Ένας Γιαπωνέζος στην Αθήνα

Λοιπόν, θα ομολογήσω την αδυναμία μου, άμα βρω έναν συγγραφέα που μου αρέσει τον ξετινάζω, είμαι ικανή να διαβάσω τα άπαντα. Κι αυτό μου δημιουργεί χαρούμενες εμμονές. Παραδείγματος χάριν πριν κάποια χρόνια ανακάλυψα μέσω του librofilo τον Χαρούκι Μουρακάμι. Μικρή και αδαής διάβασα το Κουρδιστό πουλί και μετά το Νορβηγικό δάσος, μετά το Kafka on the shore, έπειτα όλα του μάλλον τα βιβλία, μέχρι και κάποια με διηγηματάκια, που δεν τα συμπαθώ ιδιαίτερα. Το ίδιο έπαθα με τον Σαραμάγκου, τον Λιόσα, και τόσους άλλους.

Ο Μουρακάμι ήταν μια ευτυχής συγκυρία, τον αγάπησα και με αντάμειψε. Συχνά όμως την πατάω. Κι αυτό γιατί υπάρχουν συγγραφείς του ενός βιβλίου. Αδιανόητο, σχεδόν κακουργηματικό κι όμως άνθρωποι που έγραψαν ένα εξαιρετικό βιβλίο δεν μπορούν να το επαναλάβουν. Τα πιο τρανταχτά παραδείγματα που μου έρχονται στο μυαλό είναι ο Ταχτσής και ο Μουρσελάς. Αγάπησα στην εφηβεία μου πολύ και το Τρίτο Στεφάνι και τα Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά. Και μετά τι; Μέχρι και το «από τη χαμηλή Σκοπιά», διάβασα μές στην απελπισία μου. Τελικά μάλλον είμαι εμμονική.

Το μπλογκάκιον τούτο θα με βοηθήσει να αυξήσω τις επιλογές μου. Καλό πράγμα η εναλλαγή. Και θα μου δώσει ώθηση (όχι πως τη χρειαζόταν το διάβασμά μου, οικονομικά με έχει ήδη καταστρέψει :p). Μα μέχρι τότε αφήστε με να μοιραστώ μαζί σας τον ενθουσιασμό μου. Θα μιλήσω για το Κουρδιστό πουλί γιατί αυτό έχει χαραχθεί πιο βαθιά στη μνήμη μου, αν και έχει περάσει κάποιος καιρός από τότε που το διάβασα.

Ο Οκάντα, ένας φαινομενικά συνηθισμένος άνθρωπος, που αγαπά να μαγειρεύει, να διαβάζει και να ακούει τζαζ, μπλέκεται σε ένα σωρό περίεργες ιστορίες πόλης μόνο και μόνο γιατί νιώθει μιαν ανησυχία από τότε που χάθηκε η γάτα του. Η ζωή του μοιάζει μαγική, σχεδόν ονειρική αν και θα μπορούσε να είναι η ζωή του καθενός μας

Το μυθιστόρημα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και ευκολοδιάβαστο, ο Μουρακάμι έχει το θαυμαστό χάρισμα με δυο αλλόκοτες λεπτομέρειες να σου περνά τις μεταφυσικές ανησυχίες που άλλοι θα χρειάζονταν σελίδες ολόκληρες για να αναλύσουν. Και το πιο βασικό, το γράψιμο του είναι τόσο οικείο που σχεδόν ξεχνάς την Γιαπωνέζικη καταγωγή του. Μέχρι που τη θυμάσαι και η έκπληξη κι ο θαυμασμός σου είναι ακόμα μεγαλύτερος. Γιατί τόσο κοντά ή και τόσο μακριά, οι ζωές των ανθρώπων ακολουθούν την ίδια πεζή ή μαγική πορεία.