"Το παλιό σχολείο", Tobias Wolff

Οποιοδήποτε βιβλίο θα έχανε στη σύγκριση με τον κολοσσό του Κανούδος κι εγώ χρειαζόμουν ένα ευκολοδιάβαστο μυθιστόρημα για να βρω τους ρυθμούς μου. «Το παλιό σχολείο» του Τομπάιας Γουλφ είναι ακριβώς αυτό, ένα καλογραμμένο μεν, τελείως αξιολησμόνητο δε, βιβλίο.

          Σε ένα αριστοκρατικό οικοτροφείο της Νέας Αγγλίας ένα αγόρι προσπαθεί να γίνει συγγραφέας, μέσα σε ένα περιβάλλον που σπρώχνει τα παιδιά να γράφουν, που διοργανώνει διαγωνισμούς λογοτεχνίας με έπαθλο την κατ’ ιδίαν συνάντηση με έναν συγγραφέα του κύρους του Φροστ και του Χέμινγουέι (!). Το αγόρι που προσπαθεί χρόνια να ξεχάσει την ταπεινή καταγωγή του θα μάθει πως η συγγραφή απαιτεί την αλήθεια και την ψυχούλα σου.
          Το θέμα μου φάνηκε αρκετά τετριμμένο (ένας συγγραφέας που γράφει για έναν εκκολαπτόμενο), η πλοκή είναι γραμμική χωρίς σχεδόν καμιά ανατροπή, αλλά το βιβλίο είναι καλογραμμένο, με ροή.  Πάντως οι κριτικές στο οπισθόφυλλο, πως πρόκειται για τον νέο Φίλιπ Ροθ ή τον Αμερικανό Τσέχωφ κρίνονται ως υπερβολικές. Ίσως και λίγο γελοίες.

"Το παλιό σχολείο", Tobias Wolff, μετ. Παντελής Κοντογιάννης, εκδ. Πόλις, 2008, σελ. 258