε, ναι αυτό, με κάποιες παραλλαγές. 

Για να μπορέσω εγώ να είμαι στα εγκαίνια στήθηκε μια ολόκληρη επιχείρηση. Η Αγγελική με πήγε για ψώνια και κρατούσε το παιδί μου στον μάρσιππο (όλοι της λέγαν τι γλυκό που είναι, δεν την χάλασε), η πεθερά και η θεία μου δεν ήρθαν στα εγκαίνια για να φυλάνε τα παιδιά, μετρούσα ευλαβικά μερίδες μητρικού γάλακτος στο ψυγείο, έφτιαχνα μπιμπερό, δανείστηκα θήλαστρα (η Αγγελική και πάλι), έβαλα την μάνα μου να τρέχει να μου πάρει γόβες. Και τελικά, ως άλλη τραγουδιάρα, απόλαυσα τόσο πολύ τον κόσμο που ήρθε, γνωστούς και αγνώστους, συγγραφείς και φίλους, ανθρώπους που τους ήξερα διαδικτυακά και δεν τους ήξερα αλλά τους ήξερα.

Σήμερα είναι μια νέα μέρα. Μακάρι το χθεσινό να δώσει ώθηση στην «επιχείρηση», να μπορέσουμε να την κρατήσουμε, να μεγαλώσουν τα παιδιά μου μέσα στα βιβλία κυριολεκτικά, να μπορώ να χαίρομαι κάθε φορά που σκέφτομαι να πάω στη δουλειά. Γιατί όπως είπε και ο Γιάννης μας "είναι διαφορετικό να σου αρέσει το αντικείμενο της εργασίας σου και διαφορετικό να εργάζεσαι σε αυτό που γουστάρεις". 

Υ.Γ. 42 Α, και best seller της βραδιάς αποδείχτηκε η… Μαλακατέ. :P