24/8/18

«Περιφερειακό», William Gibson





Ακούγεται περίεργο για κάποιον που διαβάζει επιστημονική φαντασία όπως εγώ, όμως δεν είχα διαβάσει ποτέ William Gibson (ναι, ούτε το Neuromancer). Ο Gibson θεωρείται ο πατέρας του κυβερνοπανκ, του υποείδους της επιστημονικής φαντασίας που σε ένα φουτουριστικό περιβάλλον ασχολείται τόσο με τις ζωές των ανθρώπων, όσο και με τις τεχνολογικές εξελίξεις- το δίκτυο, την τεχνητή νοημοσύνη, το ταξίδι στον χρόνο. Ο Gibson εξάλλου ευθύνεται για τον νεολογισμό "κυβερνοχώρος", "cyberspace", που καθιερώθηκε σε όλες τις γλώσσες.

Το «Περιφερειακό» είναι από τα τελευταία του μυθιστορήματα και χαρακτηριστικό δείγμα. Ξεκινά μάλλον χαλαρά, χτίζοντας τον κόσμο και τους χαρακτήρες, κι έπειτα, από το ένα τρίτο και μετά, γκαζώνει στην πλοκή. Πρωταγωνίστρια είναι η Φλιν, ένα κορίτσι που ζει στα τέλη της δεκαετίας του 2030, μια οριακή εποχή που όλα έχουν αρχίσει να καταρρέουν, εκτός από την τεχνολογία που τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Μια μέρα ο βετεράνος αδελφός της θα της ζητήσει να τον αντικαταστήσει στην -πληρωμένη- βάρδια του, σε ένα ονλάιν παιχνίδι. Η Φλιν θα δει κάτι που δεν πρέπει, και σιγά σιγά θα συνειδητοποιήσει πως έμπλεξε σε κάτι πολύ μεγάλο, που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο (της). 

Ο συγγραφέας παίζει πολύ ωραία με τον χρόνο, με το ταξίδι στο παρελθόν και το μέλλον, αφήνει πολλές πολιτικές αιχμές, στήνει μια ευφάνταστη ιστορία κι έναν εξαιρετικό πρωταγωνιστικό χαρακτήρα, τη Φλιν. Το μυθιστόρημα κρατά συνεχώς το ενδιαφέρον, τουλάχιστον αν ξεπεράσεις τις πρώτες άχαρες σελίδες της εισαγωγής. Όμως χωλαίνει κάπως στην κορύφωση και στη λύση, σαν να έγινε βιαστικά το κλείσιμο του βιβλίου, σαν να λείψαν σελίδες. 

Ήμουν από την εφηβεία μου- και μάλλον θα παραμείνω για πάντα- αναγνώστρια επιστημονικής φαντασίας, δεν τα πάω τόσο καλά με το φάντασι, αν εξαιρέσει κανείς τον Άρχοντα. Υποψιάζομαι, αν και το «Περιφερειακό» είναι απλά ένα καλό βιβλίο κι όχι αριστούργημα, πως θα διαβάσω κι άλλα βιβλία του Γκίμπσον· στο Μέλλον. 



                                                            Κατερίνα Μαλακατέ 





«Περιφερειακό», Ουίλιαμ Γκίμπσον, μετ. Γιώργος Μπαρουξής, εκδ. Αίολος, σελ. 571, 2018

3 σχόλια:

  1. Μεγάλη λατρεία ο Γκίμπσον,ο Νευρομάντης και το ο Κόμης Μηδέν ειναι φανταστικά βιβλία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φαίνεται ενδιαφέρον βιβλίο!

    https://elizakyr.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. το αγορασα, αλλα δυστηχως το αφησα καπου στη μεση. με κουρασε ... και αναρωτιέμαι μηπως δεν ηταν και τοσο καλη η μεταφραση τελικα.. δε ξερω. και για μενα ηταν το πρωτο του gimson .. και το διαβασα ακριβως μετα το "ηλεκτρικο προβατο" - που φυσικα μου αρεσε

    ΑπάντησηΔιαγραφή