6/12/12

Ανοίγοντας τον Προυστ


Δεν ξέρω τι ακριβώς πρέπει να αισθάνεται κάποιος όταν ξεκινά να διαβάζει ένα από τα μεγαθήρια της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Πιθανότατα όχι δέος, γιατί τότε ίσως να μην έχει νόημα η ανάγνωση, είναι από την αρχή προκαθορισμένο το τι θα αισθανθείς, οριοθετημένο από τις κριτικές και τελικά ίσως και ανούσιο. Αγόρασα τον πρώτο τόμο
του «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» πιστεύοντας πως θα περνούσε καιρός να το πάρω στα χέρια μου– για αυτό άλλωστε δεν έχω και τους επόμενους. Όμως κάτι με έτρωγε (ίσως και η γκρίνια μερικών μερικών σε αυτό το μπλογκ) πως αυτό  θα είναι το σημαντικότερο από τα βιβλία που έχω διαβάσει και με αυτό πρέπει ουσιαστικά να πορευτώ.
Είμαι στα μισά του πρώτου τόμου και φυσικά οι εντυπώσεις μου για το ίδιο το κείμενο δεν μπορούν να καταγραφούν, αν ήμουν στα μισά του πέμπτου θα το συζητούσαμε. Είναι ένα έργο που απαιτεί την προσοχή σου, που ο ίδιος ο Προυστ του αφιέρωσε ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του∙ λένε πως τα τρία τελευταία χρόνια από τα σχεδόν δεκαέξι που του πήρε να το ολοκληρώσει δε βγήκε από το δωμάτιο του. 3500 σελίδες, 7 τόμοι, και μια γραφή που εντρυφεί στη λεπτομέρεια, την προεκτείνει ως την τελευταία της δυνατότητα, αποκωδικοποιεί κάθε μικρό για να το εντάξει στο μεγάλο. Αλλά ποιο μεγάλο; Αυτό είναι ένα θέμα.

Προς το παρόν πάντως, ο πρωτοπρόσωπος αφηγητής, που από την αρχή υποψιάζεσαι πως είναι ο ίδιος ο Προυστ, ή τέλως πάντων κάποιο από τα καθρεφτίσματά του ως άνθρωπος, είναι ένας γαλαντόμος παραμυθάς, ένα παιδί που ξέρει πως κάνει σκανταλιά εκθέτοντας έτσι όλα όσα τον αφορούν, αλλά έχει ανάγκη να το κάνει όπως κάθε μεγάλος συγγραφέας που σέβεται τον εαυτό του. Θα πω πως είμαι γοητευμένη κι ας μου επιβάλλει έναν ασυνήθιστο ρυθμό ανάγνωσης, κάποτε εντελώς ράθυμο, και πως επιφυλάσσομαι για το μέλλον. 



10 σχόλια:

  1. Kατερίνα, σου εύχομαι καλή ανάγνωση. Σε ζηλεύω...
    Ο Προυστ είναι ένας από του λόγους που στα 25 μου άρχισα, μετά μανίας, να μαθαίνω γαλλικά, που τα είχα εγκαταλείψει για αρκετά χρόνια. Είχα τότε διαβάσει μόνο το πρώτο μέρος από τις εκδ. Ηριδανός. Μου άρεσε τόσο πολύ που δεν συνέχισα την ανάγνωση αλλά σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να μάθω καλά γαλλικά για παρακολουθώ παράλληλα και το πρωτότυπο. Ωστόσο, τα χρόνια πέρασαν (είμαι πια 49) και δεν το συνέχισα. Πιστεύω ότι το 2013 ή το 2014 θα είναι έτος Προυστ για μένα...
    Να σε πληροφορήσω πάντως ότι ο προτελευταίος τόμος (Αλμπερτίν η αγνοούμενη) έχει ήδη μεταφραστεί από τον Παναγιώτη Πούλο κι έχει παραδοθεί στην Εστία εδώ και πάνω από ένα χρόνο, αλλά δεν γνωρίζω πότε θα το εκδώσει. Όσο για τον τελευταίο τόμο, για να μην περιμένεις τον μεταφραστή, μπορείς να προμηθευτείς την έκδοση της Διώνης, που απ' ό,τι λένε είναι καλομεταφρασμένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακόμα δεν σκέφτομαι τον προτελευταίο και τον τελευταίο τόμο είναι η αλήθεια, ένας ένας και με τη σειρά γιατί ο όγκος με τρομάζει. Θα λέω στον εαυτό μου ένα βιβλίο τη φορά, με ξέρω. Από την άλλη φοβάμαι πως δεν θα θέλω να το διαβάσω από άλλο μεταφραστή, σα να αλλάζεις εν μέρει συγγραφέα θα είναι.
      Τα γαλλικά μου είναι μετριότατα και φαντάζομαι πως ποτέ δεν θα έχω τη χαρά να το διαβάσω στο πρωτότυπο και ζηλεύω....
      Χαρά στο κουράγιο σου, το 2012 έτος Τζόυς, το 2013 έτος Προύστ.

      Διαγραφή
  2. Κατερίνα σε θαυμάζω...
    Φαντάζομαι έχεις καταλάβει πόσο αγαπώ τους κλασικούς συγγραφείς, αλλά τούτος εδώ στο συγκεκριμένο του εγχείρημα - του οποίου έχω όλους τους τόμους στη βιβλιοθήκη μου - μου είναι τόσο βαρετός όσο δε φαντάζεσαι.
    Ειλικρινά δε μπορώ να φανταστώ αναγνώστη που να ρουφάει κάθε λέξη του, αισθάνομαι δηλαδή ότι θα φεύγουν σελίδες και σελίδες έτσι, ψευτοδιαβασμένες...
    Αν καταφέρνεις το αντίθετο, θα ξαναπώ ότι σε θαυμάζω. Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για αρχή δεν μου φαίνεται βαρετός, φυσικά πηγαίνει αργά και ραχάτικα, είκοσι σελίδες τη φορά, άλλοτε μπορεί και τριάντα, αλλά έχω μπει σε ρυθμό. Πάντως κρίμα να φεύγουν σελίδες ψευτοδιαβασμένες, όλα έχουν το χρόνο τους, θα έρθει κι ο δικός του. Εδώ τα κατάφερες με τον Τόμας Μαν, δε σε φοβάμαι....

      Υ.Γ. Όλα καλά με την κοιλίτσα;

      Διαγραφή
    2. Όλα καλά, διανύω αισίως τον 6ο. Έχω αρχίσει και την ακούω τη μικρή...Το βιβλίο σου το διαβάζω και θελω να σου πω σε πρώτη φάση ότι είσαι εξαιρετικά "κινηματογραφική", με τα καλά που μπορεί να κουβαλάει αυτός ο όρος. Ελπίζω να έχει την τύχη που επιθυμείς.

      Διαγραφή
    3. Μπράβο, κοριτσάρα μου, με το καλό. Όσο για το βιβλίο μου, σα να χαλάρωσα λίγο, ό,τι είναι να γίνει θα γίνει....

      Διαγραφή
  3. Εγώ πάλι σου εύχομαι καλή συνέχεια. Για τον Προυστ ξέρεις τι πιστεύω και αν δεν ... ρίξε μια ματιά στο blog μου. Ανεκτίμητος θησαυρός, θα τον πρότεινα ανεπιφύλακτα σε όποιον αγαπάει την λογοτεχνία. Αν για κάποιους συγγραφείς αξίζει να κοπιάσει κανείς και να διαβάσει έστω και λίγο (ένα τόμο βρε αδερφέ!), ο Προυστ είναι σίγουρα ένας από αυτούς ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τις ξέρω τις απόψεις σου για τον Προύστ, Σπύρο, τις διαβάζω. εν μέρει κι αυτές συνέβαλαν για να το αρχίσω.

      Διαγραφή
  4. Σε ζηλεύω.. τι δε θα 'δινα για να τον πρωτοδιάβαζα ξανά..
    Με συντροφεύει από τα 16 μου και δεν περνά χρόνος να μην ξαναδιαβάσω ένα από τα βιβλία.. μα φέτος το καλοκαίρι τον ξαναδιάβασα όλο από αρχή ως τέλος (μαζί με τις σημειώσεις μου στα περιθώρια). Δεν παλιώνει, δε χορταίνεται..
    Θα περάσεις καταπληκτικά (και θα χαθείς από τον κόσμο... απορροφά).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό συμβαίνει, λαχταράω να κοιμηθεί ο μικρούλης για να διαβάσω. Σπάνια το παθαίνω....

      Διαγραφή