Για το νέο σύστημα αξιών που
ακόμα δεν έχει διαμορφωθεί σε μια κοινωνία πάνω στην αλλαγή της, μιλά ο Γιώργος Λαμπράκος στα 13
διηγήματα της συλλογής «Ψηφιακός Νάρκισσος ». Τα κείμενα, σχεδόν όλα
εξαιρετικά, περιγράφουν τούτη την εποχή που ήρθε, που έρχεται, που θα έρθει,
αυτήν την νέα ψηφιακή ζωή, με τα επιτεύγματα της ιατρικής και της βιολογίας,
της φυσικής και της πληροφορικής να σκιάζουν όλα όσα ως τώρα ξέραμε. Σε αυτόν
τον θαυμαστό νέο κόσμο, στον οποίο δεν ανδρωθήκαμε ακριβώς, αλλά ζούμε,
απαιτείται μια νέα ηθική που δεν έχει ακόμα ανατείλει. Νεαροί είναι ως επί το
πλείστον οι ήρωες του Λαμπράκου, αν και θα είχε ίσως ενδιαφέρον αν ήταν και
κάποιοι μεγαλύτεροι σε ηλικία.
Ο συγγραφέας κατορθώνει να
χωρέσει ένα σωρό νέες τεχνολογικές ανακαλύψεις, να μιλήσει για την ψηφιακή ζωή
στο διαδίκτυο, τα διλήμματα της βιοηθικής, την μοναξιά των συνομηλίκων μας, όλα
αυτά που θα έπρεπε να μας απασχολούν, μέσα στις λίγες λέξεις των μικρών διηγημάτων.
Κι όλα αυτά σε γλώσσα απτή και κατανοητή, που διολισθαίνει ίσως κάποιες φορές στο εξεζητημένο, αλλά σπάνια ενοχλεί. Οι
διάλογοι του, είναι αποκαλυπτικοί.
-
Η δουλειά πως
πάει;
-
Δουλοπρεπώς
-
Τι εννοείς;
-
Ή δουλεύω σαν το
σκυλί ή δεν έχω να κάνω τίποτα. Δεν αντέχω άλλο.
-
Τι θέλεις;
-
Να μην είμαι το
εργαλείο σε μια ζωή μηχανική.
Από τα δικά αγαπημένα, η «ΑΓΥΑ
οικογένεια», όπου παρακολουθούμε την εναρκτήρια συνεδρίαση του συλλόγου ατόμων
με πάνω από δυο γονείς, το «Προσοχή στις απομιμήσεις», όπου ένας άστεγος,
ρυπαρός άντρας κάθεται κάτω από τον πίνακα που τον απεικονίζει, η «Βιοφιλία», η
ιστορία μιας νεαρής ανθρωπολόγου που αφήνει την βαρετή δουλειά της για να πάει εθελόντρια
στην αποστολή για να σωθεί μια σπάνια φυλή, το «ΤΑΛΩΣ Α.Ε.», όπου ένας σύγχρονος Φρανκενστάιν αντιμετωπίζει
το τέρας του, δηλαδή τον εαυτό του.
Πολλά τα θέματα της συλλογής, ο
σύγχρονος τρόπος ζωής, η δουλειά, η τεχνολογία, τα μικρά και καθημερινά, τα
μεγάλα και φιλοσοφικά. Στο τέλος στο μικρό «Γιατί;», τον απασχολεί και η
μεταμοντέρνα λογοτεχνία, με ένα έξυπνο twist. Το αν ο Λαμπράκος
γράφει μεταμοντέρνα θα αφήσω άλλους να το πουν, ειδικότερους. Ας κρίνει άλλωστε
καθείς σύμφωνα με τους ορισμούς στο «Γιατί». Όμως σίγουρα γράφει στρωτά,
εξαιρετικά, καθαρά και κατανοητά, και σε ορισμένα σημεία μου θύμισε εντελώς
βλάσφημα και ακατανόητα ΝτεΛίλο.
«Ψηφιακός Νάρκισσος και άλλα διηγήματα», Γιώργος Λαμπράκος, εκδ. Γαβριηλίδης,
2014, σελ. 197
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου