ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ: "Άρτεμις", Andy Weir

3/8/18

"Άρτεμις", Andy Weir

Διάβασα το "Άρτεμις" του Andy Weir με μεγάλο κέφι. Είναι ένα γρήγορο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, με πολύ ενδιαφέρουσα κεντρική ηρωίδα, που στηρίζεται στις γνώσεις του συγγραφέα για το φεγγάρι και το διάστημα, αλλά και στην ικανότητά του ως αφηγητή. Αν και έχει κάποια λογικά χάσματα στην πλοκή, απόλαυσα τη διαφυγή σε έναν άλλο, τελείως διαφορετικό κόσμο, ακόνισα τη φαντασία μου και πέρασα δύο τρία ευχάριστα απογεύματα.

Η «Άρτεμις» είναι η αποικία των Γήινων στο Φεγγάρι. Είναι φτιαγμένη από ένα σύστημα «Φυσαλίδων», θόλων δηλαδή, που διασφαλίζουν τη ροή του οξυγόνου. Η Τζαζ Μπασάρα είναι Σαουδαράβισσα, κι ήρθε στη Σελήνη πολύ μικρή, στα έξι της. Ήταν άγριο νιάτo στην εφηβεία της κι έτσι παρόλο που το μυαλό της είναι εξαιρετικά κοφτερό, έχει καταντήσει αχθοφόρος στο λιμάνι. Ζει σε μια τρύπα, όπου χωράει μόνο η κουκέτα της, κι ονειρεύεται να πλουτίσει. Είναι όμως επιπόλαιη και θερμοκέφαλη. Κάνει ένα μικρολαθρεμπόριο καπνού και άλλων ειδών και έτσι γνωρίζει έναν μεγιστάνα που έχει ένα σχέδιο. Κι από εκεί ξεκινά ο πανικός.

Ο Weir έστησε εξαιρετικά την φεγγαροαποικία, χειρίστηκε πολύ πειστικά τους χαρακτήρες, χρησιμοποίησε στοιχεία από πραγματικές διαστημικές αποστολές, έφτιαξε δικά του. Κάποιες στιγμές έχεις την αίσθηση πως μερικές σκηνές γράφτηκαν μόνο για να γυριστούν σε ταινία, αλλά δεν μένει μόνο σε αυτές, τους αγαπάει τους χαρακτήρες του, κυρίως την ηρωίδα του, και τους φροντίζει.

Έχω διαβάσει και το προηγούμενο βιβλίο του, αυτό που τον έκανε διάσημο και του επέτρεψε να παρατήσει τη δουλειά του και να είναι μόνο συγγραφέας, τον Άνθρωπο στον Άρη. Η Άρτεμις είναι πιο καταιγιστικό βιβλίο, εξίσου ενδιαφέρον, και υποπτεύομαι πως θα του φέρει ακόμα μεγαλύτερη φήμη και χρήματα. Και αυτό, στην περίπτωσή του, είναι καλό· ποτέ κανέναν δεν έβλαψε ένα καλογραμμένο best seller.

Κατερίνα Μαλακατέ