Με τον γνώριμο του πάντα τρόπο, ο Ζοζέ Σαραμάγκου μας ταξιδεύει στον 10ο αιώνα και στο ταξίδι του ελέφαντα Σολομώντα ή Σουλεϊμάν από την Πορτογαλία στην Ισπανία κι από κει στην παγωμένη Βιέννη. Ο βασιλιάς Ιωάννης Γ της Πορτογαλίας αποφασίζει να τον δωρίσει στον εξάδελφό του αρχιδούκα Μαξιμιλιανό της Αυστρίας κι από κει που το ζώο βρίσκεται μαζί με τον μαχούτ του (έτσι λένε τον εκπαιδευτή των ελεφάντων) παραμελημένο και ξεχασμένο κάπου στη Λισαβόνα, το ταξίδι ξεκινά.
Ο συγγραφέας με την αχαλίνωτη φαντασία και την καταπληκτική κατανόηση της ανθρώπινης φύσης μας δίνει εδώ ένα μυθιστόρημα άξιο του ονόματος, της φήμης και των δυνατοτήτων του. Οι ιδιαιτερότητες της κάθε βασιλικής αυλής, οι λεπτές ισορροπίες που αφορούν τελικά όλες τις ανθρώπινες σχέσεις και ένας αλλόκοτος πρωταγωνιστής ο μαχούτ Σούμπρχο ή Φριτς που όπως σε κάποιο σημείο παραδέχεται ο ίδιος ο συγγραφέας το βιβλίο δεν θα ήταν το ίδιο, ούτε το ταξίδι, αν δεν είχε να κάνει μαζί του, δίνουν τη σωστή αναλογία πλοκής, ανάλυσης και λεπτού χιούμορ.
Κι αν τα τελευταία του βιβλία μού είχαν φανεί κάπως ανέμπνευστα και επαναλαμβανόμενα, ειδικά «Ο άνθρωπος αντίγραφο» με είχε απογοητεύσει, τούτο το μικρό βιβλιαράκι δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τους θριάμβους του.
Ο συγγραφέας με την αχαλίνωτη φαντασία και την καταπληκτική κατανόηση της ανθρώπινης φύσης μας δίνει εδώ ένα μυθιστόρημα άξιο του ονόματος, της φήμης και των δυνατοτήτων του. Οι ιδιαιτερότητες της κάθε βασιλικής αυλής, οι λεπτές ισορροπίες που αφορούν τελικά όλες τις ανθρώπινες σχέσεις και ένας αλλόκοτος πρωταγωνιστής ο μαχούτ Σούμπρχο ή Φριτς που όπως σε κάποιο σημείο παραδέχεται ο ίδιος ο συγγραφέας το βιβλίο δεν θα ήταν το ίδιο, ούτε το ταξίδι, αν δεν είχε να κάνει μαζί του, δίνουν τη σωστή αναλογία πλοκής, ανάλυσης και λεπτού χιούμορ.
Κι αν τα τελευταία του βιβλία μού είχαν φανεί κάπως ανέμπνευστα και επαναλαμβανόμενα, ειδικά «Ο άνθρωπος αντίγραφο» με είχε απογοητεύσει, τούτο το μικρό βιβλιαράκι δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τους θριάμβους του.
πάντως, αν θέλετε τη γνώμη μου ο Σαραμάνγκου είναι ένας τεράστιος λογοτέχνης που δυστυχώς σε αυτο το βιβλίο δεν δικαίωσε τον τίτλο του. Σε αντίθεση με την εφευρετικότητα στην πλοκή του περί τυφλότητας και περί φωτίσεως, την αφηγηματική μαεστρία που είχε το κατά ιησούν ευαγγέλιο και στο όλα τα ονόματα το ταξίδι του ελέφαντα κατάφερε να με απογοητεύσει. Πραγματικά περίμενα να τελειώσει ελπίζοντας σε μια ανταμοιβή που δεν ήρθε ποτέ..Μου φάνηκε λίγο βαρετό και ανούσιο τοσο στην πλοκή όσο και στην εξέλιξη των χαρακτήρων Βέβαια Θα μου πείτε και θα έχετε και δίκιο ότι οι απόψεις είναι σαν .. τη μύτη.. όλοι έχουν από μία..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά, για τις απόψεις δεν το συζητώ.... Εμένα μου άρεσε. Αντίθετα το "Περί Φωτίσεως" μου φάνηκε κάπως πληκτικό. Ο άνθρωπος φυσικά έχει γράψει κορυφαία βιβλία όπως το "Περί Τυφλότητος", "Η πέτρινη σχεδία", "Η ιστορία της Πολιορκίας της Λισαβόνας". Ο ελέφαντας, και λόγω μεγέθους, δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτά. Αλλά μου ήταν πολύ ευχάριστος.... Μήπως να του έδινες μια ακόμα ευκαιρία;
ΑπάντησηΔιαγραφήχμμ.. η αλήθεια είναι ότι ήμουν πολύ ενθουσιασμένος όταν έμαθα πως εξέδωσε νέο βιβλίο.. ίσως εξαιτίας των μεγάλων μου προσδοκιών να προσγειώθηκα απότομα.. μια δεύτερη ευκαιρία, γιατί όχι..
ΑπάντησηΔιαγραφή