Γραμμένο στο γνωστό μοτίβο του «Γυρίστε
τον Γαλαξία με ωτοστόπ», το «Ρεστωράν στο τέλος τους σύμπαντος» είναι το ίδιο
ξεκαρδιστικό με το πρώτο βιβλίο, προσφέρεται για ώρες χαλάρωσης και παιγνιώδους
ανάγνωσης και φυσικά προχωρά την πλοκή ένα βήμα παραπέρα και εμβαθύνει ακόμα
περισσότερο στους αγαπημένους μας χαρακτήρες (ε;).
Ο Ζαφόντ Μπλήμπλιμπροξ, που υπήρξε
πρόεδρος του Σύμπαντος αλλά για κάποιο λόγο που ούτε εκείνος ξέρει έκλεψε το διαστημόπλοιο
της άπειρης απιθανότητας, ψάχνει (αυτός και τα δυο του κεφάλια) γιατί το έκανε,
συναντά τον προπαππού του, που στην πράξη είναι μικρότερος του, μεταφέρεται στο
χρόνο και στο χώρο, τρώει στο ρεστωράν στην άκρη του σύμπαντος (το πιο πρόθυμο
μοσχάρι που έχεις δει ποτέ) σέρνει μαζί του και τους δυο γήινους, τον Άρθουρ
και την Τρίλιαν και τελικά καταλήγει να βρει τις απαρχές του ανθρώπινου γένους
στη Γη.
42.
"Το Ρεστωράν στο τέλος τους Σύμπαντος", Douglas Adams, μετ. Δημήτρης Αρβανίτης, εκδ. Φανταστικός κόσμος, 2005, σελ.223
Λιτή σε βρίσκω σήμερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧτες σκεφτόμουν πάλι τον Άνταμς, πάνε χρόνια από τότε που διάβαζα αχόρταγα - το ένα πίσω από το άλλο - την τετραλογία του γαλαξία και άκουγα τον δίσκο των Xiu Xiu, Women as lovers. Μια αντίστιξη γέλιου και μελαγχολίας σε καταπράσινα πάρκα και σε προβλήτες λιμανιών...
Καλησπέρα και ευχαριστώ για τα ψάρια!
Χαχα, έρχεσαι τρίτος και καταιδρωμένος ως προς το σχόλιο για τη... λιτότητα.
ΔιαγραφήΚορυφαίος ο Άνταμς.
42 τέκνο μου.
Αγαπητή Κατερίνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την επιστημονική φαντασία μας κακομαθαίνετε!
Γιάννης Μαργέτης. :)
Ναι, το έχουμε αυτό το κακό συνήθειο...
ΔιαγραφήΤο καλύτερο από όλη την τριλογία για πολλή σκέψη πέρα από γέλιο είναι το "The life, the universe and everything".
ΑπάντησηΔιαγραφήAπό την τριλογία σε πέντε μέρη... :Ρ
ΔιαγραφήΕ, μιας και είναι το τρίτο, είναι για μένα το επόμενο...