Σχεδόν όλες οι μνήμες της παιδικής μου ηλικίας περιέχουν ένα βιβλίο. Με θυμάμαι να "ψήνω" τους γονείς μου για μέρες να μου πάρουν και άλλα βιβλία στις διακοπές, να διαβάζω χιλιάδες φορές τα ίδια και τα ίδια. Τώρα που είμαι κι εγώ γονιός σα να έχω παγώσει. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ ποιά παραμύθια μου άρεσαν, να βρω κάτι παιδικό να με ενθουσιάζει.
Το σπίτι μας είναι γεμάτο βρεφικά βιβλιαράκια που ο μικρός τα φέρνει να τα διαβάσουμε περίπου εκατό φορές την ημέρα, το καθένα. Αλλά εγώ χάνω τον ενθουσιασμό μου, δυσκολεύομαι να φτιάξω καινούργιες ιστορίες, βαριέμαι εν ολίγοις την επανάληψη. Κι αυτό είναι που θα με έκανε μάλλον μια πολύ μέτρια δασκάλα. Από την άλλη όλα τα κλασικά παραμύθια όσο politically μη correct και να είσαι, είναι βίαια, σχεδόν ρατσιστικά, φρικτά. Και μιλάω για κλασικά παραμύθια σαν την κοκκινοσκουφίτσα ή την σταχτοπούτα, έτσι; Ο λύκος είναι πάντα κακός, ο κυνηγός έχει όπλο, η μητριά φρικτή κ.ο.κ Κουράζομαι να τα διορθώνω και θυμώνω. Ο κυνηγός κρατάει μια σκούπα και συγυρίζει το σπίτι της γιαγιάς της κοκκινοσκουφίτσας που το έκανε κατά λάθος ο λύκος "πωπί", παρεμπιπτόντως. Και άλλα συναφή περίεργα που "περνάνε" σε ένα μωρό 16 μηνών, αλλά δε θα "περνάνε" σε ένα 3χρονο. Και δεν γουστάρω το παιδί μου να λέει το λύκο "κακό" πάντα ούτε πολύ περισσότερο τον κυνηγό "καλό". Ούτε να βλέπει όπλα. Έτσι, τόσο πολιτικώς ορθά.
Τα καινούργια παραμύθια έχουν φυσικά ενδιαφέρουσες τροπές, και είμαι σίγουρη πως θα είναι καλύτερα από τα παλιά. Αλλά βαριέμαι να τα ψάξω, αυτό είναι το θέμα μου. Τα παιδικά βιβλία δε με συναρπάζουν πια, με αφήνουν αδιάφορη. Κι αν δεν συνέλθω γρήγορα βλέπω τον μικρό να διαβάζει και να ξαναδιαβάζει τον Ιούλιο Βερν και του Πέντε Φίλους όπως η μάνα του τριάντα χρόνια πριν.
Ναι και Μυστικούς Εφτά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι Μικρές Κυρίες;
Και το Αυγουστιάτικο Φεγγάρι;
Αχ αγαπητή, έχω κι εγώ τα ίδια ακριβώς θέματα με τη μικρή μου. Διασκευάζω και ξαναδιασκευάζω τα παραμύθια, τόσο, που δεν ξέρω πώς θα της φανεί η επίσημη εκδοχή τελικά ;-)
Εννοείται, και Άλκη Ζέη, και Λότη Πέτροβιτς Ανδριτσοπούλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό φοβάμαι κι εγώ, μήπως από την πολλή προστασία νιώσει προδομένος όταν μάθει την κανονική εκδοχή. Ή απογοητευμένος που η μαμά του δεν ξέρει σωστά το παραμύθι.
Αν σε παρηγορεί...έχω περάσει λογω επαγγελματος άπειρες ώρες στα παιδικά τμήματα. Το να βρεις το "σωστο" βιβλίο για το παιδάκι (σου ή οποιου άλλου)είναι τόσο δύσκολο όσο και να βρεις κατι για σενα. (Ε,ίσως λίγο πιο δύσκολο γιατί δεν υπάρχει blog που να το κρατάει μπομπιρας ή μπομπιρίτσα και να κάνει προτάσεις!). Πέρα απο τα κλασικά που διαβάζαμε κι εμείς και τα έχετε αναφέρει..λίγα έχω ξεχωρίσει (πχ το δωρο της παπλωματους και το ταξίδι της παπλωματούς,Μπριμπω Ντε Μαρκεν). Μετά...παίζει ο παράγοντας τύχη! Κατα τ'άλλα...θέλω να μεγαλώσει η Φωτεινή Νεφελη για να διαβάσουμε τον Μικρό Πρίγκηπα :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήA, εγω τα παραμύθια δεν τα αλλάζω...ίσως λίγο την φρασεολογία (καταπιε την γιαγια,αντί για εφαγε,κλπ) και λίγο διακωμωδω ή περνάω χωρίς πολλά πολλλά τα "κακα" σημεία. Δεν ξέρω αν "πρέπει να ντρέπομαι,ψυχολογος άνθρωπος", αλλά προτιμώ οταν θα καταλαβαίνει περισσότερα να της εξηγήσω ότι τα παραμυθια ειναι παραμύθια,δηλ.ψέματα,κι εκεί έχει...τα πάντα,που δεν ειναι απαραίτητα και σωστά ή προς μίμηση.
Ν.
Α,ναι! Και προς δικαιωση των απανταχού λύκων...Τα τρία μικρά λυκάκια του Τριβιζά,με πολιτικώς ορθότατο τέλος! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝ.
Πήρα τα λυκάκια.....
ΑπάντησηΔιαγραφή