Συνηθίζεται το διάβασμα; Δε συνηθίζεται.....

Μπήκα τις τελευταίες μέρες  σε αυτήν την ιστορία με τα στατιστικά του μπλογκ, ποιός μπαίνει, ποιός βγαίνει από πού και πώς. Για αυτό φταίνε οι διαφημίσεις, κάθισαν στο μπλογκ για τρεις μέρες και αλλοίωσαν το χαρακτήρα μου για πάντα......

Συνειδητοποίησα λοιπόν πως η ενασχόληση με την….AGB κοινώς το Google Analytics είναι εθιστική μέχρι αηδίας, μπορεί να μπαίνεις και κάθε φορά που πλησιάζεις τον υπολογιστή μήπως σήμερα είχες μια επίσκεψη παραπάνω. Παράλληλα, κοιτούσα πού και πού τα στατιστικά για το άλλο μου μπλογκ, της σκιουρομανούλας που είναι από καιρό πια παρατημένο (το άνοιξα σε μια στιγμή αδυναμίας- παιδί την λένε- και μετά συνειδητοποίησα πως full time job και μητρότητα και νοικοκυριό, και γράψιμο και δυο μπλογκ απλά δεν ήταν εφικτό). Λοιπόν από την χαζή ενασχόληση μου με τα στατιστικά κατάλαβα πόσο λίγος κόσμος ενδιαφέρεται για τα βιβλία στην Ελλάδα. Γιατί ένα παρατημένο μπλογκ για μωράκια, που δεν εδραιώθηκε ποτέ στη συνείδηση των μαμαδο-μπλόγκερς και που είναι κοντά έξι μήνες χωρίς ανάρτηση μαζεύει κάποιες μέρες ίδιο κόσμο με ένα ενεργό και ανθισμένο βιβλιομπλογκ. Ναι, ναι, ναι, το ξέρω πως αν κυνηγούσα την επισκεψιμότητα θα έπρεπε να ανοίξω μπλογκ με συνταγές μαγειρικής, αλλά όχι κι έτσι.

            Με λυπεί γιατί δεν μπορώ να μιλάω για βιβλία στην καθημερινότητά μου, με ενοχλεί που τους φίλους που έχω και είναι αναγνώστες τους απέκτησα μέσω σεμιναρίων ή διαδικτύου, με βαραίνει που δεν μπορώ να διαβάσω βιβλίο στην ουρά στην τράπεζα ή στην αναμονή ενός ιατρείου χωρίς να με κοιτάξουν σαν αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο. Δεν θα έπρεπε, ο καθένας ψυχαγωγείται αλλιώς, αλλά το διάβασμα είναι θέμα συνήθειας και διαθεσιμότητας. Το βλέπω στους γύρω μου που παρακινούνται από τη βιβλιοθήκη μου να διαβάσουν κι ας μην μπαίνουν σε βιβλιοπωλεία, το βλέπω στο παιδί μου που δυο χρονών σέρνει συνέχεια ένα βιβλιαράκι πίσω του, σε μένα που από τότε που ασχολήθηκα με αυτό το ιστολόγιο διαβάζω πολύ πιο συνειδητοποιημένα, ψάχνω τα βιβλία μου. Με πειράζει που το διάβασμα δεν συνηθίζεται στην Ελλάδα. Τότε θα αναγνώριζα το δικαίωμα στον καθένα να λέει «Το δοκίμασα, αλλά δε μου ταιριάζει.»

Υ.Γ. Τα βαριέμαι τα στατιστικά τελικά…..