28/12/12

"Κράτα μου το χέρι", Δημήτρης Μαμαλούκας



Ξεκινάει σχετικά αργά το μυθιστόρημα του Δημήτρη Μαμαλούκα «Κράτα μου το χέρι» για να απογειωθεί από άποψη πλοκής στο τέλος. Το μικρό σε μέγεθος βιβλίο διαβάζεται με τον απογευματινό καφέ μονορούφι και έχει αρκετή από την συχνά καθηλωτική γραφή του συγγραφέα.

Ένας άντρας μετακομίζει σε μια άγνωστη του πόλη και νοικιάζει μια τρύπα πίσω από ένα σινεμά. Το διαμερισματάκι είναι σχεδόν αδύνατο να κατοικηθεί από τις πέντε το απόγευμα ως τη μια τα μεσάνυχτα γιατί ο θόρυβος του κινηματογράφου είναι εκκωφαντικός και η ζέστη από τις χοντρές σωλήνες της θέρμανσης για τους άλλους ορόφους αποπνιχτική. Δεν έχει όμως να πληρώσει κάτι καλύτερο και το μόνο που τον νοιάζει είναι να τελειώσει το βιβλίο του. Στους περιπάτους του θα συναντηθεί ξανά και ξανά με μια νεαρή κοπέλα, μόλις μεγαλύτερη από παιδί, που μοιάζει με πρεζάκι. Η γνωριμία αυτή θα τον βοηθήσει να ορίσει αυτό που τον βασανίζει, θα τον οδηγήσει μέσα από τα μηνύματα μιας ασφαλιστικής εταιρείας στις μεγάλες διαφημιστικές ταμπέλες της στο τέλος.

Ο ήρωας του βιβλίου είναι εξόχως συμπαθητικός κι όταν η ιστορία ολισθαίνει προς το μαγικό γίνεται ακόμα πιο προσιτός. Είναι ένα μάλλον ασυνήθιστο βιβλίο για έναν κατ’ εξοχήν συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας, που φαίνεται κάπως αμήχανο στην αρχή, από τη μέση και μετά όμως αποκτά ρυθμό και ένταση. Το ότι ένας συγγραφέας γράφει για την καθημερινότητα ενός συγγραφέα  -πως συγκεντρώνεται, πως διορθώνει, πως τυπώνει- είναι ταυτόχρονα το ατού και το μειονέκτημά του, από τη μια ο συγγραφέας μιλά για κάτι που το ξέρει καλά, τη δική του καθημερινότητα, από την άλλη καταντά κοινότοπο ήρωες των βιβλίων να είναι συγγραφείς.

Το βιβλιαράκι το απόλαυσα, ήταν για τα μέτρα μου, ό,τι ακριβώς έπρεπε, αν και δεν άλλαξε την προτίμησή μου για το ποιο είναι το αγαπημένο μου βιβλίο του Μαμαλούκα.

"Κράτα μου το χέρι", Δημήτρης Μαμαλούκας, εκδ. Ψυχογιος, 2012, σελ. 184



10 σχόλια:

  1. Δημήτρης Αλεξίου28/12/12, 12:46 μ.μ.

    Χρόνια πολλά Κατερίνα! Ό,τι επιθυμείς για την καινούργια χρονιά ! Και να σε αγοράσουμε και απ' τα ράφια των βιβλιοπωλείων!(Κοίτα πως ευτελίζεται μία ευχή ε;) Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο του Δημήτρη τελικά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρόνια πολλά, Δημήτρη μου, ό,τι επιθυμείς για σένα και την οικογένειά σου. Λοιπόν το αγαπημένο μου είναι το κατ' εξοχήν αστυνομικό, "Η μοναξιά της ασφάλτου". Μετά θα έβαζα τη Φίνι. Δεν έχω διαβάσει όμως το πρώτο του με το Αλκοόλ και ακούω πολλούς που θεωρούν αυτό το πιο αγαπημένο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημήτρης Αλεξίου28/12/12, 12:57 μ.μ.

      Το αλκοόλ είναι νουβέλα, δεν είναι αστυνομικό και ήταν ιδιαιτέρως μαύρο, δυνατό αλλά εσωστρεφές. Εγώ τον λάτρεψα από το πρώτο του μυθιστόρημα το "Μεγάλο θάνατο του Βοτανικού". Αυτό θεωρώ και το καλύτερο, ένα από τα καλύτερα ελληνικά νουάρ ever. Δεν έχω διαβάσει τα δύο που έβγαλε στο Λιβάνη (εδώ και δέκα χρόνια αρνούμαι να διαβάσω Λιβάνη και η μπάλα παίρνει και τα καλά βιβλία δυστυχώς).

      Διαγραφή
    2. Δεν κάνεις και άσχημα με τον Λιβάνη, τί να λέμε.

      Δεν έχω διαβάσει τον Βοτανικό...

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα Κατερίνα + Δημήτρη, τις ευχές μου για τα χρόνια πολλά!
    Κατερίνα σ' ευχαριστώ πολύ που με διάβασες κι έγραψες!
    Να διορθώσω μια μικρή λεπτομέρεια: το βιβλίο μου "Κράτα μου χέρι" είναι των εκδόσεων Ψυχογιός και όχι Καστανιώτης! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωχ, ωχ, ωχ θα λένε πως είμαι βαλτή και εγκάθετη.... Διορθώνεται αμέσως, συγγνώμη :)

      Διαγραφή
    2. Και τώρα που το διόρθωσα, να σου πω συγχαρητήρια Δημήτρη, το βιβλίο όπως θα κατάλαβες μου άρεσε πολύ.

      Χρόνια πολλά, πολλές ευχές!

      Διαγραφή
    3. αχχαχα, σιγά το λάθος... :)

      Διαγραφή
  4. Λοιπόν εγώ δεν μπορώ να καταλήξω στο πιο αγαπημένο μου. Ο Βοτανικός για το νουάρ, Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα για το βιβλιοφιλικό αλλά και της αυτοδικίας/εκδίκησης, Η Φίνι και το Όσο υπάρχει αλκοόλ (που βρίσκω πως έχουν συγγένεια τουλάχιστον στην απόγνωση και ματαίωση) για την ψυχογραφία των ηρώων όπως κι η μοναξιά της ασφάλτου για τον ίδιο λόγο.

    Είμαι δηλωμένη φαν και γκρούπι Μαμαλούκα όπως φαίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διακρίνω μια συμπάθεια ελαφριά Σταυρούλα, ε; :-ΡΡ

    ΑπάντησηΔιαγραφή