9/5/13

Μα τί παθαίνουμε στις αργίες και δε διαβάζουμε;


Στις γιορτές πάντα διάβαζα και έγραφα λιγότερο. Κι ας ήταν ο ελεύθερος χρόνος περισσότερος, σα να σχετίζεται με τις ανάσες και το καθημερινό μου πρόγραμμα η ανάγνωση, χαλαρώνει κι αυτή όσο ξεκουράζεται το κορμί μου. Ή μάλλον είναι θέμα προγραμματισμού, η ανάγνωση είναι σε τέτοιο βαθμό μέρος της καθημερινότητάς μου που μόλις η τελευταία γίνεται ακανόνιστη και χαλαρή, η πρώτη χάνει τη θέση της μέσα στη μέρα.

Είναι η ανάγνωση κάπως σαν τη δουλειά, το πλύσιμο των ρούχων και το μαγείρεμα; Θέλω να πω είναι δυνατόν να έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα με τέτοιο τρόπο που να γίνεται ρουτίνα; Προφανώς σε ένα βαθμό είναι. Κι αν η απάντηση είναι ναι σε αυτό το ερώτημα, τότε που πάει η απόλαυση; Αν, όπως συχνά διατείνομαι «για μένα το διάβασμα είναι ξεκούραση και ευχαρίστηση πάνω από όλα», πως και γιατί δεν ταιριάζει με την ίδια ένταση στις σχόλες. Δεν ξέρω.

Δεν είναι πως δε διαβάζω στις διακοπές. Όχι όμως με την ίδια λύσσα. Και η μόνη πιθανή δικαιολογία που μπορώ να σκεφτώ, είναι αυτή: στις μέρες της ξεκούρασης δεν έχω ανάγκη την ανάγνωση για να χαλαρώσω. Αντίθετα όταν δουλεύω, σκέφτομαι με ηδονή σχεδόν την ώρα που όλα θα έχουν τελειώσει, το παιδί θα έχει αποκοιμηθεί κι εγώ θα αράξω στο κρεβάτι με το βιβλίο μου∙  το διάβασμα γίνεται ανάγκη και κάποιες φορές μονομανία.


Κάποτε μετανιώνω που πλένω τα πιάτα αντί να διαβάζω, άλλοτε που πρέπει να πάω στην τάδε ή στη δείνα υποχρέωση. Διαβάζω λιγότερο, όταν όλα συνηγορούν πως έχω χρόνο για να το κάνω. Και περισσότερο, όταν τα είκοσι λεπτά που ξεκλέβω είναι αταξία και αμαρτία, όταν αισθάνομαι την σκανταλιά του να μην εκπληρώνω κάποια από τις άλλες μου υποχρεώσεις. Για μένα η ανάγνωση είναι το παιχνίδι, η απιστία και η λαιμαργία μου. Κι ένας τρόπος να παραμένω παιδί, να σπάω τους κανόνες, να αποδυναμώνω τη ρουτίνα και να ταυτόχρονα να της κλείνω το μάτι. Κάπως σαν το κάθε βιβλίο να είναι και μια μικρή τολίπα καπνού που βγαίνει από τη φλεγόμενη χύτρα.



Υ.Γ. Δικαιολογίες που λιβανίζω τον "Υπόγειο κόσμο" μια εβδομάδα τώρα. 950 σελίδες είναι αυτές...



13 σχόλια:

  1. Ανώνυμος9/5/13, 11:28 π.μ.

    Νομίζω πως είναι λάθος ότι το διάβασμα ξεκουράζει. Μπορεί το σώμα μας να ξεκουράζεται αλλά το μυαλό δουλεύει εντατικά ειδικά αν το βιβλίο είναι απαιτητικό. Οπότε στις αργίες όπου έχουμε πάρει απόφαση να χαλαρώσουμε πλήρως, ο εγκεφαλός μας σου λέει κορόιδο είμαι εγώ; Εσύ να ξεκουράζεσαι και εγώ να δουλεύω; Μου φαίνεται ότι κάπως έτσι είναι...
    Ε.Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λες ε; Σα να λέμε τις καθημερινές δουλεύουμε διπλοβάρδια....

      Διαγραφή
  2. Αργίες πάντα διαβάζω λιγότερο και γενικότερα είμαι λιγότερο δημιουργικός. Νομίζω έχει να κάνει περισσότερο με τις ψυχαναγκαστικές εξόδους και υποχρεώσεις.

    Άσε που πιστεύω ότι το ίδιο το διάβασμα πρέπει να αποτελεί και μέρος της ρουτίνας μας, κι ας μας καταπιέζει αυτό μερικές φορές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι κι οι έξοδοι, αλλά κι εγώ νομίζω πω περισσότερο είναι η διατάραξη της ρουτίνας.

      Διαγραφή
  3. Επέτρεψέ μου παρόμοια απορία...: http://www.vivliothekarios.blogspot.gr/2013/04/blog-post_30.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το δικό σου κείμενο όμως είναι εξαίσιο... Πραγματικά ποιητικό.

      Διαγραφή
  4. Λες το μυαλόμ ας υποσυνείδητα να έχει βάλει το διάβασμα στην ίδια θέση που είχε τη μελέτη για το σχολείο; Και όταν έχουμε αργίες, να αρνείται να διαβάσει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, μπα... Ήμουν σπασικλάκι, έκανα όλες μου τις εργασίες γρήγορα, εύκολα και απλά τις πρώτες δυο μέρες και μετά καθόμουνα αμέριμνη. Δεν έχω παιδικά τραύματα τέτοιου τύπου.

      Διαγραφή
  5. Κι εγώ! Αλλά παρ'όλα αυτά το μισούσα χεχε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος9/5/13, 6:17 μ.μ.

    Έχουμε την ψευδαίσθηση ότι στις γιορτές και στις αργίες θα βρούμε χρόνο για διάβασμα, για συναντήσεις -που διαρκώς αναβάλλουμε- με αγαπημένους φίλους, για ενασχολήσεις που τις έχουμε εναποθέσει στα "προσεχώς".

    Στο τέλος αποσυντονιζόμαστε μέσα σε συμβατικές υποχρεώσεις "γιατί έτσι κάνουν όλοι". Γιατί, πώς να το κάνουμε, έχει το τίμημά της η μη συμμόρφωση στους κοινωνικούς κανόνες.

    Πάντως, επειδή χρόνια το παλεύω, έχω πετύχει μερικές (πολύ μικρές) νίκες. Όταν μεγαλώσω (...κι άλλο!), ονειρεύομαι να γίνω εντελώς ...αντικομφορμίστρια, οπότε θα κάνω όσα αγαπώ, αδιαφορώντας τελείως για τις συμβάσεις! (Αλλιώς, αναβάλλεται για την επόμενη ζωή μου.)


    κ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτι μου λέει πως για μένα αναβάλλεται για την επόμενη. Εδώ δεν το καταφέρνω σε άλλα, πιο σημαντικά να αποφύγω τη συμβατικότητα...

      Διαγραφή
  7. Καθένας με τα χούγια του φίλτατοι,πάντα στις διακοπές και το καλοκαίρι, μάλλον επειδή δεν είχα τα εξωσχολικά των παιδιών στο κεφάλι μου ,διάβαζα.... περισσότερο.Κάποια στιγμή έκοψα και τις κοινωνικές συναναστροφές αυτές ,που ήταν ντιπ αρλούμπες και του έδινα να καταλάβει.
    Κι από νοικοκυρωσύνη και οργάνωση, χα,ά ψ ο γ η,έχω φωτογραφικά ντοκουμέντα ...

    Τώρα;Ξεσάλωμα.Με δυο παιδιά φοιτητές και την αφεντιά μου εδώ και 4 μήνες ανεργούλα-για να κάνει ανάποδη ρίμα με το "η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά" μη σας πω και ζουλέψετε,βλέπω πλέον πέντε κιλά σκόνη και χαίρομαι, λέω,τι ωραία εικαστική παρέμβαση του ανέμου στο τραπέζι μας και διαβάζω απτόητη,τα παιδάκια ψελλίζουν, ρε μάννα κάνε μας κανα πατσίτσιο τώρα που έχεις χρόνο ,τι σιχαμένα πλάσματα΄σκέφτομαι και διαβάζω ως βράχος φιλαναγνωσίας.
    Τα αυγά,δυο καρτέλες έβρασα η τρελή,με καλούσαν την Μεγάλη Πέμπτη,για να καταλάβετε ,διότι τότε βάφει η χριστιανοσύνη ,μετά πάει στην εκκλησία στα 12 ευαγγέλια,πού όμως εγώ,εγώ νταλκά με τον Χαβιέρ Μαρίας, κόντεψα να τα κάνω πέτρες ηφαιστείου,αφήστε τα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα, είσαι απίστευτη όμως. Όταν μεγαλώσω θέλω να σου μοιάσω...

      Διαγραφή