O Antonio Tabucchi ισχυρίζεται
πως ο ήρωας του, ο Περέιρα, τον επισκέφτηκε ξαφνικά ενόσω κοιτούσε τον τάφο ενός
γέρου δημοσιογράφου. Δεν τον πιστεύω, ένας τόσο ολοκληρωμένος ήρωας θέλει χρόνια
για να μεστώσει μέσα στο μυαλό του συγγραφέα κι έπειτα να ενσαρκωθεί σε μια
καλοζυγιασμένη ιστορία.
Ο Περέιρα είναι
ένας μεσόκοπος δημοσιογράφος, χήρος- μιλά στο πορτρέτο της γυναίκας του συχνά-
που μετά από χρόνια στο αστυνομικό ρεπορτάζ έχει αναλάβει την πολιτιστική σελίδα
μιας μικρής πορτογαλικής απογευματινής εφημερίδα στον καιρό της σαλαζάρικης
δικτατορίας. Είναι ένας χοντρός άνθρωπος με προβλήματα καρδιάς, πιστός καθολικός,
που ενδιαφέρεται πολύ για τη λογοτεχνία
και καθόλου για τα πολιτικά. Ώσπου, από μια παρόρμηση που έχει να κάνει με το θάνατο, γνωρίζεται με ένα ζευγάρι νεαρών, που ζουν τη ζωή τους ριψοκίνδυνα. Οι ζυμώσεις
γίνονται αργά, βοηθούν σε αυτό και ο πνευματικός του, αλλά κι ένας γιατρός που
γνωρίζει σε ένα κέντρο θαλασσοθεραπείας, και η προσωπικότητα, η ψυχή (;) του
αποκτά ένα άλλο κυρίαρχο εγώ.
Είναι τόσο όμορφα
μετρημένος ο ήρωας, τόσο σωστά μοιρασμένα πλοκή και σκέψη που χαίρομαι που το
ξεκίνησα και το τελείωσα μέσα σε μια μέρα. Του άξιζε να μείνει ολοκληρωμένο στη
μνήμη μου.
«Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα», Αντόνιο Ταμπούκι,
μετ. Ανταίος Χρυσοστομίδης, εκδ. Άγρα, 2010
Υ.Γ. Και μια
μικρή γκρίνια, που ξέρω πως δεν θα βρει σύμφωνους πολλούς. Μου αρέσουν πολύ οι
εκδόσεις Άγρα, η φινέτσα και η αισθητική τους, αλλά το πολυτονικό – και δη σε
μεταφρασμένο κείμενο- δεν το καταλαβαίνω
καθόλου.
Καλημέρα! Ένα πολύ αγαπημένο βιβλίο. Το οποίο μόλις θυμήθηκα πως το έχω δανείσει σε ένα φίλο, αρκετούς μήνες... είναι καιρός να το αναζητήσω... Πάντα έχω ένα φόβο όταν δανείζω βιβλία και αργούν να εμφανιστούν ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάλι δεν θυμάμαι καν σε ποιόν έχω διαβάσει και τί. Όλο χάνονται και εμφανίζονται βιβλία ως δια μαγείας στη βιβλιοθήκη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα πάντως με βρίσκει σύμφωνο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω πρόβλημα με το πολυτονικό, όταν το κείμενο το απαιτεί. Αλλά εδώ με ενοχλούσε, σε βαθμό που κάποιες φορές έπρεπε συνειδητά να το αγνοήσω. Μου φαίνεται χαζό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάστε το "Πενήντα αποχρώσεις του Γκρι"....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό τώρα να το πάρω για υπονοούμενο ή η προτροπή είναι ειλικρινής; :-)
ΔιαγραφήΤι όμορφη ιστορία. Τόσο απλή και καθαρογραμμένη που σχεδόν απατηλά σε συνεπαίρνει χωρίς να το αντιληφθείς καταπιάνεται με τις στερήσεις ατομικών ελευθεριών από ολοκληρωτικά συστήματά. Ένα μικρό διαμαντάκι που ρίχνει άπλετο φως στην ανάγκη της κοινωνίας να επαγρυπνούμε για την περιφρούρηση αυτών που θεωρούμε δεδομένα όπως την ελευθερία έκφρασης λόγου. Μεγάλο μπράβο στον Tabucchi.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ταμπούκι παραμένει από τους αγαπημένους μου, κι ο Περέιρα είναι το καλύτερό του νομίζω.
Διαγραφή