"Χασάπης", Alina Reyes

Ακραία ερωτικό, να το πούμε έτσι και να καθαρίσουμε, υπερβολικά αισθησιακό, υπέρμετρα σεξουαλικό, ένα βιβλίο που σου ψιθυρίζει στο αυτί, όπως ακριβώς ο χοντρός χασάπης στην νεαρή σπουδάστρια των καλών τεχνών που δουλεύει στο χασάπικο για το καλοκαίρι.

      Η σάρκα του βοδιού μπροστά μου,ήταν η ίδια με του βοδιού που μηρύκαζε στο λιβάδι, μόνο που τώρα την είχε εγκαταλείψει το αίμα, αυτός ο ποταμός που φέρνει και μεταφέρει τη ζωή· εδώ μένουν μόνο λίγες σταγόνες, σαν χάντρες πάνω σ' ένα λευκό χαρτί. 
      Κι ο χασάπης που μου μίλαγε όλη μέρα για σεξ ήταν κι αυτός φτιαγμένος από την ίδια σάρκα, μόνο που αυτή ήταν ζεστή και μαλακιά κι αλλού σκληρή· ο χασάπης είχε κι αυτός τα καλά και τα δεύτερα κομμάτια του, απαιτητικά, άπληστα να αναλώσουν τη ζωή τους και να μετατραπούν σε κρέας. Το ίδιο συνέβαινε και με την δική μου σάρκα που την ένιωθα να φουντώνει με τα λόγια του χασάπη.

The Dream of the Fisherman’s Wife

Η νεαρή γυναίκα που σιχαίνεται τον χοντρό χασάπη και τα ωμά κρέατα, αλλά ταυτόχρονα νιώθει την έλξη για κάτι τόσο ακραιφνώς σεξουαλικό και σωματικό, είναι ιδανική αφηγήτρια. Μια γυναίκα που δεν ξέρει ακόμα το κορμί της, αλλά το νιώθει να ανθίζει, που έχει ξεπαρθενιαστεί με ένα όμορφο αλλά άπειρο αγόρι που στον έρωτα σκέφτεται μόνον τον εαυτό του και την δική του απόλαυση. Η λαγνεία που κερδίζει τον ρομαντισμό ή μάλλον ο ρομαντισμός στην έξαψη του πάθους. Το σώμα που επιβάλλεται στο πνεύμα.

    Ντανιέλ! Σήμερα το απόγευμα, χωρίς αμφιβολία θα πάω στον χασάπη. Αυτό δεν αλλάζει τίποτα, μόνο εσένα αγαπώ. Αλλά ο χασάπης είναι ένας διεστραμμένος, δεν θέλω να με ονειρεύεται άλλο.

Ο λόγος τέλος πάντων που ο έρωτας δεν είναι φιλία, και το σεξ δεν είναι άσκηση, και το κορμί των ενηλίκων διαφέρει από των παιδιών, κι οι ορμόνες που ακούγονται δεν σε αφήνουν να ησυχάσεις, μέχρι να υποταχτείς στο κάλεσμά τους, να αφήσεις το μυαλό να υποταχτεί στην έξαψη και να ξεφύγεις.

    Όταν ο χασάπης θα μπει μέσα στο σώμα μου, Ντανιέλ, εμείς οι δυο θα έχουμε πεθάνει και θα μείνουν μόνον οι όμορφες ώρες της μελλοντικής μου λύπης. Ο χασάπης με την καλοακονισμένη λάμα του θα σκίσει την κοιλιά μου και θα φύγουμε από την κοιλιά όπου φωλιάζαμε, δεν θα έχουμε πια αρκετή αγάπη στα χέρια μας για ν' αγγιχτούμε και πάλι θα σκίζουμε ο ένας τον άλλο κι εγώ θα σε κλαίω. 

                                                                 

                                                                                                       Κατερίνα Μαλακατέ

"Χασάπης", Αλίνα Ρέγες, μετ. Γιάννης Εμίρης, εκδ. Εξάντας, 1990, σελ. 65


















Υ.Γ. 42 Το βιβλίο βρέθηκε στο ποστ των παράδοξων τίτλων, κι από κει μου είπε για αυτό το λεμονάκι. Μου το δάνεισε, εγώ δανείστηκα την εικονογράφηση από το το ποστ της κι όλα πήραν τον δρόμο τους.