Περί ηλεκτρονικής ανάγνωσης....

Τον τελευταίο καιρό τριγυρίζω τη σκέψη να πάρω έναν e-reader. Επί της αρχής δεν είμαι αντίθετη, η ιδέα ενός βιβλίου που να τα περιέχει όλα, εξάλλου, ίσως να είναι η φιλοσοφική λίθος κάθε βιβλιόφιλου. Από την άλλη, ούτε καν διηγήματα δεν έχω καταφέρει να διαβάσω σε οθόνη υπολογιστή, η φωτεινότητά του, η τάση μου στις ημικρανίες, η εύκολη διάσπαση της προσοχής που με χαρακτηρίζει μετά τα είκοσι πέντε και ο έμφυτος φόβος για ό,τι διαφορετικό, ως τώρα με συγκρατούν.

            Διαβάζοντας τις εμπειρίες των χρηστών των ηλεκτρονικών αναγνωστών στον e-anagnostis έχω να παρατηρήσω πως εγώ δεν διαβάζω σχεδόν ποτέ έξω από το σπίτι, δεν μετακινούμαι με μέσα μαζικής μεταφοράς, δεν με τρομάζουν τα ογκώδη «τούβλα» που τα σέρνω από καναπέ σε κρεβάτι και συνήθως στις ολιγοήμερες διακοπές μου το καλοκαίρι τεμπελιάζω και δεν διαβάζω τίποτα. Άρα ο μόνος καλός λόγος που μου απομένει είναι η έλλειψη χώρου. Αυτό είναι ένα πραγματικό πρόβλημα, από τη στιγμή που υπάρχουν ήδη βιβλία που μετακόμισαν στην βιβλιοθήκη της αποθήκης, κοινώς δεν θα τα ξαναδώ ποτέ, δυο λύσεις βλέπω ή το bookcrossing ή τον ηλεκτρονικό αναγνώστη. Πάντως στα βιβλία που έχω κοντά μου, όλο ρίχνω και καμιά ματιά, ενώ υποθέτω πως με τα αποθηκευμένα στη μνήμη δεν θα ασχοληθώ ποτέ ξανά. Το μέλλον του διαβασμένου βιβλίου είναι η λήθη.

            Τα επιστημονικά άρθρα για την δουλειά μου, μου είναι πολύ εύκολο να τα διαβάσω σε ηλεκτρονική μορφή, κάτι που δυσκολευόμουν να κάνω παλαιότερα εν μέσω μεταπτυχιακού. Υποψιάζομαι πως αυτό είναι γιατί τότε χρειαζόμουν τις λεπτομέρειες ενώ τώρα μόνο τη γενική εικόνα. Κι αυτό φοβάμαι και για την ηλεκτρονική ανάγνωση, πως θα ευνοήσει την ανάγνωση fast food κι εγώ είμαι ήδη γρήγορη, τσαπατσούλα, ανυπόμονη. Ήδη αν χάσω την προσοχή μου διαβάζω διαγώνια.

            Είναι και θέμα καθαρής ψωροπερηφάνιας, τώρα όποιος μπαίνει στο σπίτι ακόμα κι αν δεν το σχολιάσει, κοιτά τα βιβλία που στοιβάζονται στις δυο βιβλιοθήκες εντός σπιτιού, θέλει κάτι να δανειστεί, κάτι να διαβάσει στα πεταχτά ή απλά να σχολιάσει «Τα έχεις διαβάσει όλα αυτά;» Η απάντηση είναι «Όχι, βλέπεις εκείνη τη στοίβα, είναι τα αδιάβαστα. Ακόμα….». Στην ανάγνωση το μέγεθος μετράει.

            Είμαι σίγουρη πως στο εγγύς μέλλον δεν θα τη γλιτώσω, η ευκολία ενός τέτοιου gadget, η ευχέρεια να αγοράσεις όποιο βιβλίο θες μες στη νύχτα και να το διαβάσεις επιτόπου, η εξοικείωσή μου με τα ηλεκτρονικά μέσα (παίζει ρόλο πως δεν το φοβάμαι το μαραφετάκι, έχω την αίσθηση πως όποιο ηλεκτρονικό πράγμα και να πιάσω στα χέρια μου θα ξέρω να το χειρίζομαι σε ένα μισάωρο, η ψωνάρα), θα με οδηγήσουν τελικά σε ένα – φθηνό- τέτοιο εργαλείο. Από την άλλη, έχω ένα κινητό αυστηρά για κλήσεις και μηνύματα που δεν μπαίνει στο ίντερνετ, δεν έχω mp3 player, βαριέμαι να μάθω πως δουλεύει το home cinema. Οπότε μπορεί και να την σκαπουλάρω.