Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου είναι λέξεις ειπωμένες. Ακόμα και στη μη συγγραφική μου καθημερινότητα, αυτή με τη δουλειά και τις δουλείες του σπιτιού και την εξωφρενική παρουσία της τηλεόρασης, στη μοναξιά μου έστω, οι λέξεις, πάνω από τις σιωπές, κυριαρχούν. Ο σύντροφός μου είναι από αυτούς τους αμίλητους βούδες που αγαπούν να ακούν μάλλον (τι ευτυχία κι αυτό) αλλά εγώ μέσα στα βιβλία μου και τα γραψίματά μου είναι ένας θορυβώδης άνθρωπος. Μεγάλωσα έτσι. Πέρα από τις γραπτές λέξεις, αγαπώ και τις προφορικές, να δίνω παράσταση ή να κρύβομαι στη γωνιά μου. Κάποτε και τα δυο ταυτόχρονα.
Η ελλιπής μου παρουσία στη σιωπή είναι αυτό που συχνά κάνει κακόγουστα τα κείμενά μου. Η ανάγκη να τα ξέρω όλα και για όλα και να συμμετέχω. Ζηλεύω τον άνθρωπό μου στη γωνία που δεν κάνει εκκωφαντικό θόρυβο, εγώ ακόμα κι εκεί είμαι παρούσα. Σχεδόν τραβηχτικά υποκριτική. Η σιωπή με αποσπά ελάχιστες φορές, όταν διαβάζω ποίηση ή γράφω κάποια κομμάτια. Τις υπόλοιπες με αποφεύγει. Αυτό είναι η ψυχική μου ανισορροπία, και το προσωπικό στοίχημα. Αν βρω τις σιωπές μου κι εγώ θα γίνω καλύτερη και τα γραπτά μου.
Η ελλιπής μου παρουσία στη σιωπή είναι αυτό που συχνά κάνει κακόγουστα τα κείμενά μου. Η ανάγκη να τα ξέρω όλα και για όλα και να συμμετέχω. Ζηλεύω τον άνθρωπό μου στη γωνία που δεν κάνει εκκωφαντικό θόρυβο, εγώ ακόμα κι εκεί είμαι παρούσα. Σχεδόν τραβηχτικά υποκριτική. Η σιωπή με αποσπά ελάχιστες φορές, όταν διαβάζω ποίηση ή γράφω κάποια κομμάτια. Τις υπόλοιπες με αποφεύγει. Αυτό είναι η ψυχική μου ανισορροπία, και το προσωπικό στοίχημα. Αν βρω τις σιωπές μου κι εγώ θα γίνω καλύτερη και τα γραπτά μου.
Κατερίνα καλημέρα! Οι ειπωμένες λέξεις είναι και οι καλύτερες, νομίζω. Είναι των ετοιμοπόλεμων και άφοβων ανθρώπων που μπορούν να ευχαριστιούνται και να μοιράζονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς να έχεις άδικο, νιώθω πως κάποιες στιγμές κουράζω και κουράζομαι από αυτές.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή μου χρησιμοποίησε τις λέξεις για να πεις αυτό που θες. Ή αυτό που δεν θες. αλλά πάνω από όλα μάθε να απευθύνεσαι. straight forward.
ΑπάντησηΔιαγραφήαν επηρεάζεσαι από τους μουγγούς που θεωρούν το λόγο σου υποκριτικό ή υπερβολικό, τότε πραγματικά τα γραπτά σου δεν θα έχουν ποτέ δύναμη.
ούτε εσύ θα έχεις.
μην χωθείς ποτέ σε γωνία που δεν σου ταιριάζει.
Νομίζω πως όποιος θέλει να εκφράζεται μέσα από την Τέχνη είναι καλό να αφήνει πάντα μια "κριτική μάζα" πραγμάτων χωρίς να τα μιλήσει άμεσα, στην καθημερινή του ζωή, ώστε να τους δίνει την ευκαιρία να αυγατίσουν σε ενέργεια. Δεν είναι αρχή πως ό,τι δεν εκφράζουμε, πολλαπλασιάζεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛητώ
Υ.γ. Τώρα, αυτό μπορεί και να μη γίνει κατ' επιλογή. Μπορεί να γίνει και κατ' ανάγκη, αν κάποιος -απλά- δυσκολεύεται ή δε νιώθει "στα νερά του" στην προφορική έκφραση. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Και μάλλον δεν γίνονται κατ' επιλογή αυτά τα πράγματα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛ.
Δεν εκφράζω όλο το είναι μου με τον καταιγισμό των λέξεων της καθημερινής ζωής. Μπορεί μάλιστα να συμβαίνει και το αντίθετο, έτσι να συσσωρεύονται όλα εκείνα που μένουν ανείπωτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ειπωμένες λέξεις είναι οι καλύτερες
ΑπάντησηΔιαγραφήμα οι ανείπωτες
έχουν το βάρος
Καλή σου Μέρα
Έχετε ακούσει τις εκκωφαντικές σιωπές;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ είμαι της κουβέντας για επικοινωνία -και όχι του "μιλάμε για να βρισκόμαστε σε κουβέντα".
Σημασία έχει ΤΙ λέμε και ΠΩΣ το λέμε...
"Εν αρχή ην ο Λόγος. Κι αμέσως μετά η Παρεξήγηση, πρώτος καρπός της ένωσής του με την ανθρώπινη Άγνοια." λέει σοφά ο Δημοσθένης Κούρτοβικ.
κ.κ.
Εδώ που το λέμε όποιος μιλά πολύ κάποιες φορές μιλάει απλά για να βρίσκεται σε κουβέντα, έτσι κι αλλιώς. Περηφανεύομαι πως είμαι και σπουδαία ακροατής, δεν μου αρέσει να μονοπωλώ καμιά κουβέντα, οπότε ίσως κάπως να σώζεται η κατάστασή μου. Από την άλλη μάλλον η Παρεξήγηση είναι η λέξη στην οποία είναι βασισμένη όλη μας η κοινωνία. Ο Ορισμός είναι μια έννοια τεχνητή, στην πράξη ξεκινώντας να μιλάμε, δεν αρχίζουμε από την ίδια βάση και δεν μιλάμε για ακριβώς το ίδιο πράγμα. Διαφέρουν τα βιώματά μας, οι αισθητικές εμπειρίες μας, η γνώση και η γενετική μας προδιάθεση. Όλα αυτά που κάνουν δηλαδή μάλλον διασκεδαστική την συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Εγώ τις φοβάμαι τις εκκωφαντικές σιωπές, όπως όλες τις "Μεγάλες Στιγμές" μας.
Συμφωνώ απολύτως μαζί σας σε όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμη και για τις εκκωφαντικές σιωπές, που τις τρέμω...
Προτιμάω τη λογοριάρροια από τη μουγκαμάρα, που σε βάζει στη διαδικασία να μαντέψεις τι μπορεί να σκέφτεται ο άλλος.
Πολύ ψυχοφθόρο να παλεύεις για να επικοινωνήσεις , έστω και υποτυπωδώς.
Και σύνηθες...
κ.κ.