Στηριγμένος στην μακριά παράδοση των Ρώσων συγγραφέων που αγαπούν τις μεταφυσικές ιστορίες με χιουμοριστική χροιά καταστηλιτεύοντας το πολιτικό σύστημα, όπως ο Γκόγκολ, ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ έγραψε το 1925 με την «Καρδιά σκύλου» μια ιστορία που ενόχλησε πραγματικά το Σοβιετικό κατεστημένο, δεν εκθόθηκε παρά το 1987 στην Ρωσία, και σήμανε την οριστική ρήξη του συγγραφέα με το καθεστώς.
Στην Σοβιετική Ρωσία του 1920, των πρώτων δηλαδή χρόνων της Επανάστασης, ο προικισμένος γιατρός Φ.Φ. Πρεομπραζένσκι ασχολείται με την αναζωιγόνηση του ανθρώπινου σώματος, μαζί με τον νεαρό βοηθό του Μπόρμενταλ, καταλύει σε 7 ολόκληρα δωμάτια, έχει δυο υπηρέτριες, είναι υπεράνω επιτροπών και ιδεολογιών και κυρίως του συντρόφου Σβόντερ, της επιτροπής για την διαχείριση του κτηρίου. Θα βρει τον κακομοίρη σκύλο Σάρικ κατακαμένο από οξύ, θα τον περιθάλψει και θα εφαρμόσει πάνω του μια νέα τεχνική, θα του μεταμοσχεύσει την υπόφυση και τους όρχεις ενός νεαρού άντρα. Ο σκύλος, αναπάντεχα, θα μεταμορφωθεί σε έναν κακομούτσουνο άνθρωπο, χωρίς τρόπους, ανεξέλεγκτο, που θα μεθάει και θα κυνηγάει γάτες και θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τον δημιουργό του, το σύστημα, τον Σβόντερ, τις υπηρέτριες.
Ο Μπουλγκάκοφ, γιατρός ο ίδιος, κοροϊδεύει με τρόπο αναπάντεχο το σινάφι του, τον τρόπο που λειτουργούσε ήδη η Ρωσία από το 1920, στήνει σπαρταριστούς χαρακτήρες, δεν αφήνει καρφίτσα να πέσει κάτω. Η ιστορία είναι ξεκαρδιστική, σε σημεία τραγική. Και όλο αυτό δεν μπορεί παρά να τελειώσει καλά.
Ο συγγραφέας μετέπειτα του «Μαιτρ και Μαργαρίτα», ήδη με το «Καρδιά σκύλου» που είναι από τα πρώτα του έργα έδειξε την τεχνική και τα προσόντα του. Για να φτάσει έπειτα στα δυσθεώρητα λογοτεχνικά ύψη που απαιτεί μια συμφωνία με τον διάολο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου