"Η ιστορία της Ο", Pauline Réage

Μια ομολογουμένως βλάσφημη ιστορία ακραίας γυναικείας υποταγής- σε σεξουαλικό και συναισθηματικό επίπεδο- είναι «Η ιστορία της Ο», της Πολίν Ρεάζ, που τόση αίσθηση έκανε όταν πρωτοδημοσιεύτηκε.

 Η Ο είναι επιτυχημένη φωτογράφος μόδας, κι ο αγαπημένος της, ο Ρενέ, την πηγαίνει σε ένα σπίτι στο Ρουασί όπου την μετατρέπει σε σεξουαλική σκλάβα. Την δένουν, την μαστιγώνουν, την παίρνει όποιος άντρας θέλει, δεν μπορεί να κοιτάξει τους άλλους στα μάτια, ούτε να μιλήσει σε κανέναν, της ανοίγουν τον πρωκτό με ειδικά εργαλεία, το ίδιο και το αιδοίο. Φεύγοντας από το σπίτι στο Ρουασί, θα πρέπει να ακολουθεί οδηγίες ντυσίματος για να είναι πάντα έτοιμη αν θελήσει να την πάρει ή να την κακοποιήσει κάποιος που αναγνωρίσει το δαχτυλίδι της σκλαβιάς στο χέρι της. Τα πράγματα όμως αγριεύουν ακόμα περισσότερο όταν ο Ρενέ την παραδίδει στα χέρια του σερ Στίβεν, ενός άντρα δέκα χρόνια μεγαλύτερου, με τον οποίο τους δένει μια περίεργη συγγένεια. Η Ο θα υποταχθεί και σε αυτόν.

Πέρα από τις ακραίες σαδομαζοχιστικές σκηνές, το βιβλίο μας διηγείται μια ιστορία πλήρους υποδούλωσης. Η Ο,  γυναίκα κατά τα φαινόμενα ανεξάρτητη, ούτε μια στιγμή δεν σκέφτεται να αντιδράσει, σκλαβώνεται με την δική της θέληση. Στην αρχή νομίζει πως είναι ο έρωτάς της για τον Ρενέ που την οδηγεί. Έπειτα με τον άγνωστό της σερ Στίβεν φαίνεται πως είναι η ίδια η ιδέα του έρωτα και της υποταγής, της λαγνείας και της ηδονής.  

«Η γαλήνια, σταθερή φωνή του Σερ Στίβεν διαπερνούσε την απόλυτη σιωπή. Ακόμα κι οι φλόγες στο τζάμι χόρευαν σιωπηρά. Η Ο καθόταν ασάλευτη στον καναπέ σαν καρφιτσωμένη πεταλούδα- μια μακριά καρφίτσα  φτιαγμένη από λόγια και βλέμματα που διατρυπούσε το κορμί της και κάρφωνε τους γυμνούς και προσήνεις γλουτούς της πάνω στο ζεστό μετάξι. Δεν ήξερε που βρίσκονταν τα στήθη της, ο λαιμός της, τα χέρια της. Μα ουδόλως αμφέβαλλε για το ότι οι έξεις και οι τελετουργίες για τις οποίες της μιλούσαν σίγουρα είχαν ως αντικείμενο την κυριότητα, μεταξύ των άλλων μερών του κορμιού της, των καλοφτιαγμένων μηρών της, που τους έκρυβε η μαύρη φούστα και ήταν, εκ των προτέρων, μισάνοιχτοι. Οι δυο άντρες στέκονταν αντίκρυ της. []»Θα μου απαντήσετε ή θέλετε να μάθετε περισσότερα», συνέχισε ο σερ Στίβεν. «Αν δεχτείς» είπε ο Ρενέ «θα σου εξηγήσω εγώ ο ίδιος τις προτιμήσεις του σερ Στίβεν». «Τις απαιτήσεις καλύτερα» τον διόρθωσε ο Άγγλος. Το πιο δύσκολο, αναλογίστηκε η Ο, δεν ήταν να συνεναίσει· ήξερε καλά πως μήτε ο ένας, μήτε ο άλλος, μήτε βέβαια και η ίδια, φαντάστηκαν, έστω και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, την πιθανότητα άρνησής της».

Σίγουρα αξίζει να διαβάσει κανείς την «Ιστορία της Ο» σαν εμπειρία. Το βιβλίο εκδόθηκε το 1954, υπέστη πολλούς διωγμούς, γυρίστηκε σε ταινία, η συγγραφέας του μόλις το 1994 παραδέχτηκε πως το έγραψε εκείνη. Η Πολίν Ρεάζ, ψευδώνυμο της Ντομινίκ Ορί, υπήρξε χρόνια κριτικός λογοτεχνίας και υπεύθυνη στα Γκαλιμάρ, ερωμένη του Ζαν Πολάν, ο οποίος υπογράφει και τον πρόλογο. Εκείνος την προκάλεσε λέγοντάς της πως δεν μπορούσε να γραφτεί ένα βιβλίο καλής ερωτικής λογοτεχνίας από γυναίκα συγγραφέα. Κι αυτή το έγραψε, για κείνον.

«Η Ιστορία της Ο», Πολίν Ρεάζ, μετ. Ρίτα Κολαΐτη, εκδ. Μεταίχμιο, 2012, σελ.232

Υ.Γ. 42 Με απωθεί το μικρό στρογγυλό πάνω στο ολορόζ εξώφυλλο που γράφει «Πολλά χρόνια πριν τις Πενήντα αποχρώσεις του γκρι υπήρχε η Ιστορία της Ο». Αν δεν ήθελα να διαβάσω το βιβλίο, σε ένα ράφι βιβλιοπωλείου θα το είχα προσπεράσει με χαμόγελο ανωτερότητας.