20/1/14

"Τα πορφυρά πανιά", Αλεξάντρ Γκριν




Ένα υπέροχο, γλυκό παραμύθι για μεγάλα παιδιά είναι «Τα πορφυρά πανιά» του Αλεξάντρ Γκριν, μια παρηγοριά στους σκληρούς καιρούς μας, που πάσχουν από ιστορίες αγάπης, που στερούνται της αίσθησης του έρωτα με την πρώτη ματιά, που θα έκανε τα πάντα για να εκπληρωθεί.

Η Ασσόλ είναι ένα κορίτσι στο μυθικό χωριό της Καπέρνα που μεγαλώνει πολύ μόνο, τα άλλα παιδιά την κοροϊδεύουν, οι κάτοικοι του χωριού δεν πλησιάζουν τον πατέρα της. Μια μέρα θα γνωρίσει έναν μάγο που θα της προφητεύσει πως ο άντρας που θα την παντρευτεί θα έρθει με ένα καράβι με πορφυρά πανιά. Από σύμπτωση όλο το χωριό θα μάθει για την προφητεία και η ζωή της θα γίνει ακόμα δυσκολότερη, την φωνάζουν «Σαλπαρισμένη Ασσόλ» και τη θεωρούν λίγο σαν την τρελή του χωριού.

Ο Γκρέυ ήταν πάντα ένα παιδί ξεχωριστό, διαφορετικό, που παράτησε τα πλούτη των γονιών του για να σαλπάρει με τα καράβια και να γίνει αργότερα καπετάνιος. Και για αυτόν υπάρχει μια προφητεία. Όταν φτάσει με το καράβι του στην Καπέρνα και σε μια τυχαία περιπλάνηση θα δει την Ασσολ να κοιμάται στο λιβάδι…

Η νουβέλα είναι μια γλυκιά παραβολή, ενώ φαίνεται μαγική, τίποτα το υπερφυσικό δεν συμβαίνει τελικά.  Οι προφητείες που εκπληρώνονται είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης βούλησης και μόνο. Είναι μια άσκηση μοντερνισμού, μια προσπάθεια η κλασική μορφή λογοτεχνίας να μετουσιωθεί σε κάτι άλλο.  Το βασικό της μοτίβο είναι η διαφορετικότητα ενάντια σε έναν όχλο που υιοθετεί την άποψη του πλήθους μαζικά και ίσως χωρίς σκέψη. Η γραφή είναι συναρπαστική, δεν σε αφήνει να το αφήσεις από τα χέρια σου μέχρι να έχεις τελειώσει και την τελευταία αράδα. Και να πιστέψεις ξανά στον κεραυνοβόλο έρωτα. 


"Τα πορφυρά πανιά", Αλεξάντρ Γκριν, μετ. Ιοκάστη Καμένου, εκδ. Κίχλη, 2013, σελ. 205

2 σχόλια:

  1. Μα τι εκπληκτικό παραμυθάκι! Το τελείωσα στη διάρκεια ενός μικρού αεροπορικού ταξιδιού. Πάει καιρός που έχω να ονειροπολήσω έτσι για μια απλή ερωτική ιστορία δυό νέων ανθρώπων. Λυπηρή η ιστορία του Γκρίν που πέθανε άρρωστος και φτωχός. Άριστη η μετάφραση της Ιοκάστης Καμμένου.
    Από αυτή την την ιλαρή καθημερινότητα μου λείπουν τέτοιες ιστορίες αφοσίωσης και πίστης στην εκπλήρωση ενός ονείρου, μιας ανεκπλήρωτης επιθυμίας.
    Σε ευχαριστώ για πολλοστή φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή