Ο ίδιος ο Τζεφ Βαντερμίερ χαρακτηρίζει τον "Αφανισμό" "new weird fiction" βάζοντας έτσι τον εαυτό του συνεχιστή της μακράς παράδοξης της λογοτεχνίας του αλλόκοτου, κάτι σαν απόγονος του Πόε, του Κάφκα, του Λάβκαρτ και του Μπάλαρντ. Αν και οι συγκρίσεις είναι τραβηγμένες ο "Αφανισμός" είναι ένα αξιόλογο βιβλίο. Δεν είναι εκπληκτικό, κάνει μια αρκετά μεγάλη κοιλιά στην μέση που αποθαρρύνει, όμως ανταμείβει τον αναγνώστη με την εκπληκτική σκηνή διαρκείας του τέλους.
Η Περιοχή Χ έχει διαφοροποιηθεί εδώ και περίπου 30 χρόνια, φαίνεται να έχει μια περίεργη αυτονομία, και οι αποστολές που στέλνονται εκεί έχουν περίεργες αντιδράσεις. Εμείς βλέπουμε την δωδέκατη αποστολή που αποτελείται μόνον από γυναίκες, μια ψυχολόγο, μία ανθρωπολόγο, μια χωρομέτρη και μία βιολόγο. Αφηγήτρια μας η βιολόγος. Από νωρίς καταλαβαίνουμε πως η αφήγησή της χωλαίνει, πως κάτι συμβαίνει, πως όλα δεν είναι όπως τους τα είπαν. Ταυτόχρονα έχουμε και αναδρομές στο παρελθόν της, στον άντρα, στον τρόπο που μεγάλωσε. Ενώ, στην περιοχή κυραιαρχεί ένας οργανισμός που αγαπά να γράφει με βιολογικά γράμματα στους τοίχους και στοιχειώνει όλο το βιβλίο.
Πέρα από τα στοιχεία τρόμου, το βιβλίο έχει ένα εξαιρετικό γυναικείο χαρακτήρα, την βιολόγο, ένα διεστραμμένο ενδιαφέρον για την βιολογία και την γλώσσα κι έναν πολύ καλό ρυθμό, να επιδείξει. Στα κακά τώρα. Η ιστορία μοιάζει και είναι χιλιοειπωμένη και σε αυτού του είδους τα βιβλία μια εκπληξούλα ποτέ δεν έβλαψε κανέναν αναγνώστη. Στα μισά σκεφτόμουν σοβαρά να το παρατήσω. Μετά με κράτησε ξανά. Θα ήταν ό,τι πρέπει για ταινία του συρμού. Αυτά.
Σε γενικές γραμμές αν κανείς χρειάζεται ένα αναγνωστικό διάλειμμα ανάμεσα σε πιο βαρβάτα αναγνώσματα θα σύστηνα τον Αφανισμό ανεπιφύλαχτα. Αν πάλι χρειαζόταν, όπως εγώ, ένα βιβλίο για να ξεκολλήσει από το αναγνωστικό μπλοκάρισμα, ίσως να μην είναι ακριβώς το page turner που φαντάζεται, αλλά και πάλι θα κάνει την δουλειά του. Με λίγα λόγια ο "Αφανισμός είναι μια αξιοπρεπής ψυχαγωγία.
Κατερίνα Μαλακατέ
"Αφανισμός", Τζεφ Βάντερμιερ, μετ. Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Καστανιώτη, 2015, σελ. 208
Υ.Γ. 42 Το εξώφυλλο ξεφλουδάει και γέρνει, προειδοποιώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου